Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem od czego zacząć. Nie chcę nikogo do niej zrazić, mimo, że sama nie jestem przekonana. Pierwszy raz też mam tak, że im więcej czasu mija od przeczytania książki, tym coraz mocniej siedzi mi w głowie. To nie jest kolejna powieść z wątkiem wojennym, jakie znamy. Tutaj kluczowym słowem jest reinkarnacja. Można się oburzać, można wierzyć, można wyśmiać, ale nie można przejść obojętnie.
Nie porwała mnie ani historia z przeszłości, ani ta z lat 90tych. Ale! "Siadło" mi to w głowie i nie chce odejść. Pierwszy raz zdarzyło mi się coś takiego.

Nie wiem od czego zacząć. Nie chcę nikogo do niej zrazić, mimo, że sama nie jestem przekonana. Pierwszy raz też mam tak, że im więcej czasu mija od przeczytania książki, tym coraz mocniej siedzi mi w głowie. To nie jest kolejna powieść z wątkiem wojennym, jakie znamy. Tutaj kluczowym słowe...

Rozwiń

Zwiń

Jak to w historii: absurd goni absurd.
Jeśli masz choć odrobinę dystansu w sobie-ta książka poprawi Ci humor! Dla mnie to złoto. Śmiałam się w głos. Nie mam pojęcia ile z niej jest prawdą, ale też nie mam zamiaru tego dociekać. Dawno się tak dobrze nie bawiłam.
Drogi Autorze, poproszę o więcej!🫶🏻😆

Jak to w historii: absurd goni absurd.
Jeśli masz choć odrobinę dystansu w sobie-ta książka poprawi Ci humor! Dla mnie to złoto. Śmiałam się w głos. Nie mam pojęcia ile z niej jest prawdą, ale też nie mam zamiaru tego dociekać. Dawno się tak dobrze nie bawiłam.
Drogi Autorze, poproszę o wi...

Rozwiń

Zwiń

Pierwsze, co przychodzi mi na myśl po przeczytaniu, to słowo "rozrywka". Wstęp daje poczucie, że to będzie coś dosyć łagodnego i trochę nieprawdopodobnego. I z takim poczuciem też skończyłam czytać. Mimo, że fabuła porusza naprawdę ciężkie tematy (pedofilia, prostytucja, narkotyki, mafia, toksyczne relacje, patologia), a książka zawiera wulgarny język, to czyta się lekko. I gdybym miała ocenić pod kątem kryminału, to powiedziałabym: "tak sobie". Natomiast pod względem rozrywki i przyjemności z czytania: "to świetna książka".

Pierwsze, co przychodzi mi na myśl po przeczytaniu, to słowo "rozrywka". Wstęp daje poczucie, że to będzie coś dosyć łagodnego i trochę nieprawdopodobnego. I z takim poczuciem też skończyłam czytać. Mimo, że fabuła porusza naprawdę ciężkie tematy (pedofilia, prostytucja, narkotyk...

Rozwiń

Zwiń

Sztuczna inteligencja, jako temat przewodni thrillera. Dla mnie technologia i to wszystko, co z nią związane to absolutnie czarna magia. Dlatego wierzę we wszystko mimo, że nie pojmuję 😇 Natomiast fabuła, to co się tutaj działo 🤯 czytałam z zapartym tchem, coś tam się domyślałam, ale i tak na koniec Autor mi tak zagrał na nosie, że aż czytałam dwa razy, czy na pewno dobrze rozumiem 😅 co do tego zakończenia mam mieszane uczucia (chętnie to przegadam w wiadomościach, jeśli czytaliście).

Sztuczna inteligencja, jako temat przewodni thrillera. Dla mnie technologia i to wszystko, co z nią związane to absolutnie czarna magia. Dlatego wierzę we wszystko mimo, że nie pojmuję 😇 Natomiast fabuła, to co się tutaj działo 🤯 czytałam z zapartym tchem, coś tam się domyślałam, ale i tak...

Rozwiń

Zwiń

Takiego Mossa nie znałam, taki mi się podoba bardziej. Kryminał z elementami wierzeń, legend, dziecięcych sennych mar, wspomnień. Nieoczywisty, niespieszny (nie mylić z nudą), niepokojący.
Do tej pory Moss kojarzył mi się z brutalnością i elementem mocnego zaskoczenia.
Tutaj zaskoczenie również było, ale zupełnie inaczej poprowadzone.
Dobre to było! Chciałabym jeszcze kiedyś spotkać Sambora.

Takiego Mossa nie znałam, taki mi się podoba bardziej. Kryminał z elementami wierzeń, legend, dziecięcych sennych mar, wspomnień. Nieoczywisty, niespieszny (nie mylić z nudą), niepokojący.
Do tej pory Moss kojarzył mi się z brutalnością i elementem mocnego zaskoczenia.
Tutaj zaskoczenie r...

Rozwiń

Zwiń

Kto już czytał którąś książkę Autora, ten wie czego się spodziewać. To nie tylko zoom na bohaterkę, którą tym razem jest Krwawa Brygida (już sam przydomek jeży włosy, prawda?).
Molenda opowiada szeroko o tle, o tym, co kształtowało Hildegard i jak ukształtowało.
Przerażająca. Myślę, że niezależnie od tego, ile wiemy na temat historii, wojny, na temat ludzkiej psychiki, bestialstwa, to i tak opowieść Molendy będzie przerażająca.
Niezmiennie powtarzam, że te książki trzeba czytać, trzeba wiedzieć i pamiętać 🖤 człowiek, to najlepsze i najgorsze, co istnieje na ziemii.

Kto już czytał którąś książkę Autora, ten wie czego się spodziewać. To nie tylko zoom na bohaterkę, którą tym razem jest Krwawa Brygida (już sam przydomek jeży włosy, prawda?).
Molenda opowiada szeroko o tle, o tym, co kształtowało Hildegard i jak ukształtowało.
Przerażająca. Myślę, że nie...

Rozwiń

Zwiń

Czytałam. Płakałam. Śmiałam się. Notowałam. Wspominałam. Analizowałam.
Ogromnie mnie poruszyła. Niby nic, a w każdym rozdziale coś do zapamiętania. Niby nic, a ogrom emocji, które już przeżyłam w moim życiu. Opisane sytuacje, które znam z autopsji. Zanotowane wnioski, do których ja długo dochodziłam.
Oczywiście to wszystko "między wierszami", wątkami i słowami, które mnie nie dotyczą, ale dotyczą na przykład Ciebie.
"Wiem, co czujesz" dotknie każdą z nas na inny sposób, ale dotknie. Będę do niej wracać

Czytałam. Płakałam. Śmiałam się. Notowałam. Wspominałam. Analizowałam.
Ogromnie mnie poruszyła. Niby nic, a w każdym rozdziale coś do zapamiętania. Niby nic, a ogrom emocji, które już przeżyłam w moim życiu. Opisane sytuacje, które znam z autopsji. Zanotowane wnioski, do których ja długo d...

Rozwiń

Zwiń

Uwaga-to jedna z tych książek, które oceniamy przez pryzmat swoich doświadczeń, nie da się obiektywnie, a przynajmniej ja nie potrafię.
Rozwód to nigdy nie jest decyzja chwili. Nigdy nie jest tak, że ktoś z normalnego, stabilnego związku budzi się pewnego dnia i mówi: odchodzę.
Ale! Zazwyczaj jest tak, że dla tej drugiej osoby to jest zaskoczenie.
Ta książka świetnie mówi o tym, jak bardzo brakuje w związkach rozmowy. O tym, że często zapominamy, że małżeństwo to dwie odrębne jednostki (mimo, że tworzące jedność).
Łatwo by mi było podać sobie rękę z Beą, ba! Reagowałam dokładnie tak jak ona, wiele nas łączy.
Jednak w pełni też rozumiem jej męża. Część tego dramatu pisana z jego perspektywy to bardzo dobry zabieg.
Trudna, bolesna, ale też bardzo mądra książka. Bardzo się cieszę, że mogłam ją przeczytać.

Uwaga-to jedna z tych książek, które oceniamy przez pryzmat swoich doświadczeń, nie da się obiektywnie, a przynajmniej ja nie potrafię.
Rozwód to nigdy nie jest decyzja chwili. Nigdy nie jest tak, że ktoś z normalnego, stabilnego związku budzi się pewnego dnia i mówi: odchodzę.
Ale! Zazwy...

Rozwiń

Zwiń

Polskie Archiwum X. Trzecia odsłona z Marią Herman i Zero Siedem.
Kolejne "odgrzebywanie" starych spraw, które mają swoje pokłosie dziś.
Bardzo lubię wracać do tych bohaterów, bardzo lubię sposób, w jaki Autor buduje historie, jak losy bohaterów zahaczają o wrażliwe struny w czytelniku i nie dają o sobie zapomnieć.
Tak było i tym razem.
Choć przyznaję, że to prywata policjantów wciągnęła mnie mocniej niż prowadzone przez Marię śledztwo.
Borewicz...ten Was zaskoczy! A mówią, że ludzie się nie zmieniają 😉
Dzieje się! Z przyjemnością dałam się wciągnąć w fabułę i cóż. Wcale nie jestem zadowolona, że mam ją już za sobą, żegnam się z żalem. Mam nadzieję, że niedługo znów się spotkamy

Polskie Archiwum X. Trzecia odsłona z Marią Herman i Zero Siedem.
Kolejne "odgrzebywanie" starych spraw, które mają swoje pokłosie dziś.
Bardzo lubię wracać do tych bohaterów, bardzo lubię sposób, w jaki Autor buduje historie, jak losy bohaterów zahaczają o wrażliwe struny w czyt...

Rozwiń

Zwiń

Odkładacie książkę, jeśli początek Was nie zaciekawi?
Jeśli tak, to po ilu stronach?
Ja mam z tym problem. Zazwyczaj mówię "ok, jeszcze rozdział, jeszcze trochę" i tak dobijam do końca.
"Pustać" wciągnęła mnie dopiero od połowy. Tzn od początku byłam ciekawa do czego to zmierza, ale kolokwialnie mówiąc "pierdzielenie o Szopenie" bohaterki mnie męczyło. Natomiast w okolicach połowy zaczęło się dziać.
Akcja przyspieszyła, co prawda do Ady nie poczułam sympatii, ale co tam się wyprawiało 🤯
Udany debiut! Bo mimo, że długo się rozkręcała, to zaskoczyła. Poza tym myślę, że dla wielu osób ten wolny początek będzie plusem.

Odkładacie książkę, jeśli początek Was nie zaciekawi?
Jeśli tak, to po ilu stronach?
Ja mam z tym problem. Zazwyczaj mówię "ok, jeszcze rozdział, jeszcze trochę" i tak dobijam do końca.
"Pustać" wciągnęła mnie dopiero od połowy. Tzn od początku byłam ciekawa do czego t...

Rozwiń

Zwiń