Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to co, już masz w sobie.

Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to co, już masz w sobie.

W czytaniu najlepsze jest to, że przestajesz żyć swoim życiem, a zaczynasz żyć życiem bohaterów.

W czytaniu najlepsze jest to, że przestajesz żyć swoim życiem, a zaczynasz żyć życiem bohaterów.

Umierać od środka to zgubić elementy układanki, która kiedyś była całością.

Umierać od środka to zgubić elementy układanki, która kiedyś była całością.

Czasami fajnie jest zrobić coś, co nie współgra z osobowością.

Czasami fajnie jest zrobić coś, co nie współgra z osobowością.

Ludzka pamięć jest zawodna. Mózg dopowiada sobie historie. Uzupełnia luki fantazjami, po czym zaszczepia te fantazje we wspomnieniach.

Ludzka pamięć jest zawodna. Mózg dopowiada sobie historie. Uzupełnia luki fantazjami, po czym zaszczepia te fantazje we wspomnieniach.

A może niczego nie musimy zmieniać? Tylko uwierzyć, że życie rozwija się samo, ma swoje cykle, przynosi miłość, a potem ją odbiera, coś uśmierca, a potem odradza, a my po prostu musimy za tym podążać?

A może niczego nie musimy zmieniać? Tylko uwierzyć, że życie rozwija się samo, ma swoje cykle, przynosi miłość, a potem ją odbiera, coś uśmierca, a potem odradza, a my po prostu musimy za tym podążać?

Wiesz, Rose, czym jest miłość? Ma się wrażenie, że niebo należy do ciebie, całe niebo mieści się w tobie. Wszystkie pory roku. W jednej chwili panuje upał, po chwili grzmią pioruny, potem cała jesteś w gwiazdach lub zupełnie pusta.

Wiesz, Rose, czym jest miłość? Ma się wrażenie, że niebo należy do ciebie, całe niebo mieści się w tobie. Wszystkie pory roku. W jednej chwili panuje upał, po chwili grzmią pioruny, potem cała jesteś w gwiazdach lub zupełnie pusta.

Życie ... to taka pojemna walizka, która wydaje się nie mieć dna. Upychamy w niej wszystko. Czasem złożone uważnie wspomnienia, które chcemy pielęgnować, czasem wrzucone luzem, jakbyśmy chcieli o nich zapomnieć. Każdego dnia dokładamy coś nowego, aż w końcu należy otworzyć kieszenie walizki, aby zdobyć dodatkowe miejsce. Coś, co wydaje się nie mieć końca, nagle znajduje dno. Wtedy właśnie nadchodzi kryzys. To on pomaga nam wybrać, czy upychać wszystko dalej, czy wpierw pozbyć się niepotrzebnego.

Życie ... to taka pojemna walizka, która wydaje się nie mieć dna. Upychamy w niej wszystko. Czasem złożone uważnie wspomnienia, które chcemy pielęgnować, czasem wrzucone luzem, jakbyśmy chcieli o nich zapomnieć. Każdego dnia dokładamy coś nowego, aż w końcu należy otworzyć kieszenie walizki, aby zdobyć dodatkowe miejsce. Coś, co wydaje się nie mieć końca, nagle znajduje dno. Wt...