Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Napisano tu już wiele sprzecznych recenzji. Chociaż to jest miejsce na opiniowanie twórczości pisarzy a nie recenzentów, nie mogę się powstrzymać przed napisaniem czegoś, co bardzo mnie uderzyło - jak różny może być odbiór tego samego tekstu przez czytelników.

Dla mnie z książki absolutnie nie wyziera obraz rozpaczy i beznadziei. Nie widzę też w bohaterce rozmemłanej, niedojrzałej kobiety, która zbyt pochopnie podjęła decyzję o macierzyństwie. Ani na moment nie miałam ochoty nią potrząsnąć czy powiedzieć "przestań narzekać".
Ja w tym tekście wyczuwam dużo dystansu do świata i swoich problemów. Jedno JA narratorki cierpi, ale drugie JA narratorki patrzy na to cierpienie i je całkiem racjonalnie, z pozycji osoby silnej i panującej nad swoim wewnętrznym światem opisuje.
Daję też plus za sam tekst. Trafiają do mnie metafory i obrazy, w ogóle - ten typ wrażliwości. Czuję, że autorka jest człowiekiem z mojej bajki, żyjemy w tym samym świecie.
Bardzo nieufnie podchodzę do nagradzanych debiutów, ale ten mnie poztywnie zaskoczył.

Napisano tu już wiele sprzecznych recenzji. Chociaż to jest miejsce na opiniowanie twórczości pisarzy a nie recenzentów, nie mogę się powstrzymać przed napisaniem czegoś, co bardzo mnie uderzyło - jak różny może być odbiór tego samego tekstu przez czytelników.

Dla mnie z książki absolutnie nie wyziera obraz rozpaczy i beznadziei. Nie widzę też w bohaterce rozmemłanej,...

Jon Ronson sprawnie łączy humor, refleksję i relacjonowanie faktów. Ma znakomity styl, uwodzi czytelnika, widać, że do dziennikarskiego fachu się urodził. Trudno mi było się od książki odessać i potraktowałam ją jak zdobycie kolejnego poziomu wtajemniczenia w rzeczywistość.
Nie miałam pojęcia o skali zjawiska publicznego napiętnowania w Internecie. Nie wiedziałam, do jakiego stopnia jeden niefortunny post może zniszczyć życie - kojarzyło mi się to raczej z nastolatkami przesyłającymi sobie rozbierane zdjęcia. Obca mi była również świadomość tego, że internauci, jak niegdyś bezrefleksyjna wiejska gawiedź szykująca stos dla czarownicy, w jednej chwili jednoczą się, by zaspokoić swoją żądzę upokorzenia ofiary - wytypowanej niemal na chybił trafił. Momentami wyobrażałam ich sobie jak hordy zombie z filmów klasy B. To ważna wiedza - by samemu nie stać się ofiarą albo internetowym żywym trupem, który dołączył do zabawy w zrujnowanie człowieka. A nawet jeśli już jest po fakcie i przeżywa się publiczne zawstydzenie, nie wszystko stracone.
Książka o mrocznej stronie rzeczywistości napisana w pogodny, optymistyczny sposób.

Jon Ronson sprawnie łączy humor, refleksję i relacjonowanie faktów. Ma znakomity styl, uwodzi czytelnika, widać, że do dziennikarskiego fachu się urodził. Trudno mi było się od książki odessać i potraktowałam ją jak zdobycie kolejnego poziomu wtajemniczenia w rzeczywistość.
Nie miałam pojęcia o skali zjawiska publicznego napiętnowania w Internecie. Nie wiedziałam, do...

Kupiłam książkę skuszona okładką - takie wpadki motywacyjne zdarzają się nawet racjonalistom. Z oceną treści mam problem. Męczyły mnie gówniarskie wulgaryzmy i opisy, jak to się dziś Zuzie w jeziorze pływa. Intryga kryminalna też cienka jak barszcz - wątpię, by kogokolwiek zaskoczyło zakończenie, a już koneserzy polskiej sztuki kryminalnej, mający zaliczonych kilka odcinków "Ojca Mateusza", pewnie od połowy powieści wiedzą, gdzie pies pogrzebany. Ale z drugiej strony, ja tę książkę polubiłam. Jest jakaś. Miejsce akcji ma klimat, bohaterów też się widzi. Pomysł spójny i konsekwentnie zrealizowany.

Kupiłam książkę skuszona okładką - takie wpadki motywacyjne zdarzają się nawet racjonalistom. Z oceną treści mam problem. Męczyły mnie gówniarskie wulgaryzmy i opisy, jak to się dziś Zuzie w jeziorze pływa. Intryga kryminalna też cienka jak barszcz - wątpię, by kogokolwiek zaskoczyło zakończenie, a już koneserzy polskiej sztuki kryminalnej, mający zaliczonych kilka odcinków...

Krótką powieść Małgorzata Saramonowicz wypełniła ogromem historycznego cierpienia. Przepuściła je przez pryzmat dziecięcej wrażliwości, okrasiła groteską i absurdalnym humorem.
Mam wrażenie, że to książka utkana z samych klisz oraz wyeksploatowanych przez literaturę i kino chwytów. Powstało dzieło poprawne, ale puste. Pewnie takie mógłby stworzyć jakiś program komputerowy, któremu podałoby się określone motywy i konwencje do zmiksowania.

Krótką powieść Małgorzata Saramonowicz wypełniła ogromem historycznego cierpienia. Przepuściła je przez pryzmat dziecięcej wrażliwości, okrasiła groteską i absurdalnym humorem.
Mam wrażenie, że to książka utkana z samych klisz oraz wyeksploatowanych przez literaturę i kino chwytów. Powstało dzieło poprawne, ale puste. Pewnie takie mógłby stworzyć jakiś program komputerowy,...

Powieść napisana jest prostym, eleganckim, nienachalnym językiem, który się z przyjemnością chłonie. Wątek kryminalny spaja kilka dyskusji światopoglądowych, które się toczą pod płaszczyzną fabuły. Być może tylko pozornie dominującą jest ta o prawach zwierząt i zabijaniu ich.
Wydaje mi się, że powieść tak naprawdę jest o postrzeganiu świata przez człowieka. Postać Janiny Duszejko to spotkanie w jednym umyśle racjonalnego świata matematyki, inżynierii, budowania mostów itd. z poezją Blake'a, wrażliwością na przyrodę i czymś przez szanujące się mózgi uznawanym za absurd i przejaw ludzkiej skłonności do przesądów - astrologią i horoskopami. Kolejne sprzeczności w konstrukcji moralnej, psychicznej i fizycznej bohaterki dotyczą jej poszanowania życia oraz zdrowia/dolegliwości. To kobieta utkana z pozornie wykluczających się sprzeczności.
Przyznam, że choć czytam i oglądam mnóstwo kryminałów - rozwiązanie zagadki mnie zaskoczyło.
Książkę przeczytałam jednym tchem, odrywając się od niej tylko na sen i kawę. To była przyjemność.

Powieść napisana jest prostym, eleganckim, nienachalnym językiem, który się z przyjemnością chłonie. Wątek kryminalny spaja kilka dyskusji światopoglądowych, które się toczą pod płaszczyzną fabuły. Być może tylko pozornie dominującą jest ta o prawach zwierząt i zabijaniu ich.
Wydaje mi się, że powieść tak naprawdę jest o postrzeganiu świata przez człowieka. Postać Janiny...