Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam wiele książek o uzależnieniach. Tę cenię bardzo. Autorce udało się zbilansować opowieść o własnych doświadczeniach z naukowymi informacjami. Trzon książki stanowią rozdziały opisujące wpływ konkretnych substancji uzależniających na mózg. W dość surowym i zdyscyplinowanym wywodzie pobrzemiewa czasem bardzo osobisty głos narratorki, która opisuje własne odczucia i wydarzenia z życia. Ostatnia część jest eseistyczna. Wnioski autorki są mi bliskie. Jej sposób przedstawiania wiedzy o nałogach może trafić do niektórych uzależnionych osób lepiej niż uduchowione poradniki z terapeutycznymi ambicjami.

Przeczytałam wiele książek o uzależnieniach. Tę cenię bardzo. Autorce udało się zbilansować opowieść o własnych doświadczeniach z naukowymi informacjami. Trzon książki stanowią rozdziały opisujące wpływ konkretnych substancji uzależniających na mózg. W dość surowym i zdyscyplinowanym wywodzie pobrzemiewa czasem bardzo osobisty głos narratorki, która opisuje własne odczucia...

Książka ważna w życiu studentów polonistyki. Skłania do releksji i dociekań, jak to jest, że ćwiczenia kształcące wrażliwość językową w kolejnych wydaniach wciąż zawierają błędy w odpowiedziach. Książka przestroga i pocieszenie - nie płacz, korektorze. Najlepszym czasem nie wychodzi.

Książka ważna w życiu studentów polonistyki. Skłania do releksji i dociekań, jak to jest, że ćwiczenia kształcące wrażliwość językową w kolejnych wydaniach wciąż zawierają błędy w odpowiedziach. Książka przestroga i pocieszenie - nie płacz, korektorze. Najlepszym czasem nie wychodzi.

Przeczytałam jednym ciągiem w kilka godzin. Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że to wydmuszka autopromocyjna głównego bohatera, który solidnie odrobił lekcję z kształtowania wizerunku w oczach przedstawicieli innej kultury. W każdym razie wie, jak żonglować swoimi grzeszkami i faktami biograficznymi, by Europejczyk (Europejka!) go strawił i odniósł wrażenie, że tu nie ma wybielania. Dowiedział się, jak przekuwać rzekome wady w zalety. Mamy tam jurność podszytą szacunkiem do kobiet, islam podszyty samodzielnym myśleniem, wierność swojej kulturze podszytą krytycyzmem, a niesmaczne orgie okraszone są romansem z nutką melodramatu.
Na serial dla widza znudzonego turecką telenowelą się nada.

Przeczytałam jednym ciągiem w kilka godzin. Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że to wydmuszka autopromocyjna głównego bohatera, który solidnie odrobił lekcję z kształtowania wizerunku w oczach przedstawicieli innej kultury. W każdym razie wie, jak żonglować swoimi grzeszkami i faktami biograficznymi, by Europejczyk (Europejka!) go strawił i odniósł wrażenie, że tu nie ma...