Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z początku nie za bardzo byłam przekonana do niej, bo jest to książka, która śmiało może przeczytać dziecko idące do podstawówki. Jednak z biegiem kartek przekonałam się, że jest to pełna głębokich przemyśleń książka. W bardzo dobry sposób obrazuje relacje między rodzeństwem, tak jak i pokazuje zachowanie oraz emocje ludzi, którzy przeżyli ciężkie chwile. Nie jest to jedna z książek, które mną wstrząsnęły, jednak na pewno nie żałuje jej przeczytania.

Z początku nie za bardzo byłam przekonana do niej, bo jest to książka, która śmiało może przeczytać dziecko idące do podstawówki. Jednak z biegiem kartek przekonałam się, że jest to pełna głębokich przemyśleń książka. W bardzo dobry sposób obrazuje relacje między rodzeństwem, tak jak i pokazuje zachowanie oraz emocje ludzi, którzy przeżyli ciężkie chwile. Nie jest to jedna...

Nie sądziłam, że ta książka może wywrzeć na mnie takie wrażenie. Lekko się czyta, a historia już od pierwszych stron daje się pokochać. Mimo że w pewnym momencie zaczęłam przewidywać co się stanie - i miałam racje - to kiedy kończyłam książkę całkowicie zapomniałam o moich podejrzeniach i dałam się ponieść słowom.
Chociaż Jonny zaczął mnie w pewnym momencie denerwować swoimi wyborami to i tak oddałam mu cześć swojego serca :)).

Nie sądziłam, że ta książka może wywrzeć na mnie takie wrażenie. Lekko się czyta, a historia już od pierwszych stron daje się pokochać. Mimo że w pewnym momencie zaczęłam przewidywać co się stanie - i miałam racje - to kiedy kończyłam książkę całkowicie zapomniałam o moich podejrzeniach i dałam się ponieść słowom.
Chociaż Jonny zaczął mnie w pewnym momencie denerwować...

Książka jest inna od tych, które do tej pory czytałam. Warta poświęconego czasu, jednak nie jest dla każdego. Przede wszystkim nie jest dla dużo młodszych. Dostawałam zawału tysiące razy, przez ciągłe napięcie. Miałam ochotę się rozpłakać z bezsilności, z powodu tego, że po prostu nie mogę jej przerwać. Chciałam, żeby zakończyła się w połowie, kiedy dopiero zaczęłam smakować to, jak C. Hoover zawładnęła akcją. I przede wszystkim - chciałam zabić autorkę za to ile napisała zakończeń.
(Nie wiem dlaczego, ale w pewnym momencie stwierdziłam, że Luke jest jak Adam, a Asa jak Aaron z trylogii Dotyku Julii - z tym wyjątkiem, że nienawidziłam Asy od początku i że on nie zmienił się w bohatera pozytywnego).

Książka jest inna od tych, które do tej pory czytałam. Warta poświęconego czasu, jednak nie jest dla każdego. Przede wszystkim nie jest dla dużo młodszych. Dostawałam zawału tysiące razy, przez ciągłe napięcie. Miałam ochotę się rozpłakać z bezsilności, z powodu tego, że po prostu nie mogę jej przerwać. Chciałam, żeby zakończyła się w połowie, kiedy dopiero zaczęłam...