Jesteśmy społecznością, która kocha książki

całkiem ciekawa historia, chociaż momentami trochę przegadana, niemniej czekam na dalszy ciąg

całkiem ciekawa historia, chociaż momentami trochę przegadana, niemniej czekam na dalszy ciąg

pierwsze strony dość zniechęcające, ale warto sie przełamać, bo książka jest całkiem przyjemna i zadziwiająco ciekawa

pierwsze strony dość zniechęcające, ale warto sie przełamać, bo książka jest całkiem przyjemna i zadziwiająco ciekawa

bardzo poetycko napisana, słowa skrzą w niej jak zmrożony śnieg przy księżycu - niesłychanie przyjemna w czytaniu

bardzo poetycko napisana, słowa skrzą w niej jak zmrożony śnieg przy księżycu - niesłychanie przyjemna w czytaniu

genialnie napisana, zmusza do myślenia, przewartościowuje i każe inaczej spojrzeć na świat i na nas samych

genialnie napisana, zmusza do myślenia, przewartościowuje i każe inaczej spojrzeć na świat i na nas samych

świetnie opowiedziana świetna historia, czekam na ciąg dalszy

świetnie opowiedziana świetna historia, czekam na ciąg dalszy

jak to zbiór, są lepsze i gorsze opowiadania, ale ogólnie przyjemnie sie czyta

jak to zbiór, są lepsze i gorsze opowiadania, ale ogólnie przyjemnie sie czyta

historia z potencjałem, chociaż momentami była przegadana, jak nie u Mortki

historia z potencjałem, chociaż momentami była przegadana, jak nie u Mortki

nie dowiesz z niej co pożera wszechświat, ale to ciekawie napisana pozycja dla naukowego laika

nie dowiesz z niej co pożera wszechświat, ale to ciekawie napisana pozycja dla naukowego laika

jak dziecko oceniałam ją dużo lepiej, ale nadal dobrze się ją czyta, choć trąci naiwnością

jak dziecko oceniałam ją dużo lepiej, ale nadal dobrze się ją czyta, choć trąci naiwnością

cudnie zakręcona

cudnie zakręcona

chyba najgorsza z całego cyklu, szybko sie czyta, ale jest zwyczajnie nudna; jakieś wtręty, mające podbić ilość tajemnic tylko mącą i w sumie nic nie wnoszą a przeskoki czasowe o ileś miesięcy do przodu są potwornie irytujące

chyba najgorsza z całego cyklu, szybko sie czyta, ale jest zwyczajnie nudna; jakieś wtręty, mające podbić ilość tajemnic tylko mącą i w sumie nic nie wnoszą a przeskoki czasowe o ileś miesięcy do przodu są potwornie irytujące

ta książka nie jest "pomiędzy", jest ponad i to bardzo;
niewiele czytałam książek tak rewelacyjnych, jak ta

ta książka nie jest "pomiędzy", jest ponad i to bardzo;
niewiele czytałam książek tak rewelacyjnych, jak ta

kiedy człowiek raz odważy się zobaczyć w swoim życiu zło, zawsze będzie je dostrzegał, gdziekolwiek się wydarzy i już nie uda mu się od niego odwrócić wzroku
świetna książka o językach, przyjaźni, wyobcowaniu, rewolucjach i konieczności przemocy

kiedy człowiek raz odważy się zobaczyć w swoim życiu zło, zawsze będzie je dostrzegał, gdziekolwiek się wydarzy i już nie uda mu się od niego odwrócić wzroku
świetna książka o językach, przyjaźni, wyobcowaniu, rewolucjach i konieczności przemocy

oceniam jako najsłabszą w serii

oceniam jako najsłabszą w serii

wciągnęła bardziej, niż "Chąśba"

wciągnęła bardziej, niż "Chąśba"

byłaby o połowę mniejsza objętościowo, gdyby usunąć wszystkie powtórzenia i kilkukrotne opowieści o tym samym, głównie motywach działań bohaterów, jakby od pierwszego kopa nie można było ich zrozumieć
jednak warto raz przeczytać, bo historia dobrze się broni

byłaby o połowę mniejsza objętościowo, gdyby usunąć wszystkie powtórzenia i kilkukrotne opowieści o tym samym, głównie motywach działań bohaterów, jakby od pierwszego kopa nie można było ich zrozumieć
jednak warto raz przeczytać, bo historia dobrze się broni

lepsza niż pierwsza część

lepsza niż pierwsza część

genialna książka, i żeby nie było, to jest książka dla dzieci (no może tych trochę starszych), ale o jej geniuszu nie przesądza fabuła - prosta i na wyraz przewidywalna - ale słowo, sposób snucia historii, płynący jak rzeka, czasem niespiesznie, czasem wodospadem, by znowu zwolnić. Nie ważne o czym jest opowieść, ważne że jest. Znać rękę Mistrza.

genialna książka, i żeby nie było, to jest książka dla dzieci (no może tych trochę starszych), ale o jej geniuszu nie przesądza fabuła - prosta i na wyraz przewidywalna - ale słowo, sposób snucia historii, płynący jak rzeka, czasem niespiesznie, czasem wodospadem, by znowu zwolnić. Nie ważne o czym jest opowieść, ważne że jest. Znać rękę Mistrza.

lekkie, urocze, niezmiennie mądre

lekkie, urocze, niezmiennie mądre

rewelacyjna, zaskakująca, nieco mroczna, wyczuwam tu dalekie echa Geimana i Kinga

rewelacyjna, zaskakująca, nieco mroczna, wyczuwam tu dalekie echa Geimana i Kinga