Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam 1/3, dalej nie ma sensu; i tak wiem, że wszystkie te obrzydliwe sceny po prostu będą się powtarzać, bo taki był celowy zabieg autora. Miała być brudna, perwersyjna Hawana i jest, ale nie widzę szczególnego sensu dorabiania do tego ideologii. Realizm, również brudny, wręcz się wylewa.
Słowa "przepełniony miłością hołd" absolutnie wyrzuciłabym z opisu tej książki.

Przeczytałam 1/3, dalej nie ma sensu; i tak wiem, że wszystkie te obrzydliwe sceny po prostu będą się powtarzać, bo taki był celowy zabieg autora. Miała być brudna, perwersyjna Hawana i jest, ale nie widzę szczególnego sensu dorabiania do tego ideologii. Realizm, również brudny, wręcz się wylewa.
Słowa "przepełniony miłością hołd" absolutnie wyrzuciłabym z opisu tej...

Wnikliwe spojrzenie na relacje kobieta-społeczeństwo, kobieta-mężczyzna, córka-matka. Niesamowicie przyjemna lektura jak na pozycję autobiograficzną. Garść błyskotliwych spostrzeżeń ukazujących problemy epoki które jednocześnie pozostają aktualne także dziś.

Wnikliwe spojrzenie na relacje kobieta-społeczeństwo, kobieta-mężczyzna, córka-matka. Niesamowicie przyjemna lektura jak na pozycję autobiograficzną. Garść błyskotliwych spostrzeżeń ukazujących problemy epoki które jednocześnie pozostają aktualne także dziś.

Niby mi się podobała, ale odebrałam ją jako pretensjonalną. Augusto jest do bólu naiwny i irytujący, jednocześnie chwilami sili się na to, żeby takim nie być. W swoim czasie na pewno "Mgła" była dziełem innowacyjnym i zaskakującym, jednak aktualnie mocno rażą m.in. spostrzeżenia na temat kobiet.

Niby mi się podobała, ale odebrałam ją jako pretensjonalną. Augusto jest do bólu naiwny i irytujący, jednocześnie chwilami sili się na to, żeby takim nie być. W swoim czasie na pewno "Mgła" była dziełem innowacyjnym i zaskakującym, jednak aktualnie mocno rażą m.in. spostrzeżenia na temat kobiet.

Słodko-gorzkie wspomnienie niezwykłego lata które najpierw uderza swoim bezlitosnym tonem by następnie otulić i rozczulić. Wspaniała!

Słodko-gorzkie wspomnienie niezwykłego lata które najpierw uderza swoim bezlitosnym tonem by następnie otulić i rozczulić. Wspaniała!

Okrutna i naturalistyczna, kolejna dająca głos tym, którzy dotąd go nie mieli. Chwilami trochę kuleje językowo, nie wiem czy to kwestia książki czy tłumaczenia.

Okrutna i naturalistyczna, kolejna dająca głos tym, którzy dotąd go nie mieli. Chwilami trochę kuleje językowo, nie wiem czy to kwestia książki czy tłumaczenia.

Filozoficzne rozważania o moralności w cieniu amsterdamskiej speluny. Podoba mi się to plynne przejście z afirmacji życia do hipokryzji i okrucieństwa.

Filozoficzne rozważania o moralności w cieniu amsterdamskiej speluny. Podoba mi się to plynne przejście z afirmacji życia do hipokryzji i okrucieństwa.

Rozumiem koncepcję, wywrócenie narodowego mitu do góry nogami, potrzebę dania głosu tym, którzy wcześniej byli uciszeni i zmarginalizowani, ale mi się ta książka nie podobała.

Rozumiem koncepcję, wywrócenie narodowego mitu do góry nogami, potrzebę dania głosu tym, którzy wcześniej byli uciszeni i zmarginalizowani, ale mi się ta książka nie podobała.

Jakoś niezbyt mnie bawi to obsmiewanie kultu martyrologii obsadzone w kontekście II wojny. Myślałam, że docenię kunszt Gombrowicza, a choć rozumiem, jaki miał być zamysł odnoszę wrażenie, iż zachwyty nad tym dziełem są przesadzone.

Jakoś niezbyt mnie bawi to obsmiewanie kultu martyrologii obsadzone w kontekście II wojny. Myślałam, że docenię kunszt Gombrowicza, a choć rozumiem, jaki miał być zamysł odnoszę wrażenie, iż zachwyty nad tym dziełem są przesadzone.

Przyjemnie sentymentalny zbiór wspomnień radosnego dzieciństwa w czasach okrucieństwa dyktatury i ludzi-duchów.

Przyjemnie sentymentalny zbiór wspomnień radosnego dzieciństwa w czasach okrucieństwa dyktatury i ludzi-duchów.

Ciekawa i wciągająca, mimo że historia trochę jak z telenoweli. Warto po nią sięgnąć z uwagi na niestandardową formę łącząca książkę kucharską i powieść.

Ciekawa i wciągająca, mimo że historia trochę jak z telenoweli. Warto po nią sięgnąć z uwagi na niestandardową formę łącząca książkę kucharską i powieść.

Można odnieść wrażenie, że książka jest nieco przedłużona i zawiera zbyt wiele prywatnych szczegółów i fantazji niewiele wnoszących do historii – i słusznie. Nie ujmuje jej to jednak nic ze statusu pozycji bardzo wartościowej, przybliżającej temat okrucieństwa dyktatury wojskowej Augusto Pinocheta – wciąż żywej rany w świadomości Chilijczyków. Warto pisać (i czytać!) o prawdzie historycznej, choćby była najbardziej bolesna.

Można odnieść wrażenie, że książka jest nieco przedłużona i zawiera zbyt wiele prywatnych szczegółów i fantazji niewiele wnoszących do historii – i słusznie. Nie ujmuje jej to jednak nic ze statusu pozycji bardzo wartościowej, przybliżającej temat okrucieństwa dyktatury wojskowej Augusto Pinocheta – wciąż żywej rany w świadomości Chilijczyków. Warto pisać (i czytać!) o...

Fenomenalna, po 5 latach jeszcze lepsza!
Dekonstrukcja dekonstrukcji, idea ponad ideały.

Fenomenalna, po 5 latach jeszcze lepsza!
Dekonstrukcja dekonstrukcji, idea ponad ideały.

Najbardziej emocjonująca i brutalna w oddziaływaniu na czytelnika z wszystkich czterech części. W moim odczuciu zakończenie całkiem satysfakcjonujące, choć enigmatyczne.

Najbardziej emocjonująca i brutalna w oddziaływaniu na czytelnika z wszystkich czterech części. W moim odczuciu zakończenie całkiem satysfakcjonujące, choć enigmatyczne.

Pusto dookoła. Wstrząsający reportaż o samotności, rzucający światło na problemy życia codziennego i łamanie podstawowych praw ludzi, o których świat zapomina.

Pusto dookoła. Wstrząsający reportaż o samotności, rzucający światło na problemy życia codziennego i łamanie podstawowych praw ludzi, o których świat zapomina.

Fascynująca, wrażliwa narracja o relacji dwóch współwięźniów zadająca pytanie o oddziaływanie popkultury na życie przeciętnego człowieka.

Fascynująca, wrażliwa narracja o relacji dwóch współwięźniów zadająca pytanie o oddziaływanie popkultury na życie przeciętnego człowieka.

Przeczytałam zafascynowana filmem, który powstał na podstawie tej książki i nieco się rozczarowałam. Sama fabuła ciekawa, jednak ma swoje lepsze i gorsze (monotonne) momenty. Nie przypadł mi do gustu styl autora, dodatkowo polskie tłumaczenie nie wydaje się należeć do zbyt udanych, chwilami zdania brzmią nienaturalnie.

Przeczytałam zafascynowana filmem, który powstał na podstawie tej książki i nieco się rozczarowałam. Sama fabuła ciekawa, jednak ma swoje lepsze i gorsze (monotonne) momenty. Nie przypadł mi do gustu styl autora, dodatkowo polskie tłumaczenie nie wydaje się należeć do zbyt udanych, chwilami zdania brzmią nienaturalnie.

Mieszane odczucia co do tej książki. Najlepsze fragmenty Jana, Weroniki i Pawła.

Mieszane odczucia co do tej książki. Najlepsze fragmenty Jana, Weroniki i Pawła.

Rodolfo Walsh osiągnął swój cel: w przejrzysty, dosadny i szokująco obrazowy sposób przekazał prawdę o nielegalności rozstrzelań z 1956 r. i okrucieństwie dykatury wobec niewinnych jednostek.

Rodolfo Walsh osiągnął swój cel: w przejrzysty, dosadny i szokująco obrazowy sposób przekazał prawdę o nielegalności rozstrzelań z 1956 r. i okrucieństwie dykatury wobec niewinnych jednostek.