Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie skończyłam ale czuję się w obowiązku ostrzec potencjalnych czytelników. Nie sięgajcie po tę książkę! To jakaś pomyłka, historie kompletnie poszatkowane, poświęcając zaledwie kilka stron na "reportaż" autor wprowadza po dziesięć postaci pobocznych rozgrzebując wątki by następnie rzucić je w cholerę. Jestem mocno rozczarowana, pierwszy raz od bardzo dawna zostawiam jakiejś pozycji jedną gwiazdkę.

Nie skończyłam ale czuję się w obowiązku ostrzec potencjalnych czytelników. Nie sięgajcie po tę książkę! To jakaś pomyłka, historie kompletnie poszatkowane, poświęcając zaledwie kilka stron na "reportaż" autor wprowadza po dziesięć postaci pobocznych rozgrzebując wątki by następnie rzucić je w cholerę. Jestem mocno rozczarowana, pierwszy raz od bardzo dawna zostawiam...

Opowiadania zawarte w zbiorze prezentują moim zdaniem bardzo nierówny poziom. Przy bardzo dobrym "Syrenim śpiewie" i " Empatronie" dostajemy prezentujące poziom internetowych creepypast "Ouija" czy "Skorodowany". Opowiadanie "W obronie Rorera Herringsa" znalazło się w antologii chyba tylko po to by móc walnąć nazwisko Mastertona na okładce. Reszta opowiadań jest raczej przeciętna choć wyraźnie lepiej wypadają te autorów zagranicznych nisz naszych, rodzimych pisarzy.

Opowiadania zawarte w zbiorze prezentują moim zdaniem bardzo nierówny poziom. Przy bardzo dobrym "Syrenim śpiewie" i " Empatronie" dostajemy prezentujące poziom internetowych creepypast "Ouija" czy "Skorodowany". Opowiadanie "W obronie Rorera Herringsa" znalazło się w antologii chyba tylko po to by móc walnąć nazwisko Mastertona na okładce. Reszta opowiadań jest raczej...

O książce dowiedziałam się przypadkom, już po obejrzeniu obu filmowych wersji historii, szwedzkiej i amerykańskiego remake'u. Muszę przyznać że na ich tle książka trochę rozczarowuje, w moim odczuciu nie posiada tej łagodnej atmosfery ekranizacji a momentami wręcz przypominała zwykły slasher. Takie skojarzenia towarzyszyły mi szczególnie w momentach śmierci bohaterów. Ktoś postanawia mienić swoje życie lub snuje plany na temat przyszłości? Zginie najpóźniej za dwie strony spotka go inne nieszczęście.
Bohaterowie, szczególnie nastoletni, też przypominają trochę figurki wyjęte z takiego filmowego horroru średniej klasy. Drobny złodziejaszek i narkoman Tommy oraz jego przyszły ojczym, Staffan, policjant. Jak dla mnie postacie zbędne i dość irytujące, potrzebni byli chyba do pociągnięcia chyba najgorszego wątku w historii, losów Hakana. W filmie uważałam go za postać godną współczucia a jego koniec za tragiczny, zapewne gdyby w powieści skończył tak samo miałabym dla choć trochę sympatii nawet mimo skłonności pedofilskich. Równie dziwna co ten wątek była historia z przeszłości Eli, wydarzenia mające miejsce jeszcze z jej życia. Zupełnie nie rozumiem na co autorowi potrzebny był ten wątek skoro nie rozwija go jakoś szczególnie.
Co zaskakujące dość przyjemnie to czytało się o miejscowych pijaczkach. Poza tym? Mało psychologii dużo zwykłego, lekkiego horroru choć trup jakoś gęsto się nie ściele. Wampiry wierne kanonowi a i posiadające trochę własnych wyróżników.

O książce dowiedziałam się przypadkom, już po obejrzeniu obu filmowych wersji historii, szwedzkiej i amerykańskiego remake'u. Muszę przyznać że na ich tle książka trochę rozczarowuje, w moim odczuciu nie posiada tej łagodnej atmosfery ekranizacji a momentami wręcz przypominała zwykły slasher. Takie skojarzenia towarzyszyły mi szczególnie w momentach śmierci bohaterów. Ktoś...