Jesteśmy społecznością, która kocha książki

ś

ś

kr

kr

Pierwsza połowa książki bardzo dobra, akcja rozkręca się w fajnym tempie, umiejętnie budowane jest napięcie. Później jest niestety gorzej - jakby autor musiał za szybko zwijać manatki. Zakończenie jest dla mnie zbyt przekombinowane i niechlujne. Na minus też abstrakcyjna i nierealna postać dziewczyny z sierocińca.

Pierwsza połowa książki bardzo dobra, akcja rozkręca się w fajnym tempie, umiejętnie budowane jest napięcie. Później jest niestety gorzej - jakby autor musiał za szybko zwijać manatki. Zakończenie jest dla mnie zbyt przekombinowane i niechlujne. Na minus też abstrakcyjna i nierealna postać dziewczyny z sierocińca.

Ciężko się czyta, bohaterka to antypatyczna łowczyni posagów. Mimo ciekawej tematyki, wieje nudą

Ciężko się czyta, bohaterka to antypatyczna łowczyni posagów. Mimo ciekawej tematyki, wieje nudą

Tyle się naczytałam dobrego o "Gorzkiej czekoladzie", tak długo polowałam na książkę... I niestety rozczarowałam się.
"Gorzka czekolada" jest dość chaotyczna i niepoukładana, ciężko było mi się w nią "wczuć", wiele istotnych wątków nie doczekało się zamknięcia. Niestety jestem na nie.

Tyle się naczytałam dobrego o "Gorzkiej czekoladzie", tak długo polowałam na książkę... I niestety rozczarowałam się.
"Gorzka czekolada" jest dość chaotyczna i niepoukładana, ciężko było mi się w nią "wczuć", wiele istotnych wątków nie doczekało się zamknięcia. Niestety jestem na nie.

"Ostre przedmioty" to dużo lepsza książka niż "Zagniona dziewczyna". Bardzo podobała mi się duszna atmosfera tego kryminału - nic nie poradzę na to, że uwielbiam książki umiejscowione w małych amerykańskich miasteczkach, których akcja rozgrywa się w upalne lato.
W jakiś sposób utożsamiałam się z Camille, chociaż czasami jej działania mogły wydawać się chaotyczne i pozbawione sensu, dobrze rozumiem że osoba stojąca o krok przed przerażającym odkryciem może się tak zachowywać. Wyraziści, pokręceni bohaterowie to w ogóle mocna strona książki.
W "Ostrych przedmiotach" od początku czuć przerażenie i niesmak dotyczący zdarzeń, na których skupia się akcja. Niesmak tak duży, że miejscami przyprawia o wymioty.
Po "Zaginionej dziewczynie" nie myślałam, że jeszcze sięgnę po coś autorstwa Gillian Flynn, jednak "Ostre przedmioty" na tyle mi się spodobały, że w kolejce do przeczytania czeka już "Mroczny zakątek".

"Ostre przedmioty" to dużo lepsza książka niż "Zagniona dziewczyna". Bardzo podobała mi się duszna atmosfera tego kryminału - nic nie poradzę na to, że uwielbiam książki umiejscowione w małych amerykańskich miasteczkach, których akcja rozgrywa się w upalne lato.
W jakiś sposób utożsamiałam się z Camille, chociaż czasami jej działania mogły wydawać się chaotyczne i...

To moje pierwsze spotkanie z Kate Morton i muszę przyznać że jestem oczarowana. Losy Grace i bliskich jej ludzi wciągnęły mnie od pierwszej strony.
Podobało mi się przeplatanie wątków z teraźniejszości z tymi z przeszłości, chociaż muszę przyznać że te drugie dużo bardziej mnie zainteresowały. Szczególnie podobały mi się opisy przedstawiające życie w Anglii na początku XX wieku.
Sama nie wiem jak zaklasyfikować tą książkę - jest w niej i wątek miłosny, obyczajowy i kryminalny, dla każdego coś miłego :)
Opowieść Grace od początku owiana jest tajemnicą, której punkt kulminacyjny przedstawiony jest czytelnikowi dopiero na ostatnich kartkach książki. Napięcie budowane jest umiejętnie, sprawiając że powieść połyka się zdanie po zdaniu. Muszę przyznać, że zakończenie mnie zaskoczyło, nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji, a bardzo starałam nie zaglądać się na ostatnie kartki w czasie czytania.

To moje pierwsze spotkanie z Kate Morton i muszę przyznać że jestem oczarowana. Losy Grace i bliskich jej ludzi wciągnęły mnie od pierwszej strony.
Podobało mi się przeplatanie wątków z teraźniejszości z tymi z przeszłości, chociaż muszę przyznać że te drugie dużo bardziej mnie zainteresowały. Szczególnie podobały mi się opisy przedstawiające życie w Anglii na początku XX...

Tego było mi trzeba! Zanurzyłam się w tej powieści jak w ciepłej kąpieli z pianą :)
To słodko-gorzka opowieść o życiu i losach czterech kobiet, połączonych więzami krwi i urokliwym pensjonatem "Gospodą Trzech Kapitanów" (czy ilość kapitanów w nazwie pensjonatu jest znamienna? Mam nadzieję że to celowy zabieg autorki!), a tłem dla wszystkiego są filmy z rewelacyjną Meryl Streep.
Książka pokazuje, że nawet po latach można odnaleźć drogę do bliskich nam ludzi, że spełnienie naszych największych koszmarów może się okazać po prostu pierwszym krokiem do szczęścia. To pozytywna powieść, wywołująca i uśmiech i łzy (jak to w życiu :)). Polecam!

Tego było mi trzeba! Zanurzyłam się w tej powieści jak w ciepłej kąpieli z pianą :)
To słodko-gorzka opowieść o życiu i losach czterech kobiet, połączonych więzami krwi i urokliwym pensjonatem "Gospodą Trzech Kapitanów" (czy ilość kapitanów w nazwie pensjonatu jest znamienna? Mam nadzieję że to celowy zabieg autorki!), a tłem dla wszystkiego są filmy z rewelacyjną Meryl...

Całkiem przyjemna historia skupiająca się wokół kreteńskiej wyspy, Spinalongi, i powiązanych z nią ludzi.
Autorka nieśpiesznie prowadzi czytelnika przez losy mieszkańców Plaki, ukazując ważne dla nich wydarzenia, ich radości i dramaty, namiętność i rozpacz.
Cała historia jest nierozerwalnie związana ze Spinalongą, wyspą będącą swego czasu kolonia trędowatych. Przyznam że ta część powieści, w której opisane jest życie zarażonych trądem najbardziej mi się podobała. Chętnie wybrałabym się na Kretę i zobaczyła na własne oczy tamte miejsca.

Całkiem przyjemna historia skupiająca się wokół kreteńskiej wyspy, Spinalongi, i powiązanych z nią ludzi.
Autorka nieśpiesznie prowadzi czytelnika przez losy mieszkańców Plaki, ukazując ważne dla nich wydarzenia, ich radości i dramaty, namiętność i rozpacz.
Cała historia jest nierozerwalnie związana ze Spinalongą, wyspą będącą swego czasu kolonia trędowatych. Przyznam że...

Dobrze się bawiłam czytając ten kryminał. Wciągnął mnie od pierwszych stron, zapewniając kilka niespodziewanych zwrotów akcji.
Podobała mi się zmienna narracja, pokazująca te same wydarzenia z punktu widzenia Nicka i Amy. Strona po stronie budowane było napięcie i nastrój grozy.
Książka pokazuje nie tylko historię porwania Amy, ale też uświadamia nieświadomym ;) jak bardzo żyjący razem ludzie mogą się nie znać, nie pokazując drugiej osobie swojego prawdziwego ja.
Jeśli tylko czytelnik zdecyduje się przymknąć oko na parę nieścisłości (ja niestety nie przymknęłam... Nie jestem wymagająca w tej kwestii i zwykle nie czepiam się drobnych luk w fabule, ale tutaj niestety te luki rzucały się w oczy, nie pozwalając zignorować niedomówień), świetnie spędzi czas z tą książką.

Dobrze się bawiłam czytając ten kryminał. Wciągnął mnie od pierwszych stron, zapewniając kilka niespodziewanych zwrotów akcji.
Podobała mi się zmienna narracja, pokazująca te same wydarzenia z punktu widzenia Nicka i Amy. Strona po stronie budowane było napięcie i nastrój grozy.
Książka pokazuje nie tylko historię porwania Amy, ale też uświadamia nieświadomym ;) jak bardzo...

"Rzekę zimną" jako kryminał czyta się całkiem nieźle. Czytelnik znajduje się w skutymi lodem Grzmotami, gdzie atmosfera grozy i nieuchronnej tragedii narasta z każdą chwilą. Dużym plusem książki jest przedstawienie tego małego miasteczka i jego mieszkańców.
Słabą stroną jest psychologiczne spłycenie bohaterów (np. Cyryl przedstawiony jako "typowy" ksenofobiczny Francuz) oraz część obyczajowa książki. Mamy trochę urwanych (niepotrzebnych?) wątków (np. brat czy rodzice Cyryla), część ważnych tematów zostaje bez rozwiązania, w książce pojawiają się dość spore niedopowiedzenia (kłopoty małżeńskie Tamary, jej stosunki z Małgorzatą etc.).
Jeśli ktoś ma ochotę na lekki kryminał - polecam. Jeśli liczycie na coś więcej, poza wątkiem kryminalnym, to w "Rzece zimnej" niestety tego nie znajdziecie.

"Rzekę zimną" jako kryminał czyta się całkiem nieźle. Czytelnik znajduje się w skutymi lodem Grzmotami, gdzie atmosfera grozy i nieuchronnej tragedii narasta z każdą chwilą. Dużym plusem książki jest przedstawienie tego małego miasteczka i jego mieszkańców.
Słabą stroną jest psychologiczne spłycenie bohaterów (np. Cyryl przedstawiony jako "typowy" ksenofobiczny Francuz)...

Klimatyczna i nastrojowa książka. Przerażająca i smutna.
Cała akcja skupia się wokół pięciu fascynujących sióstr. Historia rozpoczyna się w momencie gdy najmłodsza z nich, Cecilia, popełnia samobójstwo. Wydarzenie to staje się dla pozostałych dziewcząt równią pochyłą, prowadzącą do tego samego końca.
Przerażająca w książce jest bezduszność i bezmyślność dorosłych. Nikt z nich nie zastanawia się czemu dziewczyny popełniły samobójstwo. Co było nie tak? Tylko zafascynowani siostrami chłopcy, ich równieśnicy, zadają sobie to pytanie. Dorośli traktują całe wydarzenie jak klęske naturlaną, wybuch wulkanu czy uderzenie huraganu - coś, nad czym trzeba lamentować, ale nie trzeba się zastanawić głębiej, bo przecież nie mają na to żadnego wpływu... Chore jest też zachowanie rodziców Lisbon, szczególnie matki, którzy nie widzą w sobie żadnej winy.
Książka doskonale pokazuje jak wielki wpływ na swoje dzieci mają rodzice, to w jaki sposób je traktują i wychowują.

Klimatyczna i nastrojowa książka. Przerażająca i smutna.
Cała akcja skupia się wokół pięciu fascynujących sióstr. Historia rozpoczyna się w momencie gdy najmłodsza z nich, Cecilia, popełnia samobójstwo. Wydarzenie to staje się dla pozostałych dziewcząt równią pochyłą, prowadzącą do tego samego końca.
Przerażająca w książce jest bezduszność i bezmyślność dorosłych. Nikt z...

Potrzebowałam lekkiej, nie wymagjącej zbyt wielkiego wysiłku, optymistycznej książki. I gdy sięgnęłam po "Chabrowe sny o wiośnie", to właśnie to otrzymałam.

Nie bardzo rozumiem skąd taki tytuł, w samej książce nie napotkałam żadnego do niego odniesienia (chyba że coś przegapiłam....?). Główna bohaterka i jej przygody potrafiły być miejscami irytujące, jej roztargnienie i klapki na oczach dotyczące niektórych spraw naprawdę nieprawdopodobne, główny wątek miłosny rozciągnięty do granic możliwości. Ale książka dostarczyła mi rozrywki, czytałam z lekkim zaciekawieniem, nawet parę razy wywołała u mnie uśmiech ;) więc oceniam pozytywnie.

Potrzebowałam lekkiej, nie wymagjącej zbyt wielkiego wysiłku, optymistycznej książki. I gdy sięgnęłam po "Chabrowe sny o wiośnie", to właśnie to otrzymałam.

Nie bardzo rozumiem skąd taki tytuł, w samej książce nie napotkałam żadnego do niego odniesienia (chyba że coś przegapiłam....?). Główna bohaterka i jej przygody potrafiły być miejscami irytujące, jej roztargnienie i...

Cudowna książka, mądra, z dystansem, pełna ciepła. Bardzo optymistyczna, nawet gdy dotyka trudnych spraw takich jak choroba, śmierć czy bycie nastolatkiem ;)

Czytelnik poznaje historię Alexa, niezwykłego chłopca, który staje się świetnym młodym człowiekiem. Poznajemy cały szereg barwnych postacji, poczynając od ekscentrycznego Pana Petersona, przechodząc do nie mniej ekscentrycznej mamy Alexa i kończąc na wyjatkowej Ellie.

Powieść bardzo mi się podobało, czytałam ją sobie nieśpiesznie, delektując się każdym przemyśleniem (a są to przemyślenia niezwykłe! Wcale nie nabzdyczone i filozoficzne, tylko ujmujące, inteligentne myśli młodej osoby o otaczającym ją świecie) i przygodą Alexa :)

Cudowna książka, mądra, z dystansem, pełna ciepła. Bardzo optymistyczna, nawet gdy dotyka trudnych spraw takich jak choroba, śmierć czy bycie nastolatkiem ;)

Czytelnik poznaje historię Alexa, niezwykłego chłopca, który staje się świetnym młodym człowiekiem. Poznajemy cały szereg barwnych postacji, poczynając od ekscentrycznego Pana Petersona, przechodząc do nie mniej...

Ciekawa i wciągająca książka.
Autor przedstawia w niej alternatywny świat, w którym część ludzkości znika po prostu pewnego dnia. Historia skupia się na rodzinie Garvey, ukazując jak poszczególni jej członkowie radzą sobie z tym zaskakującym wydarzeniem.
Fajne studium człowieka, tego jakie lęki i instynkty nim kierują, jak zachowuje się wyrwany ze świata, który zna i akceptuje.
Ktoś polecał "Pozostawionych", porównując do "Trafnego wyboru". Uważam, ze powieść Toma Perrotta jest o niebo lepsza od dzieła autorki Harrego Pottera. "Pozostawieni" wydają mi się prawdopodobną historią, bez silenia się na cokolwiek, ot czytamy o ludziach takich jak my. W "Trafnym wyborze" wyczuwałam jakąś sztuczność, losy bohaterów były zbyt przekombinowane, ich problemy wielkie i ciemne, nie było tam miejsca na codzienne życie i małe problemy i radości.
W "Pozostawionych" bardzo podobało mi się też zakończenie, niejednoznaczne, trochę smutne, ale dające nadzieję. Jestem na tak.

Ciekawa i wciągająca książka.
Autor przedstawia w niej alternatywny świat, w którym część ludzkości znika po prostu pewnego dnia. Historia skupia się na rodzinie Garvey, ukazując jak poszczególni jej członkowie radzą sobie z tym zaskakującym wydarzeniem.
Fajne studium człowieka, tego jakie lęki i instynkty nim kierują, jak zachowuje się wyrwany ze świata, który zna i...

Świetny thriller, zaczełam czytać "Bez śladu" dziś rano i własnie odłożyłam przeczytaną książkę na półkę. Zaintrygował mnie opis na okładce i nie zawiodłam się.
Histora Cynthii rozpoczyna się 25 lat temu, gdy rodzina nastolatki znika, bez tytułowego śladu, pewnej nocy. Czytelnik nie poznaje dokładnie losów Cynthii między ferelną nocą a dniem dzisiejszym (chociaż trochę się dowie z licznych retrospekcji i wspomnień bohaterów) z czego bardzo się ucieszyłam, bo takie opisy zwykle niepomiernie mnie smucą i nudzą ;) Poznajemy dokładnie Cynthię dziś, gdy dziewczyna jest już dorosłam i ma własną rodzinę. Ciągle jednak nie może pogodzić się i zapomnieć tego co się stało. Tym bardziej, ze tajemniczy telefon jeszcze bardziej wytrąca ją z równowagi...
Historia jest poprowadzona ciekawie, autor nie próbuje na siłę budować napięcia, przez co czyta się wszystko lekko i z zaciekawieniem. Czytelnik ma do odgadnięcia parę zagadek z przeszłości Cynthii i jej rodziny. Mogłabym się wprawdzie przyczepić do paru szczegółów dotyczących fabuły, ale nie odebrały mi one przyjemności z lektury.
Sięgając po "Bez śladu", szukałam wciągającego thrillera i właśnie to zostało mi dostarczone.

Świetny thriller, zaczełam czytać "Bez śladu" dziś rano i własnie odłożyłam przeczytaną książkę na półkę. Zaintrygował mnie opis na okładce i nie zawiodłam się.
Histora Cynthii rozpoczyna się 25 lat temu, gdy rodzina nastolatki znika, bez tytułowego śladu, pewnej nocy. Czytelnik nie poznaje dokładnie losów Cynthii między ferelną nocą a dniem dzisiejszym (chociaż trochę się...

Z sentymentem wróciłam do przygód Pana Samochodzika. Nie wciągnęły mnie tak bardzo jak kilkanaście lat temu ;) ale lektura była przyjemna, idealna wakacyjna książka.

Z sentymentem wróciłam do przygód Pana Samochodzika. Nie wciągnęły mnie tak bardzo jak kilkanaście lat temu ;) ale lektura była przyjemna, idealna wakacyjna książka.

Mam bardzo mieszane uczucia w stosunku do "Szczęśliwej ziemi". Podoba mi się styl Orbitowskiego, sama historia też jest ciekawie zarysowana. Jednak książka jest dla mnie jednostronna i lekko przerysowana. Żadnej z postaci, pojawiającej się na kartkach książki, nie przydarza się NIC dobrego. Wszystko jest szare, brudne i smutne. Historia staje się przez to naciągana, ciężko sie utożsamić z którymkolwiek z bohaterów, przecież nasze życie nie składa się z samych dramatów. Pewnie to celowy zabieg, nie wiem, ja go nie kupuję.

Mam bardzo mieszane uczucia w stosunku do "Szczęśliwej ziemi". Podoba mi się styl Orbitowskiego, sama historia też jest ciekawie zarysowana. Jednak książka jest dla mnie jednostronna i lekko przerysowana. Żadnej z postaci, pojawiającej się na kartkach książki, nie przydarza się NIC dobrego. Wszystko jest szare, brudne i smutne. Historia staje się przez to naciągana, ciężko...

Lekki i ciekawy kryminał, książkę czyta się szybko i przyjemnie.
Jedynie denerwująca może być główna bohaterka, krytykująca wszystko i wszystkich naokoło.

Lekki i ciekawy kryminał, książkę czyta się szybko i przyjemnie.
Jedynie denerwująca może być główna bohaterka, krytykująca wszystko i wszystkich naokoło.

Intrygująca książka, od pierwszych słów wciągająca w świat Piszących. Całkowicie dałam się ponieść, razem z głównym bohaterem rozważałam wszystkie opcje i hipotezy, próbowałam znaleźć przyczynę dla skutku i połapać się w podróżach w czasie, znaleźć Rodrigo i człowieka zjadającego skręty i tego o srebnej skórze. I, pewnie nie mniej od głównego bohatera, byłam zszokowana zaskoczeniem.
"Defekt pamięci" balansuje na cienkiej granicy absurdu i rzeczywistości, świetnie sobie radząc z tym zadaniem. Zakończenie jest wspaniałą wisienką na torcie, wyjaśnia wszystko w sposób logiczny i konkretny, pozwala na rozplątanie wszystkich nici i sznurków fabuły, a jednocześnie pozostawia czytelnika z lekkim niedosytem.
Jestem zafascynowana!

Intrygująca książka, od pierwszych słów wciągająca w świat Piszących. Całkowicie dałam się ponieść, razem z głównym bohaterem rozważałam wszystkie opcje i hipotezy, próbowałam znaleźć przyczynę dla skutku i połapać się w podróżach w czasie, znaleźć Rodrigo i człowieka zjadającego skręty i tego o srebnej skórze. I, pewnie nie mniej od głównego bohatera, byłam zszokowana...