Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystkie historie, które się wydarzyły, są do siebie podobne; każda historia, która się nie wydarzyła, nie wydarzyła się na swój sposób.

Wszystkie historie, które się wydarzyły, są do siebie podobne; każda historia, która się nie wydarzyła, nie wydarzyła się na swój sposób.

Przeszłość zbiera się w popołudniach, tam czas wyraźnie zwalnia, przysypia w kątach, mruży oczy jak kot w świetle wpadającym przez żaluzje. Kiedy wspominamy, zawsze jest popołudnie, a przynajmniej ja tak mam. Wszystko jest zalane światłem. Z fotografii wiem, że popołudniami można liczyć na najlepsze światło na ekspozycję. Poranne światło jest jeszcze młode, ostre. Popołudniowe – stare, zmęczone i powolne. Prawdziwe życie świata i człowieka można opisać za pomocą kilku popołudni, za pomocą światła kilku popołudni, które są popołudniami świata.

Przeszłość zbiera się w popołudniach, tam czas wyraźnie zwalnia, przysypia w kątach, mruży oczy jak kot w świetle wpadającym przez żaluzje. ...

Z krzaków za nami wyleciała chmura muszek. Gaustyn odprowadził je wzrokiem i powiedział, że o ile dla nas jest to po prostu kolejny zachód słońca, o tyle dla dzisiejszych jednodniówek to zachód ich życia. Czy coś takiego. Skomentowałem głupio, że to tylko wyświechtana metafora. Spojrzał na mnie ze zdziwieniem, ale nic nie odpowiedział. Dopiero po kilku minutach rzekł: one nie znają metafor.

Z krzaków za nami wyleciała chmura muszek. Gaustyn odprowadził je wzrokiem i powiedział, że o ile dla nas jest to po prostu kolejny zachód s...

Miałem tu zatem około miesiąca; w niedzielę przechadzałem się pustymi ulicami, cieszyłem się słońcem, które na wzgórzu zatrzymywało się na dłużej i można było zobaczyć, jak podczas zachodu słońca, daleko w tle obrazu, szczyty Alp zmieniają kolor na chłodny fiolet. Zrozumiałem, dlaczego wszyscy tu w końcu trafiają. Zurych to miasto dobre do starzenia się. Do umierania również. Jeśli istnieje jakaś europejska geografia wieku, to wygląda następująco. Paryż, Berlin i Amsterdam – na młodość: z całą swoją nieformalnością, zapachem jointa, piciem piwa w Mauerpark i turlaniem się w trawie, pchlimi targami w niedzielę, frywolnością seksu... Potem nadchodzi dojrzałość Wiednia albo Brukseli. Zwolnienie tempa, wygody, tramwaje, ubezpieczenia zdrowotne, szkoły dla dzieci, trochę kariery, eurourzędnictwo. Dobrze, dla tych, którzy jeszcze nie chcą się starzeć – Rzym, Barcelona, Madryt... Dobre jedzenie i ciepłe popołudnia skompensują ruch uliczny, hałas i lekki chaos. Do późnej młodości dodałbym także Nowy Jork, tak, uznaję go za europejskie miasto, w wyniku zbiegu okoliczności rzucone za ocean. Zurych jest miastem do starzenia się. Świat zwalnia, rzeka życia zbiera się w jezioro, powolne, spokojne na powierzchni, luksus nudy i słońce na wzgórzu dla starych kości. Czas w całej swej względności. Nijak nie może być dziełem przypadku to, że dwa największe odkrycia dwudziestego wieku związane z czasem powstały właśnie tu, w Szwajcarii – teoria względności Einsteina i Czarodziejska góra Thomasa Manna.

Miałem tu zatem około miesiąca; w niedzielę przechadzałem się pustymi ulicami, cieszyłem się słońcem, które na wzgórzu zatrzymywało się na d...

Zanotowałem, że najwyraźniej, jeśli chcesz ocaleć tam, w nowym miejscu, musisz się odciąć od przeszłości i rzucić ją psom na pożarcie (ja tak nie potrafiłem). Być bezlitosnym wobec przeszłości. Ponieważ przeszłość także jest bezlitosna.

Zanotowałem, że najwyraźniej, jeśli chcesz ocaleć tam, w nowym miejscu, musisz się odciąć od przeszłości i rzucić ją psom na pożarcie (ja ta...

Odwiedzałem cmentarze świata jak każdy, kto śmiertelnie boi się śmierci i umierania (czego tak naprawdę boimy się bardziej – śmierci czy umierania?) i chce zobaczyć legowisko swojego strachu, przekonać się, że to spokojne, ciche miejsce, stworzone, mimo wszystko, by człowiek odetchnął... Jakkolwiek by było – miejsce, do którego można się przyzwyczaić. Mimo że przyzwyczaić się nie da. Czy to nie straszne, zapytał mnie kiedyś Gaustyn, że zawsze umierają inni, a my sami – nigdy?

Odwiedzałem cmentarze świata jak każdy, kto śmiertelnie boi się śmierci i umierania (czego tak naprawdę boimy się bardziej – śmierci czy umi...

Obecny przypływ ludzi bez pamięci w żaden sposób nie jest przypadkowy... Są tu po to, żeby nam coś powiedzieć. I uwierz mi, pewnego dnia, już niebawem, wiele osób zdecyduje się osiąść w przeszłości, „stracić” pamięć z własnej woli. Nadciąga czas, kiedy coraz więcej z nich zechce skryć się w jaskini przeszłości, zawrócić. Nie dla przyjemności, nadmieńmy. Musimy być gotowi ze schronami przeciwbombowymi przeszłości. Nazwijmy je, jeśli chcesz, schronami przeciwczasowymi.

Obecny przypływ ludzi bez pamięci w żaden sposób nie jest przypadkowy... Są tu po to, żeby nam coś powiedzieć. I uwierz mi, pewnego dnia, ju...