Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świat bogów pełen był okrucieństwa, kłótni, miłości i nienawiści. Bez skrupułów wymierzali sobie oni kary, skazywali na wygnanie czy obkładali klątwami. W taką klątwę uwikłana jest od pokoleń rodzina Everlych, aż w końcu znalazł się ktoś, kto postanowił ją przerwać. Tyle tylko, że okazało się to wyjątkowo trudne, a na dodatek naraziło wielu ludzi na straszne konsekwencje.
Violet Everly jest smutnym dzieckiem zamkniętym w wielkim domu. Ma wspaniałych wujów, a Ambrose i Gabriel robią wszystko, by dziewczynka nie odczuła braku matki. Szczególnie oddany jej jest Ambrose, który opiekuje się nią na co dzień, kiedy Gabriel wyrusza w swoje długie i tajemnicze podróże. Dziewczynka snuje o nich różne opowieści, jak ta, że wujek zaangażowany jest w jakieś nielegalne transakcje i handel narkotykami, ale prawda jest o wiele bardziej przerażająca i dziwna. Jeśli chodzi o matkę, to Violet pamięta zaledwie wrażenie bliskości, choć kobieta wydaje się być obecna we wszystkich sprzętach w domu, a dziewczynka słyszy jej szepty i śmiech. Pewnego dnia zniknęła, zaś jej bracia nie chcą zdradzić ani słowem powodów jej odejścia, ani najważniejszego – kiedy i czy wróci. Violet nauczyła się zatem nie pytać, bowiem wie, że i tak nie usłyszy odpowiedzi. W zamian za to namiętnie się uczy, pochłaniając kolejne książki z biblioteki, marząc o studiowaniu historii czy archeologii. Rozpamiętuje również wizytę pewnej wyniosłej, pięknej kobiety, Penelopy, z chłopcem u boku. Ten chłopiec właśnie, Aleksander, pokazał jej pewną magiczną sztuczkę, która sprawiła, że Violet zrozumiała, iż na tym świecie nie ma nic oczywistego.
Okazuje się, że rodzina Everlych od wieków oddaje kobiecie najzdolniejszych przedstawicieli tego rodu – jednego z każdego pokolenia. Takiego, który potrafi manipulować gwiezdnym metalem. Tyle tylko, że skoro Marianna Everly zniknęła, ofiarą ma być Violet. Mimo tego, że nie ma ona pojęcia ani o magii, ani o istnieniu innych światów, to jej istnienie musi dopełnić klątwy. Bracia Everly mają jeszcze trochę czasu, ale on boleśnie im się kurczy w miarę, jak Violet rośnie, a Marianna nie wraca. Nie wiadomo, czy jeszcze żyje, wyruszyła bowiem w poszukiwaniu sposobu na odczynienie klątwy i choć widziano ją w różnych miejscach, to nikt nie potrafi wskazać miejsca jej pobytu.
Kiedy Violet dorasta, następuje bolesne zderzenie z rzeczywistością. W pył rozwiewają się jej marzenia o studiach, bowiem nie odebrała formalnej edukacji. Może jedynie parzyć kawę w lokalnej kawiarence i zastanawiać się nieustannie, kim była jej matka. Kiedy pewnego dnia w kawiarni zjawia się Aleksander, dziewczyna wspomina jego dawną wizytę z Penelopą i sztuczkę z kamieniem. To Aleksander wprowadza ją w system funkcjonowania światów, zwanych Fidelis, opowiada o swojej pracy. Stopniowo się zaprzyjaźniają, choć Violet nie wie, że chłopak zbliża się do niej na prośbę Penelopy, która chce wyciągnąć od Violet miejsce pobytu jej matki. Kiedy zaczyna rozumieć, że nie ma ona pojęcia o niczym, daje jej ultimatum – ma rok na znalezienie matki, w przeciwnym razie Penelope weźmie w zamian ją.
Dziewczyna musi przejść przyspieszony kurs wiedzy o magicznym świecie, a w drodze towarzyszyć jej będzie asystent Penelopy, Aleksander. Wkraczają w mroczny świat bogów, w którym nic nie jest oczywiste, zaś poszukiwania Marianny są o tyle utrudnione, że kobieta narobiła sobie wielu wrogów wśród uczonych, którzy teraz odmawiają Violet pomocy. Jak zakończy się ta mroczna i przepełniona magią historia? Czy Violet uda się odnaleźć Mariannę. Czy uda się jej uniknąć losu naznaczonego klątwą? Czy przy tym wszystkim może pozwolić sobie na miłość? Przekonamy się o tym dzięki lekturze niezwykłej książki, będącej powiewem świeżości wśród literatury fantasy, pt. „Miasto gwiezdnego pyłu”. Opublikowana nakładem wydawnictwa Jaguar książka to nie tylko prawdziwa gratka dla młodych czytelników, ale dla wszystkich lubiących książki przepełnione magią.
Frapującej fabule towarzyszą tu wspaniale wykreowani bohaterowie, a plastyczne słowa autorki, Georgii Summers, odmalowują nam magiczny świat, przerażający i fascynujący jednocześnie, w taki sposób, jakbyśmy byli jego częścią. Czy zatem zdecydujesz się na podróż z Violet?

Świat bogów pełen był okrucieństwa, kłótni, miłości i nienawiści. Bez skrupułów wymierzali sobie oni kary, skazywali na wygnanie czy obkładali klątwami. W taką klątwę uwikłana jest od pokoleń rodzina Everlych, aż w końcu znalazł się ktoś, kto postanowił ją przerwać. Tyle tylko, że okazało ...

Rozwiń

Zwiń

Samobójstwo można popełnić na dziesiątki sposobów. Do tych najczęściej występujących zalicza się połknięcie tabletek czy podcięcie sobie żył. Są też takie osoby, które kończą swoje życie wieszając się. Nieliczne skaczą z wysokości, być może dlatego, że wizja siebie z paraliżem bądź innymi urazami, jest gorsza niż śmierć.
Są jednak tacy, którzy na miejsce samobójstwa wybierają taką wysokość, że o przeżyciu nie może być mowy – na przykład taras na dwudziestym piątym piętrze wieżowca w londyńskim City. Kobieta, która skoczyła z dachu z pewnością chciała być pewna, że nie przeżyje. Pytanie jednak brzmi, czy rzeczywiście skoczyła sama czy może ktoś jej pomógł? I czy tym kimś, była blisko czterdziestoletnia niedoszła aktorka, tymczasowa pracownica jednego z banków, Tate Kinsella? Kobieta twierdzi, że nie, choć plącze się w zeznaniach, czym zwraca uwagę śledczych. Tym bardziej, że ofiarą zabójstwa okazuje się być żona jej kochanka. Wygląda na to zemstę, a raczej na próbę pozbycia się ewentualnej rywalki, bowiem rzekomy kochanek do spotkań się nie przyznaje. Co więcej, jako odpowiedzialny za bezpieczeństwo informatyczne doskonale wie co zrobić, by nawet w sieci nie pozostały żadne ślady jego kontaktów z Tate.
Obrony Tate podejmuje się młoda prawniczka, która wierzy w niewinność kobiety i za wszelką cenę chce ją udowodnić. Tyle tylko, że w tej historii tak naprawdę nic się nie zgadza, wygląda zatem, że albo Tate kłamie i rzeczywiście jest odpowiedzialna za morderstwo, albo… No właśnie, o co tak naprawdę chodzi w tej niezwykle zawikłanej i emocjonującej książce pt. „Na krawędzi”, autorstwa Ruth Mancini? Przekonamy się, sięgając po opublikowaną nakładem wydawnictwa HarperCollins powieść, która stanowi prawdziwą kryminalną zagadkę. To książka, po którą sięgnąć powinni nie tylko wielbiciele thrillerów czy kryminałów, ale i zagadek rodem z Sherlocka Holmesa. Nic tu do siebie bowiem nie pasuje, zeznania świadków wzajemnie się wykluczają, a najmniej wiarygodna jest historia opowiedziana przez Tate. Tyle tylko, że żeby postawić jej zarzuty, śledczy muszą udowodnić jej winę. A to już nie jest takie proste.
Nie ma bowiem żadnych dowodów, że Tate tego nie zrobiła, ale nie ma też żadnych na potwierdzenie, że jest za morderstwo odpowiedzialna. Jednak jej wersja wydarzeń jest wysoce nieprawdopodobna, opowiada bowiem śledczym o tajemniczej kobiecie imieniem Helen Jones, która w trakcie firmowego przyjęcia pracowników banku, chciała popełnić samobójstwo. Rozmowa z Tate rzekomo ją od tego odwiodła, po czym kobiety wspólnie wyszły z budynku. Następnego dnia owa kobieta miała zadzwonić do Helen z prośbą o wprowadzenie jej do biurowca, gdzie ponoć zgubiła cenny kolczyk. I tu już opowieść rwie się, bowiem Helen raz jest pracownikiem londyńskej firmy zlokalizowanej w budynku, raz już nie jest, niby posiada przepustkę, ale jej nie posiada. To tylko kilka niepokojących faktów, które powinny powstrzymać Tate przed wejściem do biurowca. Chyba że … Helen nigdy nie istniała.
Zagwarantować mogę tylko tyle, że niezależnie od tego, ile potencjalnych scenariuszy i rozwiązań wymyślicie, z pewnością nie zgadniecie, co szykuje autorka. To właśnie to zaskoczenie, nieustanne należy dodać, zmienia przeciętną dość książkę w taką, którą długo zapamiętamy. Powieść angażuje nas od pierwszych stron i budzi skrajne emocje wobec bohaterów, choć nasz stosunek do kolejnych postaci zmienia się wraz z czytanym tekstem. Spektakularne zakończenie jest prawdziwą wisienką na torcie i nagrodą dla nas, pozwalającą nareszcie poznać motywy działania poszczególnych bohaterów. Z pewnością koło tej pozycji nie można przejść obojętnie.

Samobójstwo można popełnić na dziesiątki sposobów. Do tych najczęściej występujących zalicza się połknięcie tabletek czy podcięcie sobie żył. Są też takie osoby, które kończą swoje życie wieszając się. Nieliczne skaczą z wysokości, być może dlatego, że wizja siebie z paraliżem bądź innymi ...

Rozwiń

Zwiń

Czy może istnieć zabójstwo doskonałe? Teoretycznie wydaje się, że nie, bowiem nie ma ludzi nieomylnych, więc prędzej czy później zabójca może popełnić błąd. Pytanie tylko brzmi, ile ludzi wcześniej musi zginąć, by można było wpaść na trop? Działania seryjnych morderców pokazują, że niekiedy tych ofiar może być dużo, a wykrycie sprawcy niestety wynika raczej ze splotu różnego rodzaju okoliczności. Sukcesu zatem wcale nie można przypisać śledczym, ale losowi.
A jak jest w przypadku Rzeźnika znad Odry? Ten wyjątkowo okrutny, sadystyczny wręcz morderca został uznany za jednego z najbardziej brutalnych seryjnych morderców w najnowszej historii Polski. Policja ściga go od 2013 roku, niestety bez rezultatu, ani na krok nie przybliżając się do jego wykrycia. Morduje on wzdłuż rzeki, od której wziął swój przydomek. Najgłośniejsze z jego zabójstw miały miejsce w Szczecinie, Oławie czy Głogowie, a choć wygląd zwłok zmienia się, wskazując na to, że morderca eksperymentuje, a jego fantazja się rozwija, to jednak policja nie ma żadnego punktu zaczepienia. Nie ma śladów, nie ma motywów, nie ma teoretycznie niczego, co łączyłoby ofiary – są to zarówno kobiety, jak i mężczyźni, o różnym wyglądzie, w różnym wieku i różnym statusie społecznym.
Nic zatem dziwnego, że powołana została specjalna komórka do ujęcia Rzeźnika, na czele której stoi Karolina Siarkowska. Tym razem działać ona będzie ramię w ramię z Olgierdem Paderbornem, a współpraca ta podszyta będzie mocnym przyciąganiem. I to nie tylko w jego transcendentalnym wymiarze, ale jak najbardziej fizycznym, cielesnym nawet. W śledztwie pojawia się też wątek Piotra Langera i to w dość niecodziennych okolicznościach. Langer twierdzi bowiem, że porwana została Nina Pokora, jedna z najlepszych oficerek CBŚP, prywatnie była żona Paderborna. Wiadomo tylko tyle, że oficjalnie przebywa na zwolnieniu lekarskim i nie ma z nią kontaktu, ale Langer twierdzi, że wspólnie rozwiązywali sprawę Rzeźnika, a Nina trafiła na jakiś trop. Czy mężczyźnie, który powie prawdę tylko wówczas, kiedy się pomyli (a nigdy się nie myli) można zaufać? Czy rzeczywiście Nina została porwana? Czy ma coś wspólnego ze znalezionym przez Siarkowską i Paderborna ciałem?
Na te wszystkie pytania odpowiedzi będziemy szukać w książce pt. „Paderborn”, autorstwa Remigiusza Mroza. Opublikowana nakładem wydawnictwa Czwarta Strona książka pokazuje, że nie tylko Chyłka jest wdzięcznym tematem, ale również jej współpracownicy. Nie trzeba jednak sięgać po wcześniejsze książki autora, by dać się porwać tej najnowszej (choć zapewne większość zrobi to po zakończeniu lektury). To nie tylko powieść dla miłośników Mroza i serii o Chyłce, ale również dla tych, którzy cenią sobie doskonale napisane kryminały z mocno zarysowaną nutką psychologiczną i elementami zaskoczenia.
Tu, pomijając pytanie, czy zbrodnię tę popełnił Rzeźnik czy może Piotr Langer, mamy również wątek związany z astrologią. Być może to bowiem nie policja, ale podcasterka, autorka „Sekcji Zbrodni” odkryła związek, choć nieoczywisty, pomiędzy morderstwami. Coś, co policja przeoczyła i coś, co obciąża Langera…
Książka trzyma w napięciu od chwili jej rozpoczęcia, a wyjątkowo plastyczne opisy tortur stosowanych wobec ofiar nie tylko przykuwają naszą uwagę, ale również pozwalają zadać sobie pytania o granice człowieczeństwa. Autor pokazuje również w jaki sposób funkcjonuje nasza psychika i co człowiek jest w stanie zrobić, by przeżyć. W książce do głosu dochodzą pierwotne mechanizmy, dzięki którym człowiek jest zdolny wyrządzić sobie krzywdę po to, by ostatecznie – jak mu się wydaje – przeżyć. Niezwykle frapującej fabule, zawikłanej na tyle, że nieustannie wysuwamy błędne wnioski, towarzyszą cięte riposty i czarny humor. Boże być on sposobem radzenia sobie z traumatycznymi widokami, ale również sprawia, że bohaterowie są na tyle charakterystyczni, że zapadają w pamięć.

Czy może istnieć zabójstwo doskonałe? Teoretycznie wydaje się, że nie, bowiem nie ma ludzi nieomylnych, więc prędzej czy później zabójca może popełnić błąd. Pytanie tylko brzmi, ile ludzi wcześniej musi zginąć, by można było wpaść na trop? Działania seryjnych morderców pokazują, że niekied...

Rozwiń

Zwiń

Zbliża się majowy długi weekend, więc wiele osób myśli o wyjeździe. Nie musi to być ani daleka ani długa podróż, by odrywając się od codzienności, rutynowych obowiązków czy problemów zawodowych, prawdziwie wypocząć. W zależności od tego, jakie są nasze preferencje, możemy wybrać wizytę w polskich miastach, albo zagraniczne wojaże. Przy czym te drugie wcale nie muszą być ani bardzo drogie, ani bardzo wyczerpujące.
Przekonuje nas o tym Anna Konecka, podróżniczka i influencerka podróżnicza, która chętnie dzieli się z nami swoimi poradami dotyczącymi podróżowania (a szczególnie taniego podróżowania), miejsc wartych zobaczenia czy regionalnych specjałów, które warto skosztować. O tym, gdzie poza granice Polski warto wybrać się na weekend przeczytać możemy w jej książce pt. „Europa City Break”, opublikowanej nakładem wydawnictwa Bezdroża. Ten wypełniony przepięknymi zdjęciami przewodnik zawiera trzydzieści pomysłów na weekend pełen wrażeń, a przy tym taki wyjazd, który nie zrujnuje naszego domowego budżetu. To zbiór propozycji nie tylko dla tych, którzy pakują się regularnie i wyruszają w świat, ale również dla takich osób, które mają obawy przed tym, by gdzieś samotnie się wybrać, które nie mogą zdecydować się na dany kierunek czy atrakcje warte zobaczenia.
Obszerny wstęp to właściwie jedna część książki, stanowiąca poradnik dotyczący taniego podróżowania. Znajdziemy tu bowiem wskazówki dotyczące tego, jak szukać tanich lotów (czy wiedzieliście, że tańsze bilety możecie znaleźć wówczas, kiedy korzystacie z przeglądarki w trybie incognito?), wyjaśnienie dlaczego tanie linie są tanie, a także porady, jakie miejsce w samolocie wybrać. Poza tym autorka zamieszcza szereg informacji związanych z nieprzyjemnymi sytuacjami, które – jak to w życiu bywa – mogą zdarzyć się każdemu. Dowiemy się zatem, kiedy należy się odszkodowanie za opóźniony lot, autorka radzi wykupienie ubezpieczenia podróżniczego i wyrobienie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego.
Właściwa część książki, to już trzydzieści propozycji miejsc idealnych do spędzenia weekendu pełnego wrażeń i wybrania takich atrakcji, które lubimy. Autorka wśród swoich propozycji miejsc wartych zobaczenia wybrała m.in. Oslo, Sztokholm, Edynburg, Londyn, Kopenhagę, Amsterdam, Berlin, Ateny, Dubrownik czy Barcelonę. Wszystkie te propozycje miast czy wysp w Europe są doskonałym pomysłem na city break, czyli wyjazd weekendowy, zarówno samodzielny, z partnerem czy w większej grupie. W opisie każdego polecanego miejsca znajdziemy punkty i atrakcje, które warto zobaczyć, informacje w pigułce o języku, walucie danego miejsca oraz potrzebnych dokumentach, Dowiemy się również, jak wygląda dojazd do danej miejscowości lub wyspy, jak dostać się z lotniska czy dworca do centrum, a także jak działa komunikacja miejska. Anna Konecka radzi ponadto, gdzie zdecydować się na wykupienie noclegu (w jakich dzielnicach), jakich potraw warto w danym miejscu spróbować, a także jak wygląda nocne życie.
Zdecydowanym atutem książki jest doświadczenie autorki i fakt, że sama przetestowała większość rozwiązań, a także spróbowała polecanych pyszności. Dobór destynacji charakteryzuje różnorodność, dzięki czemu każdy może znaleźć coś dla siebie. Z kolei piękne zdjęcia tylko zachęcają do tego, by natychmiast zasiąść do komputera i wyszukać lot. I wcale nie trzeba „wsiąść do pociągu byle jakiego”, bo z Anną Konecką doskonale wiemy, jak się poruszać po danym mieście. Jedyne ryzyko wyruszenia w swoją pierwszą podróż z książką jest tylko takie, że już się nie zatrzymamy …

Zbliża się majowy długi weekend, więc wiele osób myśli o wyjeździe. Nie musi to być ani daleka ani długa podróż, by odrywając się od codzienności, rutynowych obowiązków czy problemów zawodowych, prawdziwie wypocząć. W zależności od tego, jakie są nasze preferencje, możemy wybrać wizytę w p...

Rozwiń

Zwiń

Wszyscy pamiętają chyba kultowy serial „Archiwum X”, zajmujący się niewyjaśnionymi sprawami, gdzie sceptycyzm łączył się z wiarą w nadnaturalne zjawiska. W Polsce, tajny zespół do spraw przestępstw niewykrytych, zwany powszechnie Archiwum X , nie zajmuje się co prawda kosmitami, ale rozwikływaniem zbrodni, w sprawie których śledztwa zostały umorzone ze względu na niewykrycie sprawcy. Dysponując współczesną wiedzą i nowymi technikami, niejednokrotnie rzeczywiście udaje się rozwikłać zbrodnie nawet przed wielu lat, choć najczęściej nie ma w tym elementu zaskoczenia – śledczy ze świeżym spojrzeniem są w stanie wyłapać luki i niedociągnięcia w prowadzonych wcześniej przez kogo innego sprawach.
Taka niewyjaśniona jest też sprawa zniknięcia Jacka Malinowskiego, nastolatka, który wyszedł do baru, choć w tym czasie miał spotkać się z ojcem i pomóc mu przy sprzątaniu prowadzonej przez rodzinę knajpy i … nigdy nie wrócił. Jego motocykl został znaleziony przy drodze, ale on sam zniknął. Prowadzone dochodzenie nigdy nie przyniosło rezultatu, podejrzewano, że ofiara prawdopodobnie zginęła w wypadku. Ten, kto go potrącił wrzucił ciało do nowopowstałej pokopalnianej zapadliny i tym sposobem pozbył się ewentualnie obciążających go dowodów zbrodni.
Miasteczko, usytułowane w pobliżu kopalni w Wapnie wydaje się być przeklęte. Niemal pół wieku temu, w 1977 roku, ziemia zaczęła się tam zapadać, pochłaniając domy, garaże i pozostały dobytek ludzi. Cudem tylko nikt nie zginął, ale od tamtej pory mieszkańcy siedzą jak na bombie. Co jakiś czas pojawiają się nowe zapadliny. Jedno z zapadlisk, spora wyrwa ziemi, powstała nieopodal domu Mieczysława Kołczyńskiego około dwóch tygodni przed zaginięciem osiemnastolatka ze Żnina. Ten sam Kołczyński zeznawał w sprawie Malinowskiego, widział bowiem pewien samochód nieopodal porzuconego motoru.
O dwudziestu latach, przed śmiercią, Kołczyński zmienia jednak swoje zeznania. Czy ma to znaczenie dla sprawy, której akta od jakiegoś czasu wertowała komisarz Maria Herman z Archiwum X? Zmagająca się z własnymi demonami policjantka próbuje za wszelką cenę dojść do tego, co tak naprawdę stało się w miasteczku. Ale, jak to w zamkniętych społecznościach bywa, wszyscy tu nabierają wody w usta, a śledztwo właściwie cały czas kręci się wokół konfliktu dwóch rodzin. I fakt, że zaginiony jest bratem obecnego pierwszego zastępcy komendanta powiatowego policji w Żninie, również nie ma tu nic do rzeczy. No, może jedynie to, że komendant, a także jego ojciec, lepiej dogadują się z partnerem Herman, podkomisarzem Olgierdem Borewiczem, przebywającej oficjalnie na zwolnieniu lekarskim. Nieoficjalnie natomiast Borewicz prowadzi własne śledztwo, które nieoczekiwanie zaczyna wiązać się z tym, prowadzonym przez Archiwum X.
Nikt bowiem nie wie, że podkomisarz dorabia na boku, a jego interes całkiem nieźle prosperuje. Prowadzi on klub swingersów, a w ostatnim czasie bardzo dochodowymi jego członkami było małżeństwo lekarzy Ciesielskich. Tyle tylko, że nagle zniknęli likwidując nawet własne gabinety i rezygnując z pracy na etacie. Czy pozostali swingersi mogą się obawiać ich niedyskrecji? Co się stało, czego boją się Ciesielscy?
Na te wszystkie i na wiele innych pytań odpowiemy dzięki niezwykle emocjonującej książce Roberta Małeckiego pt. „Zapadlina”, opublikowanej nakładem Wydawnictwa Literackiego. Książka jest trzecim już tomem cyklu o funkcjonariuszach Archiwum X, który wciąga nas w wir niewyjaśnionych spraw z przeszłości. Okazuje się, że ludzie niechętnie chcą do nich wracać, choć są bliscy ofiar, którzy w końcu chcą poznać prawdę. To prawdziwa gradka nie tylko dla miłośników kryminalnych historii, ale i dla wszystkich ceniących sobie dobrze napisane i pełne napięcia powieści. Mimo iż trudno jest nam zbliżyć się do głównych bohaterów, szczególnie Herman jest emocjonalne niedostępna, to jednak zarówno intrygująca fabuła, jak i wartko tocząca się akcja, pozwalają o tym zapomnieć i z zaangażowaniem śledzić rozwój wydarzeń, szykując się przy tym na nieoczywiste rozwiązania i zaskoczenia.

Wszyscy pamiętają chyba kultowy serial „Archiwum X”, zajmujący się niewyjaśnionymi sprawami, gdzie sceptycyzm łączył się z wiarą w nadnaturalne zjawiska. W Polsce, tajny zespół do spraw przestępstw niewykrytych, zwany powszechnie Archiwum X , nie zajmuje się co prawda kosmitami, ale rozwik...

Rozwiń

Zwiń

Starożytny Egipt jest uznawany za jedną z największych i najstarszych cywilizacji świata, której początki sięgają 3100 roku p.n.e. Mimo tego, iż Egipcjanie nie dysponowali zaawansowaną technologią czy współczesną wiedzą, to jednak sporo im zawdzięczamy w sferze wynalazków i odkryć, a także budownictwa.
Dziękować możemy Egipcjanom nie tylko za wynalezienie papirusu, który z dzisiejszej perspektywy stanowi kamień milowy w rozwoju cywilizacyjnym. Przypisuje się im jedne z najstarszych odkryć astronomicznych. To oni wynaleźli pierwszy zegar słoneczny, liczydło, wagę i studnię, opracowali też skuteczną metodę balsamowania zwłok. Osiągnięcia starożytnego Egiptu można mnożyć, dlatego warto dowiedzieć się czegoś o życiu mieszkańców tej niezwykłej pod każdym względem krainy.
Swego rodzaju podróż do przeszłości, by poznać prawdę o codziennym życiu mieszkańców starożytnego Egiptu odbędziemy dzięki fenomenalnej książce pt. „Co wolisz? Starożytni Egipcjanie”, opublikowanej nakładem wydawnictwa Znak. Dzięki tej adresowanej do młodych czytelników pozycji będziemy mogli przeżyć niezapomnianą przygodę, a atrakcyjna szata graficzna i nieszablonowy sposób przedstawienia wiedzy sprawia, że chłonąć będziemy informację na temat starożytnego Egiptu, jednocześnie wszystko zapamiętując. Książkę tę mogą wykorzystać na swoich lekcjach nauczyciele historii – zapraszając uczniów do przeżycia przygody z pewnością zaciekawią tematem, a kto wie, być może odkryją w uczniach prawdziwą pasję?
Z książki dowiemy się, jak to się zaczęło, czyli w jaki sposób Egipcjanie wykorzystali Nil, skupiając wokół niego życie. Zastanowimy się też, czy wolimy być potężnym i bogatym faraonem czy raczej nosicielem sandałów całującym jego stopy. Jeśli wybierzemy funkcję faraona, „najgrubszej ryby staroegipskiego świata” przekonamy się, że faraon nie tylko leżał i pachniał, ale przede wszystkim miał sporo obowiązków na głowie, a niektóre z nich wcale nie były przyjemne. Pomijając długą listę zadań, musiał być on świadomy, że zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie na niego czyhał, gotów wbić mu przysłowiowy nóż w plecy. Za przykład podać można Ramzesa III, przeciwko któremu spiskowała nawet jego żona. Jeśli jednak stwierdzimy, że bycie faraonem wcale nie jest przyjemne, zawsze możemy zostać nosicielami sandałów. Co prawda do naszych obowiązków będzie wówczas należało mycie i całowanie stóp faraona (fuj!), ale za to będziemy mieć dach nad głową i posiłek, a przede wszystkim, nikt nie będzie dybał na nasze życie.
Jeśli żadna z tych funkcji nam nie odpowiada, możemy rozważyć etat mistrza mumifikacji bądź znawcy hieroglifów. Na tego pierwszego wykształcimy się dzięki książce, bowiem znajdziemy w niej krótki kurs robienia mumii. Niestety nauka hieroglifów trwać będzie znacznie dłużej, bowiem symboli zwanych właśnie hieroglifami skryba musiał umieć zapisać ponad siedemset. Ewentualnie możemy też podjąć decyzję, czy grobowce wolimy budować czy też je okradać, tyle tylko, że w tym drugim przypadku złapanie byłoby dość problematyczne i bolesne. W Egipcie obowiązywały bowiem surowe kary i możliwe, że (w najlepszym przypadku) obito by nas kijami, bądź (jeśli mamy pecha) obcięto by nam mieczem ręce i uszy.
W ramach „egipskiego bonusu” poznamy też kilka sekretów faraonów, uważanych za potomków bogów. Cieszyli się oni absolutnym autorytetem i nikogo nie dziwiły nawet ich najbardziej absurdalne pomysły, jak na przykład ten, na który wpadł Amenhotep III, który dla żony kazał wykopać potężne jezioro czy pomysł króla Pepiego II, który nienawidził much i trzymał koło siebie wysmarowanych miodem niewolników, żeby owady leciały właśnie do nich.
To tylko kilka z wyborów, których będziemy dokonywać w ramach lektury i zaledwie garść informacji bonusowych. Po więcej zdecydowanie warto sięgnąć do książki, która nie pozwala nam się od siebie oderwać, przyciągając swobodnym stylem, poziomem dostosowanym do potencjalnego czytelnika, a przy tym naprawdę sporą dawką wiedzy, którą mimowolnie nabywamy. Nic zatem dziwnego, że po skończeniu tej części, natychmiast chcemy sięgnąć po tom poświęcony wikingom (jeśli oczywiście jeszcze tego do tej pory nie zrobiliśmy).

Starożytny Egipt jest uznawany za jedną z największych i najstarszych cywilizacji świata, której początki sięgają 3100 roku p.n.e. Mimo tego, iż Egipcjanie nie dysponowali zaawansowaną technologią czy współczesną wiedzą, to jednak sporo im zawdzięczamy w sferze wynalazków i odkryć, a także...

Rozwiń

Zwiń

Niezapowiedziany spadek to coś, o czym marzy wiele osób. Szczególnie, jeśli spadkiem nie są długi, ale domek w lesie. Jeszcze lepiej, jeśli ten dom jest całkiem stylową rezydencją, las nie jest głęboki, a miejsce wysoce interesujące, bowiem nieopodal nadmorskiej miejscowości wypoczynkowej. Czy można chcieć więcej od życia? Ilu z nas, dla takiego spadku, byłoby w stanie zaakceptować nawet … trupa?
Nina Rawicz tak naprawdę nie chciała żadnego spadku, nawet nie przypuszczała, że pracodawczyni mogłaby jej coś zapisać. Dla niej Lula była nie tylko osobą, dla której pracowała, ale i przyjaciółką oraz najbliższą osobą. To pod jej opiekuńczymi skrzydłami, u boku jej rodziny znalazła wreszcie prawdziwy dom i miłość, której nie miała dorastając. Kiedy Nina zjawiła się w Niemczech, bez niczego poza dyplomem z polonistyki i tytułem opiekuna osób starszych, tak naprawdę chciała tylko pracować i godnie żyć. Poznanie Luli niedługo po tym, jak rozpoczęła pracę domu starości, było tym zrządzeniem losu, którzy niektórzy uważają za kamień milowy w życiu. I faktycznie, Nina nie tylko została opiekunką chorującej na stwardnienie rozsiane Luli, ale też szybko stały się sobie bliskie, a dziewczyna wypełniła wolne miejsce w sercu starszej pani, która skrycie tęskniła za córką. Doczekała się jednak trzech synów, którzy również darzyli szacunkiem opiekunkę matki i to do tego stopnia, że kiedy rodzicielka przepisała Ninie dom w Polsce, przy osadzie Zapadłe, niedaleko Ustki, ci nie zgłaszali żadnego sprzeciwu.
Dom miał być stary i do częściowego remontu, ale Lula zdołała częściowo go zmodernizować. Jednak niezależnie od tego, co już zrobiła, odziedziczona ruina i tak wywołała u Niny szok. Ale ten powiązany z zachwytem i natychmiastową miłością do domu. Jej pierwszego, własnego. Jednak w najgorszych koszmarach Nina nie przypuszczała, że już pierwszej nocy w nowym domu pojawi się włamywacz. A już na pewno nie przypuszczała, że ów zbir zejdzie z tego świata w czasie krótszym, niż zajęło mu dostanie się do domu. Wszystkiemu winna była oczywiście zniszczona balustrada i lekko nadgniłe schody, wcale nie Nina podskakująca szaleńczo i okutana kołdrą. Sęk w tym, że kiedy w końcu zjawia się policja, jeden z funkcjonariuszy, nabiera przekonania o winie Niny. I – jakby całkowicie zapominając o domniemaniu niewinności – tak kieruje rozmową, by jeszcze bardziej pogrążyć dziewczynę.
Jeśli komuś wydaje się, że to całkiem sporo problemów, jak na jedną młodą dziewczynę, to się myli – Nina jak widać ma wyjątkową zdolność do przyciągania problemów, bowiem okazuje się, że w domu znaleziono różne dziwne ślady wskazujące na to, że mógł być już wcześniej miejscem przestępstwa, a na dodatek dochodzi do kolejnego włamania. Czy to jakiś spisek przeciwko dziewczynie? A może w domu Uklejów ukryte są skarby? Bo przecież ta czarna seria wydarzeń, nie może być dziełem przypadku. Sprawę rozwiązać będzie próbowała nie tylko Nina, ale też jej dwie najlepsze przyjaciółki z rozbuchaną wyobraźnia, czyli Agata Bunc, autorka poczytnych kryminałów oraz Zuza Lewicka, tworząca pikantne powieści, przy których można się zarumienić. Trzy Gracje, jak same siebie nazywają kobiety, mocno namieszają nie tylko w śledztwie, ale też spokojnym życiu okolicznych mieszkańców. Nie mówiąc już o tym, że spędzą sen z powiek lokalnych funkcjonariuszy, a szczególnie sierżanta Straszewicza.
Jak zakończy się ta historia? Czy trzy Gracje wyjdą z tego bez szwanku? A kto wie, może nawet ta makabryczna historia będzie miała pewne pozytywne (miłosne) oblicze? Przekonamy się o tym dzięki lekturze niezwykle wciągającej komedii kryminalnej pt. „Tajemnica domu Uklejów”. Opublikowana nakładem wydawnictwa SQN książka autorstwa Anety Jadowskiej, to prawdziwa gratka zarówno dla miłośników komedii, jak i kryminałów, a już na pewno dla wielbicieli doskonale napisanych książek okraszonych (poza trupami) wielką dawką humoru (niekiedy czarnego).
Frapującej i – początkowo mogłoby się wydawać schematycznej – fabule towarzyszy mnóstwo zaskoczeń. I to nie tylko z tych związanych z rozwojem akcji, ale przede wszystkim z bohaterami, którzy zostali rewelacyjnie wykreowani i obdarzeni indywidualnymi cechami. I tak, jak pewien przystojny strażak podbił moje serce od razu, tak zrobiły to też trzy Gracje. I wiem na pewno, że z niecierpliwością będę wyczekiwała kolejnego tomu powieści!

Niezapowiedziany spadek to coś, o czym marzy wiele osób. Szczególnie, jeśli spadkiem nie są długi, ale domek w lesie. Jeszcze lepiej, jeśli ten dom jest całkiem stylową rezydencją, las nie jest głęboki, a miejsce wysoce interesujące, bowiem nieopodal nadmorskiej miejscowości wypoczynkowej....

Rozwiń

Zwiń

Z roku na rok lawinowo rośnie liczba rozwodów. Skraca się również średni czas trwania małżeństw, a równe czynniki sprawiły, że wiele par już nawet nie chce walczyć o związek, tylko od razu decyduje się na rozstanie. Dzieje się tak między innymi dlatego, że omamieni bajkami i miłosnymi historiami uwierzyliśmy, że miłość trwa wiecznie, a jej kulminacją jest małżeństwo lub spłodzenie dziecka. Tyle tylko, że dla wielu jest to właśnie koniec tej słodkiego okresu, kiedy ona jeszcze chce, a on może. Z dnia na dzień do takiego związku wkracza codzienność, zmęczenie, problemy, a wszystko to skutecznie zabija chęć bycia z drugim człowiekiem. I wówczas, trzeba zdecydować – czy pracujemy nad związkiem czy też go kończymy. Możemy ewentualnie z różnych pobudek w nim tkwić męcząc się każdego dnia, ale część par podejmuje jednak decyzję, by zawalczyć o siebie wzajemnie, o bycie razem. Te pary właśnie, prędzej czy później mogą trafić do gabinetów na terapię par.
Jak wygląda taka terapia? Jakie pary najczęściej trafiają na terapię? Z czym się zmagają? Czy terapia pomaga? Te i inne kwestie możemy rozstrzygnąć dzięki książce pt. „Terapeuci par. Historie z gabinetów”, autorstwa Marty Szarejko. Opublikowana nakładem wydawnictwa Literackiego książka, to niezwykle emocjonująca lektura nie tylko dla tych, którzy odczuwają konieczność pracy nad własnym związkiem, którzy przeżywają kryzys, ale również dla tych, którzy chcą zadbać o swój dobrostan, bo choć jest dobrze, to wiedzą, że może być jeszcze lepiej. To również wciągająca lektura dla socjologów, psychologów i innych psychoterapeutów, którzy mogą się zainspirować, przyjąć inną perspektywę bądź zobaczyć, jak pracują ich koledzy.
Książka podzielona jest na czternaście rozdziałów, czyli czternaście wywiadów z terapeutami – czy to pracującymi w parze czy samodzielnie. Każdy z tych rozdziałów posiada inny tytuł – motyw przewodni, który pojawia się w wywiadzie, zaś różnorodność psychoterapeutów, ich temperamentów, podejść sprawia, że kolejne rozdział niezmiennie wciągają i inspirują – zarówno do pracy nad sobą, jak i nad własną relacją. Przeczytamy zatem między innymi o tym, co się dzieje z parą zanim trafi do gabinetu (przez długi czas ma nadzieję), po co tak naprawdę przychodzą, w jaki sposób dobieramy się w pary i czym jest postawa zaciekawienia drugim człowiekiem. Zastanowimy się też, po co właściwie łączymy się w pary, dlaczego dziś wolimy unikać trudu i mamy małą tolerancję na różnice. W książce poruszone zostały również takie tematy, jak sposoby radzenia sobie z brakiem kontaktu emocjonalnego, bliskość, zaciekawienie drugą osobą. Dowiemy się też, dlaczego pary tak szybko się rozstają, czy można kogoś kochać bez zaciekawienia tą osobą, ale również dlaczego brak empatii może być dużym problemem w związku. Poznamy również „techniczne szczegóły” pracy terapeuty par i uzyskamy odpowiedzi na tak nurtujące kwestię, jak to, co jest porażką dla terapeuty par, czy taki zawód przeszkadza czy pomaga w życiu prywatnym, a także czy praca we dwoje jest łatwiejsza i co wnosi do terapii.
Lektura książki nie tylko pozwala podjąć nam decyzję co do ewentualnego podjęcia terapii, ale uwrażliwia nas na drugiego człowieka, na nasze potrzeby, ale również na jakość komunikacji z drugim człowiekiem. Pozwala również zrozumieć, że relacja potrzebuje bliskości, zaciekawienia, ale też dbałości o bliską nam osobę, przy jednoczesnym zachowaniu swojej indywidualności. Z kolei dla osób myślących o psychoterapii w kontekście zawodowym, może pomóc podjąć decyzję o wyborze drogi zawodowej.

Z roku na rok lawinowo rośnie liczba rozwodów. Skraca się również średni czas trwania małżeństw, a równe czynniki sprawiły, że wiele par już nawet nie chce walczyć o związek, tylko od razu decyduje się na rozstanie. Dzieje się tak między innymi dlatego, że omamieni bajkami i miłosnymi hist...

Rozwiń

Zwiń

Choć mówi się, że przeciwieństwa się przyciągają, to jednak w prawdziwym życiu nie zawsze tak jest. A jeśli nawet dwie zupełnie różne osoby ulegną chwilowej fascynacji sobą, to pytanie, czy taki związek, w którym ludzi więcej dzieli niż łączy, ma w ogóle sens i szanse na przetrwanie? Zwykle w love story takie historie mają pozytywne zakończenie, a bohaterowie są ze sobą mimo wszystko i ponad wszystko. A jak jest w prawdziwym życiu?
Przekonać się o tym mogą Margo i Tobi, dwoje nastolatków pochodzących z odmiennych światów, mających różne zainteresowania, różne marzenia i plany na przyszłość. Czy mimo tego uda im się znaleźć wspólną płaszczyznę porozumienia? Czy pozwolą sobie, aby zauroczenie przerodziło się w coś więcej? W tę romantyczną historię wciąga nas Irmina Maria w swojej powieści pt. „Dream Lake”. Opublikowana nakładem wydawnictwa HarperYa książka adresowana jest do młodych czytelników w wieku lat –nastu i takie osoby doskonale odnajdą się w przedstawionej przez autorkę rzeczywistości. Przy okazji typowego romansu mamy poruszonych wiele tematów nurtujących współczesnych nastolatków, począwszy od oczekiwań rodziców, poprzez presję otoczenia i mediów społecznościowych, dążenie do sukcesu, różne podejścia do życia.
Przenosimy się nad mazurskie jezioro Marzenie, gdzie po jego dwóch stronach, funkcjonują dwa młodzieżowe osoby. Oferta jednego adresowana jest do komputerowych maniaków i można tu nie tylko poznać języki programowania, ale po prostu korzystać z komputera (i życia) bez kontroli rodziców. Drugi obóz, musicalowy, zrzesza utalentowaną młodzież z całej Polski. O ile na obozie komputerowym panuje raczej swobodna atmosfera, tu ma miejsce ostra rywalizacja. Spośród pięćdziesięciu nastolatków uczestniczących w obozie i ciężko pracujących, jest wybrana garstka, która zdobędzie bilet na Broadway, który w praktyce jest przepustką do kariery.
Margo, czyli Magdalena Rogalska, marzy o tym, by występować. Dlatego ma zamiar skoncentrować się na ciężkiej pracy i zapisać na najwięcej zajęć, by pokazać instruktorom, że jest warta szansy na dalszy rozwój. Bez wątpienia jest typem osobowości scenicznej, a z jej różowymi włosami trudno jej nie zauważyć. Być może dlatego dostrzega ją Tobi, który przyjechał na obóz komputerowy ze stertą książek, które ma zamiar przeczytać oraz z najlepszym przyjacielem Sebastianem. Ten od razu zakochuje się w starszej od niego kobiecie, a licznymi wygłupami próbuje zwrócić na siebie jej uwagę. Inaczej niż Tobi, nieco wycofany i gnębiony przez skłóconych między sobą rodziców. Od lat trzymali go pod kloszem wmawiając mu, że powinien skoncentrować się tylko na nauce. Jednocześnie ograniczali jego dostęp do świata zewnętrznego i samodzielności, sprawując nad nim niemal absolutną kontrolę. Teraz, kiedy się rozwodzą, próbują przeciągnąć go na swoją stronę, może zatem nawet lepiej, że Tobi jest z dala od nich.
Już pierwsze spotkanie Margo i Tobiego jest niezwykłe, pytanie tylko, czy pozwolą się rozproszyć. Przecież dziewczyna przyjechała tu w jasno określonym celu i nie może pozwalać sobie na romanse zamiast ćwiczeń. Musi wygrać, bo ten bilet jest przepustką do innego świata. Tobi zaś nie może pozwolić sobie na związek, nie chce bowiem powielać błędów rodziców. Czy taka opowieść ma szansę na szczęśliwe zakończenie? Przekonamy się o tym dzięki lekturze powieści, od której naprawdę trudno się oderwać. Napisana lekkim językiem historia przyciąga uwagę i angażuje w przeżycia bohaterów, nie tylko pierwszego planu. Zaczynamy uwielbiać zatem pełnego ironii Sebastiana, mającego do siebie i świata duży dystans, a także obozowe koleżanki Margo – Aldonę, Maję i Adę.
Mimo schematycznej fabuły doskonała kreacja postaci i zabawne dialogi nie pozwalają nam się nudzić, zaś rywalizacja w obozie musicalowym jeszcze podgrzewa atmosferę. Na ile luzu zatem sobie w trakcie lektury pozwolimy? A na ile pozwoli sobie Margo?

Choć mówi się, że przeciwieństwa się przyciągają, to jednak w prawdziwym życiu nie zawsze tak jest. A jeśli nawet dwie zupełnie różne osoby ulegną chwilowej fascynacji sobą, to pytanie, czy taki związek, w którym ludzi więcej dzieli niż łączy, ma w ogóle sens i szanse na przetrwanie? Zwykl...

Rozwiń

Zwiń

Żyjmy w świecie nadmiaru. Otacza nas mnóstwo rzeczy, sami zresztą dbamy o to, by było ich wokół nas najwięcej. Stały się one bowiem wyznacznikiem naszego materialnego statusu, co więcej, zaczęły nas definiować. Nastały czasy, że możemy podróżować bez większych przeszkód, tyle tylko, że niekiedy te podróże zamieniają się w galop, by zobaczyć wszystkie pozycje na liście. Nie mamy czasu zastanowić się nawet nad tym, co widzimy, a wręcz, co zobaczyć chcemy. Zresztą również podróże stały się źródłem frustracji i elementem kreowania naszego wypoczynku. Nie wypada już bowiem jechać do cioci na wieś czy do Władysławowa, kiedy czekają Seszele, Malediwy czy – coraz modniejszy ostatnio – Dubaj. Nasza postawa wobec życia, ale i w stosunku do siebie stała się w ostatnich latach bardzo roszczeniowa. Coraz więcej mamy pragnień, więc coraz więcej pracujemy, żeby te pragnienia zaspokoić, a jednocześnie jesteśmy coraz bardziej sfrustrowani, kiedy to się nie udaje. Ba, jesteśmy sfrustrowani nawet wtedy, kiedy się udaje, bowiem okazuje się, że nowy dom, wymyślne stroje czy wczasy w ciepłych krajach nie zapełnią pustki w naszym sercu i nie przepędzą smutku.
O tym wszystkim, o bodźcach, które do nas docierają i przytłaczają, pisze zajmująco Urszula Sołtys-Para, psycholożka i psychoterapeutka ericksonowska. Jej książka „Przebodźcowani. Szukając siebie w świecie nadmiaru”, opublikowana nakładem wydawnictwa Sensus nie jest typowym poradnikiem – to raczej zbiór rozważań o życiu, wartościach i tytułowym nadmiarze. Autorka próbując zwrócić naszą uwagę na gonitwę, w jaką daliśmy się w ciągnąć, na ciągłą presję, żeby mieć i chcieć więcej, zadaje nam pytania skłaniające do refleksji nad tym, czy warto tak żyć. To książka zarówno dla tych, którzy ją od dawna zastanawiają się nad pustką w swoim życiu, dla tych, którzy w pogoni za dobrami stracili swoje zdrowie, jak i dla tych, którzy czują się niekomfortowo w świecie otaczającego nas nadmiaru i chcą to zmienić.
Książka składa się z dwóch części, z czego w pierwszej przeczytamy o świecie, w którym jest nam wszystkiego za mało, a jednocześnie jest za dużo, zaś w drugiej części zastanowimy się nad tym, jak odpuszczać, jak rezygnować i ograniczać – nasze pragnienia, oczekiwania wobec siebie i otoczenia, a także to, co nas nie rozwija, a zabiera nasz czas. Książkę rozpoczyna ankieta dotycząca poczucia zmęczenia, która pomoże nam zastanowić się nad tym, jak bardzo zmęczeni jesteśmy my – obowiązkami domowymi, zawodowymi, rodzicielskimi, relacjami, oraz innymi rzeczami, jak wakacje, obcy ludzie czy hałas. Przeczytamy jednak nie tylko o zmęczeniu i lekceważeniu swojego ciała, ale o pośpiechu i braku spokoju, o naszych wygórowanych pragnieniach odnośnie stanu posiadania czy przeżyć, ale również samopoczucia w chwili, gdy mamy czegoś za dużo (nie mówiąc już o stanie rozgorączkowania, kiedy mamy po prostu za dużo opcji do wyboru). Autorka pisze również o spełnianiu oczekiwań innych i zmęczeniu życiową rolą, którą odgrywamy, zmęczeniu maskami, które zakładamy. Porusza temat samotności, swego rodzaju „braku połączenia” z innymi (tak, można być samotnym wśród tłumu), tęsknoty oraz relacji i ich jakości. Część druga poświęcona jest odpuszczaniu, spokojnemu życiu i odpowiedzi na pytanie, jak żyć spokojniej i co my sami możemy odpuszczać.
Czytając książkę spostrzegamy, ze zdumieniem, że w dużej mierze jest to książka o nas samych. O naszych bolączkach, nerwowości, naszych dolegliwościach, nawykach i … naszej samotności. Autorka nie ukrywa, że część z tych problemów dotyczy również jej, trudno bowiem niekiedy postawić granice, trudno czasami mniej chcieć. Jedynym ratunkiem jest pamięć o własnych wartościach, tym, co się w życiu liczy i o pielęgnowaniu relacji – niech to będzie naszym drogowskazem na przyszłość w świecie, który będzie przyspieszał coraz bardziej i wypełniał się wciąż nowymi rzeczami.

Żyjmy w świecie nadmiaru. Otacza nas mnóstwo rzeczy, sami zresztą dbamy o to, by było ich wokół nas najwięcej. Stały się one bowiem wyznacznikiem naszego materialnego statusu, co więcej, zaczęły nas definiować. Nastały czasy, że możemy podróżować bez większych przeszkód, tyle tylko, że nie...

Rozwiń

Zwiń