Bardzo jestem szczęśliwa, że trafiłam na tę książkę. Po serii "poważnych" pozycji chciałam chwili odprężenia. Skusiłam się dobrymi opiniami ale w myślach miałam "żeby tylko nie okazała się infantylna, zbyt lekka i marnująca mój czas, którego mam tak mało". I ..okazało się, że warto.
Lekkość opowiadania może być myląca, gdyż nie jest to w mojej ocenie lektura dla każdego. Choć może każdy znajdzie swój wymiar w niej?
Dla mnie prawdziwe, refleksyjne były spostrzeżenia na temat rodziny, małżeństwa, konfliktów i ich zarzewia. Bo gdyby tak każdy z nas stracił pamięć i zachował tylko te rewelacyjne wspomnienia z początku związku, to pewnie nie uwierzyłby, że związek nie jest do uratowania a przede wszystkim, że to nie współmałżonek jest winny kryzysu. O tym mam wrażenie zbyt wiele osób zapomina, nie celebrując każdej wspólnej chwili razem, nie prosząc i dziękując za pomoc, nie widząc świata z perspektywy drugiego człowieka.
Również wątek niepłodności czy strat dzieci..to są emocje, które rozumieją tylko rodzice pogrążeni w bólu, wszyscy wokół są natrętami i cokolwiek by zrobili to i tak niewłaściwie się zachowają. Stratę trzeba zamienić w żałobę, a ból każdy musi przepracować samodzielnie.
Nieznana mi autorka, a tak dobrze się zapowiada. Ciekawa jestem kolejnych pozycji czytelniczych.

Bardzo jestem szczęśliwa, że trafiłam na tę książkę. Po serii "poważnych" pozycji chciałam chwili odprężenia. Skusiłam się dobrymi opiniami ale w myślach miałam "żeby tylko nie okazała się infantylna, zbyt lekka i marnująca mój czas, którego mam tak mało". I ..okazało się, że warto.
Lekkość opowiadania może być myląca, gdyż nie jest to w mojej ocenie lektura dla każdego....