Starożytna historia pewnego Rzymianina imieniem Aleksy, syna rzymskiego senatora Eufemiusza... Eufemiusz był człowiekiem dobrym i dobroczynnym, przez co na Aleksego spłynęło wiele łask...

Jako dorosły mężczyzna był człowiekiem bardzo pobożnym i czytał wiele żywotów świętych... Po ożenieniu się z Famijaną, odszedł w świat oddając jej pierścień małżeński... Sam wyruszył do Syrii, gdzie wszystko oddał biednym, a sam wstąpił na drogę Ascezy...

W momencie, gdy było o nim zbyt głośno, wyruszał w dalszą drogę... Jego podróż do Tarsu (miejsca urodzenia św. Pawła Apostoła) zakończyła się w Rzymie, gdzie przez wiele lat żył pod schodami swojego własnego domu, gdzie przeżywał różne upokorzenia ze strony służby, która uważała go za błazna...

Gdy Aleksy zmarł w Rzymie rozdzwoniły się wszystkie dzwony, co uznano za cud... Kto zbliżył się do ciała Ascety dochodził do zdrowia... Wówczas przy Aleksym znalezione list, lecz nikt nie mógł go wyciągnąć z jego ręki... Udało się to tylko Famijanie... W liście tym Aleksy opisał swoją historię...

Utwór jest bardzo, ale to bardzo trudny w odbiorze i pisany bardzo ciężkim językiem... Pokazuję żywot wspaniałego świętego, ale przez język utwór nie należy do ulubionych lektur... Do moich także..

Starożytna historia pewnego Rzymianina imieniem Aleksy, syna rzymskiego senatora Eufemiusza... Eufemiusz był człowiekiem dobrym i dobroczynnym, przez co na Aleksego spłynęło wiele łask...

Jako dorosły mężczyzna był człowiekiem bardzo pobożnym i czytał wiele żywotów świętych... Po ożenieniu się z Famijaną, odszedł w świat oddając jej pierścień małżeński... Sam wyruszył do...