Zapis pochodzi z kopii z 15 wieku nie ma zakończenia. Autor jest nie znany pochodzi prawdopodobnie z Mazowsza zredagował jeden z wielu przekładów lub sam podobierał fragmenty różnych i stworzył swój. Sama legenda żyła od 10 wieku. Legenda powstała w Syrii i miała dwie wersje kanoniczną Łacińską i nie kanoniczną zwykle w jeżykach narodowych. Opowiada o Aleksym, który porzuca bogate życia na dworze swojego ojca by zostać Ascetą. Polska wersja wyróżnia się głównie dość dużą rolą żony Aleksego. Jej postać jest tu pośrednikiem misji męża akceptuje ją. W ostatnich scenach to ona odbiera zaciśniętą pieczęć z listem od Aleksego, a nie jak w wersji kanonicznej papież. Utwór jest dobrym przykładem tego w jaki sposób funkcjonują legendy w Średniowiecznej literaturze.

Zapis pochodzi z kopii z 15 wieku nie ma zakończenia. Autor jest nie znany pochodzi prawdopodobnie z Mazowsza zredagował jeden z wielu przekładów lub sam podobierał fragmenty różnych i stworzył swój. Sama legenda żyła od 10 wieku. Legenda powstała w Syrii i miała dwie wersje kanoniczną Łacińską i nie kanoniczną zwykle w jeżykach narodowych. Opowiada o Aleksym, który porzuca...

Wartościowy utwór i godny polecenia m.in. ze względu na swoje walory językowe:
„A więc świętemu Aleksemu,
Temu księdzu wielebnemu,
Nieluba mu fała była,
Co się mu ondzie wodziła.
Tu się w(e)zbrał jeko mogę,
Wsiadł na morze w kogę,
Brał się do ziemie, do jednej,
Do miasta Syryjej;
Tam był czuł świętego Pawła,
Tu była jego myśl padła."

W wielu opiniach słyszy się: a to, że niezrozumiałe, a to, że pojąć nie mogę takiego postępowania, czasami nawet, że nie przystaje do rzeczywistości, są też bęcwały, które twierdzą, że się zdezaktualizowało...? ... im pozostaje jedynie R. Mróz i jego radosna twórczość.

Polecam wszystkim tym, którzy podczas lektury potrafią mentalnie przenieść się do czasów, sytuacji, oraz okoliczności przedstawionych przez autora, którzy niejako za dotknięciem czarodziejskiej różdżki wychodzą poza ramy rzeczywistości- przenosząc się w świat dawno minionych wydarzeń, chłonąc tym samym całą powierzchnią swego intelektu piękno zawarte w takich dziełach jak " Legenda o Świętym Aleksym". Polecam.

Wartościowy utwór i godny polecenia m.in. ze względu na swoje walory językowe:
„A więc świętemu Aleksemu,
Temu księdzu wielebnemu,
Nieluba mu fała była,
Co się mu ondzie wodziła.
Tu się w(e)zbrał jeko mogę,
Wsiadł na morze w kogę,
Brał się do ziemie, do jednej,
Do miasta Syryjej;
Tam był czuł świętego Pawła,
Tu była jego myśl padła."

W wielu opiniach słyszy się: a to, że...

Nie czytałam tej lektury w szkole średniej, ale ponieważ bardzo lubię czytać biogramy wielu słynnych ludzi, postanowiłam przeczytać i o św. Aleksym. Bardzo się wzruszyłam jego biografią (bowiem święty ten w historii nazywany jest Aleksym Wyznawcą). Znam wiele postaci (niektóre bardzo podziwiam za taki gest)- które poświęciły się religii ( m.in i moja patronka, św. Kinga),ale takiej ofiary w postaci żebractwa nie mogę pojąć.

Nie czytałam tej lektury w szkole średniej, ale ponieważ bardzo lubię czytać biogramy wielu słynnych ludzi, postanowiłam przeczytać i o św. Aleksym. Bardzo się wzruszyłam jego biografią (bowiem święty ten w historii nazywany jest Aleksym Wyznawcą). Znam wiele postaci (niektóre bardzo podziwiam za taki gest)- które poświęciły się religii ( m.in i moja patronka, św. Kinga),...

Co mogę napisać? Temat jest mi bliski, książkę wykorzystałam do mojej pracy maturalnej, której temat brzmiał "Żywoty świętych w literaturze i malarstwie". Lekturę wspominam jako wciągającą, jedna z nielicznych książek jakie czytałam z przyjemnością dlatego sentyment pozostał.

Co mogę napisać? Temat jest mi bliski, książkę wykorzystałam do mojej pracy maturalnej, której temat brzmiał "Żywoty świętych w literaturze i malarstwie". Lekturę wspominam jako wciągającą, jedna z nielicznych książek jakie czytałam z przyjemnością dlatego sentyment pozostał.

Lekura jedna z przyjemniejszych, pamiętam, że po jej lekturze napisałam swoją pierwszą pracę do szkoły, taką poważną. Do dziś dnia jednak bardziej od tej legendy lubię swoje dopisane do niej zakończenie. Fakt, że końca oficjalnego legenda ta nie posiada ujmuje jej dużo, nie zmienia jednak faktu, iż Legenda o Św. Aleksym, to utwór jaki warto znać.

Lekura jedna z przyjemniejszych, pamiętam, że po jej lekturze napisałam swoją pierwszą pracę do szkoły, taką poważną. Do dziś dnia jednak bardziej od tej legendy lubię swoje dopisane do niej zakończenie. Fakt, że końca oficjalnego legenda ta nie posiada ujmuje jej dużo, nie zmienia jednak faktu, iż Legenda o Św. Aleksym, to utwór jaki warto znać.

Starożytna historia pewnego Rzymianina imieniem Aleksy, syna rzymskiego senatora Eufemiusza... Eufemiusz był człowiekiem dobrym i dobroczynnym, przez co na Aleksego spłynęło wiele łask...

Jako dorosły mężczyzna był człowiekiem bardzo pobożnym i czytał wiele żywotów świętych... Po ożenieniu się z Famijaną, odszedł w świat oddając jej pierścień małżeński... Sam wyruszył do Syrii, gdzie wszystko oddał biednym, a sam wstąpił na drogę Ascezy...

W momencie, gdy było o nim zbyt głośno, wyruszał w dalszą drogę... Jego podróż do Tarsu (miejsca urodzenia św. Pawła Apostoła) zakończyła się w Rzymie, gdzie przez wiele lat żył pod schodami swojego własnego domu, gdzie przeżywał różne upokorzenia ze strony służby, która uważała go za błazna...

Gdy Aleksy zmarł w Rzymie rozdzwoniły się wszystkie dzwony, co uznano za cud... Kto zbliżył się do ciała Ascety dochodził do zdrowia... Wówczas przy Aleksym znalezione list, lecz nikt nie mógł go wyciągnąć z jego ręki... Udało się to tylko Famijanie... W liście tym Aleksy opisał swoją historię...

Utwór jest bardzo, ale to bardzo trudny w odbiorze i pisany bardzo ciężkim językiem... Pokazuję żywot wspaniałego świętego, ale przez język utwór nie należy do ulubionych lektur... Do moich także..

Starożytna historia pewnego Rzymianina imieniem Aleksy, syna rzymskiego senatora Eufemiusza... Eufemiusz był człowiekiem dobrym i dobroczynnym, przez co na Aleksego spłynęło wiele łask...

Jako dorosły mężczyzna był człowiekiem bardzo pobożnym i czytał wiele żywotów świętych... Po ożenieniu się z Famijaną, odszedł w świat oddając jej pierścień małżeński... Sam wyruszył do...

pamiętam ten poemat jeszcze z liceum. Jakoś nie trafiają do mnie przyczyny podjęcia przez Aleksego tej decyzji.

pamiętam ten poemat jeszcze z liceum. Jakoś nie trafiają do mnie przyczyny podjęcia przez Aleksego tej decyzji.

Krótki, piękny i interesujący utwór. Można się dzięki niemu cofnąć w czasie, zarówno ze względu na piękny staropolski język, jak i samą obecność postaci oddanych swym ideałom, tak rzadko dziś spotykanych

Krótki, piękny i interesujący utwór. Można się dzięki niemu cofnąć w czasie, zarówno ze względu na piękny staropolski język, jak i samą obecność postaci oddanych swym ideałom, tak rzadko dziś spotykanych

Utwór całkiem w porządku, niestety niezbyt przystępny.

Utwór całkiem w porządku, niestety niezbyt przystępny.