"Zgodzimy się bez trudu, iż jest rzeczą niezwykle ważną wiedzieć, czy moralność nie jest świadectwem naiwności." Tymi oto słowami rozpoczyna "Całość i nieskończoność" Levinas. Co takiego sprawia, że człowiek, będący sam w sobie zamkniętą całością, wykracza poza siebie, w swojej dobroci, ku drugiemu człowiekowi? Tym czymś jest pragnienie nieskończoności - pragnienie obcowania z radykalnie odmiennym Innym, który w sposób absolutny wykracza poza nas samych. Jak pokazuje autor, to właśnie relacja z Innym stoi u podstaw jakiegokolwiek sensu, który urzeczywistnia się wyłącznie w dobroci wobec drugiej osoby.

"Całość i nieskończoność" jest bez wątpienia pozycją oryginalną, wybitną i trudną. Wydaje się, że czytelnikowi bez konkretnego filozoficznego bagażu ciężko będzie czerpać przyjemność z tej lektury. Z drugiej strony, jeżeli moje trzyletnie studia filozoficzne miałyby się przydać tylko na to, by móc ze zrozumieniem przeczytać to dzieło, to i tak było warto ten czas na te studia poświęcić. "Całość i nieskończoność" to traktat filozoficzny, traktuje więc o wszystkim - jak wskazuje sam autor - o całości. Jest to jednak całość wyjątkowa, bo rozrywana przez nieskończoność, umożliwiając tym samym na istnienie wielości jednostek, które nie ograniczając siebie wzajemnie zachowują swoją niezależność. W filozofii Levinasa różnorodność w końcu przestaje być problemem, a nawet wręcz przeciwnie, staje się źródłem prawdy o nas i o świecie. To co od nas absolutnie różne, jest dla nas absolutnie dobre, bo może nam ofiarować to, czego nigdy nie uzyskamy w żaden inny sposób. Bo niby skąd mielibyśmy to wziąć?

"Zgodzimy się bez trudu, iż jest rzeczą niezwykle ważną wiedzieć, czy moralność nie jest świadectwem naiwności." Tymi oto słowami rozpoczyna "Całość i nieskończoność" Levinas. Co takiego sprawia, że człowiek, będący sam w sobie zamkniętą całością, wykracza poza siebie, w swojej dobroci, ku drugiemu człowiekowi? Tym czymś jest pragnienie nieskończoności - pragnienie...

Levinasa w Polsce promował przede wszystkim Tischner, a w świecie zachodnim, m.in. na uniwersytetach amerykańskich jest stale modny. Znalazłem w "Moim Pod Ręczniku" notatkę nt jego dzieła:
" TISCHNER tak streszcza myśl Levinasa /o dobrze/: „Tym co jest poza bytem i niebytem jest dobro. O dobru nie można powiedzieć, że już jest, bo gdyby było, nie wzywałoby nas do urzeczywistnienia. Nie można również o nim powiedzieć, że go nie ma, bo gdyby całkiem nie było, nie byłoby też wezwania do jego realizacji. Dobro „jest” w dosłownym tego słowa znaczeniu „metafizyczne”: jego miejsce znajduje się poza fizyką świata, przy czym do fizyki należy również zaliczyć ontologię, która jest jej przedłużeniem. Dobro „jest” wyższe od bytu Jeśli byt ma jakiś sens, to kryje się on w dobru. Dobro usprawiedliwia byt w jego istnieniu. Ale właśnie dlatego zasady rządzące bytem, łącznie z zasadą wyłączonego środka, nie mogą być zasadami rządzącymi dobrem..”. Również TISCHNER opiniuje: „Levinas zdobył uznanie jako mistrz interpretacji „europejskiego rozumu” w filozofii Husserla i Heideggera, po czym w tragedii HOLOCAUSTU zobaczył nową twarz tego rozumu”. Z wywiadu z B. Skargą wynika, że Levinas urodził się w Kownie, za czasów bolszewickich wyjechał do Charkowa. Potem studia filozoficzne w Strassburgu, dalej Fryburg, a tam HUSSERL i HEIDEGGER; całe życie dyskutował z Heidegerra 'Sein and Zeit' /Bycie i Czas/. Zmarł na Alzheimera. Levinas o śmierci: „Każda śmierć jest skandalem i morderstwem..”. Wg L. ŚMIERĆ opiera się na trzech głównych filarach. Jest NICOŚCIĄ /pustka i opuszczenie/, NIEWIEDZĄ /zmarły odchodząc nie zostawia żadnego adresu/ oraz OKROPNOŚCIĄ /skandalem i bezsensem/. KOŁAKOWSKI o LEVINASIE: „...z punktu widzenia filozofii analitycznej to BEŁKOT”.

Levinasa w Polsce promował przede wszystkim Tischner, a w świecie zachodnim, m.in. na uniwersytetach amerykańskich jest stale modny. Znalazłem w "Moim Pod Ręczniku" notatkę nt jego dzieła:
" TISCHNER tak streszcza myśl Levinasa /o dobrze/: „Tym co jest poza bytem i niebytem jest dobro. O dobru nie można powiedzieć, że...

Muszę coś wyznać: sam wyraz "metafizyka" powoduje, że odkładam książkę i nigdy nie wracam. Levinas jest jednak wyjątkiem. To całe jego głaskanie, ten taniec wokół Ja i Inny, ma swój urok, a do tego sens. Na pewno nie jest to książka, którą się zapomni. Zostaje w człowieku na długie lata.

Muszę coś wyznać: sam wyraz "metafizyka" powoduje, że odkładam książkę i nigdy nie wracam. Levinas jest jednak wyjątkiem. To całe jego głaskanie, ten taniec wokół Ja i Inny, ma swój urok, a do tego sens. Na pewno nie jest to książka, którą się zapomni. Zostaje w człowieku na długie lata.

Długo nie dawała mi o sobie zapomnieć. Piękna i trudna. Levinas usiłuje w niej inaczej sformułować relację Ja - Inny. nie wiem czy mu się to udaje, ale sam tekst ma przemożną siłę uwodzenia i sprawia, że się chce z tym wszystkim dyskutować.

Długo nie dawała mi o sobie zapomnieć. Piękna i trudna. Levinas usiłuje w niej inaczej sformułować relację Ja - Inny. nie wiem czy mu się to udaje, ale sam tekst ma przemożną siłę uwodzenia i sprawia, że się chce z tym wszystkim dyskutować.

Niezwykle trudna, ale zawierająca ważkie intuicje pozycja wciąż nieodkrytego filozofa podmiotowości, krążącego pomiędzy inspiracjami fenomenologicznymi a mądrością żydowską i nurtem filozofii dialogu. Kontrowersyjna propozycja uprawiania metafizyki w oparciu o etykę, o bezpośrednią relację z drugim człowiekiem.

Niezwykle trudna, ale zawierająca ważkie intuicje pozycja wciąż nieodkrytego filozofa podmiotowości, krążącego pomiędzy inspiracjami fenomenologicznymi a mądrością żydowską i nurtem filozofii dialogu. Kontrowersyjna propozycja uprawiania metafizyki w oparciu o etykę, o bezpośrednią relację z drugim człowiekiem.