Są takie książki, do których ciężko napisać recenzję. Najczęściej jest tak, bo są one po prostu słabe. Ale czasami jest zupełnie odwrotnie - czyta się je z zapartym tchem, a po skończeniu lektury brakuje słów. Strażnicy Veridianu są własnie taką książką.

Czy zdarzyło wam się kiedyś, że powieść wciągnęła was tak, że nie spaliście, nie jedliście, i tak dalej? Ja przez te dwa dni, które spędziłam czytając Straż, byłam jak zombie. Dosłownie. Zarwałam noc, zaczytana. Ta książka to pułapka. Ale bardzo ciekawa i momentami zapierająca dech w piersiach pułapka. ;)

Szesnastoletni Ethan jest z pozoru normalnym chłopakiem, najzwyklejszym mieszkańcem miasteczka Angel Falls. Prowadzi jednak drugie życie, jako Strażnik Czasu, w dodatku niezwykle utalentowany. Gdy jego Mistrz, Arkarian (którego, szczerze mówiąc, pokochałam już od pierwszej strony z jego udziałem) oznajmia, że będzie miał przydzielonego Ucznia, cieszy się. Jest wręcz zaszczycony. Entuzjazm Ethana spada, gdy okazuje się, że Uczeń jest dziewczyną, w dodatku siostrą jego byłego najlepszego przyjaciela. A przyjaciel nie ma ochoty, żeby Ethan kontaktował się z jego siostrą... Więcej nie zamierzam ujawniać, żeby nie psuć Wam czytania.

Bohaterowie są prawdziwi, nie przerysowani. Można się z nimi zaprzyjaźnić. I nie chodzi mi tylko o Ethana i Isabel, którzy są głównymi postaciami i narratorami książki. Jako przykład pokażę tajemniczego Arkariana o fiołkowych oczach, czy nawet członków Trybunału, którzy w książce pokazują się rzadko, ale gdy już są, od razu wzbudzają naszą sympatię.

Jest też wątek miłosny, jednak bardzo dyskretny i nie "wepchany" na siłę do książki. Nie jest także oczywisty, raczej okryty tajemnicą. I to mi się bardzo spodobało.

Świat przedstawiony w powieści Marianne Curley jest w mistrzowski sposób połączony z rzeczywistością, a tempo akcji nie zwalnia ani na minutę. Czytelnik bez problemu może przenieść się do Veridianu, i przeżywać z bohaterami misje i przygody. Podróże w czasie, odwieczna walka między Porządkiem i Chaosem, tajemnicze Proroctwo... Dla mnie to był strzał w dziesiątkę.

Książka nie jest przewidywalna, co chwilę zaskakuje. Gdy tylko wydawało mi się, że będzie chwila spokoju, niespodziewanie działo się coś nieprzewidywalnego. Chyba dlatego tak pokochałam opowieść o Veridianie. Także zakończenie było dla mnie totalnym zaskoczeniem, wbiło mnie w fotel. Nie mogę się doczekać drugiej części, Mroku.

Jeśli poszukujecie naprawdę ciekawej książki fantastycznej, która dostarczy wam rozrywki i ucieszy, zachęcam do sięgnięcia po Straż. Na pewno się nie zawiedziecie. Tłumaczenie także jest bardzo dobre. Wiele osób nie zwraca na takie rzeczy uwagi, ale to właśnie tłumaczenie często decyduje o tym, czy książkę czyta się szybko, czy też się "ciągnie" przez kilkanaście dni i ciężko ją dokończyć. Tutaj tłumaczenie zdecydowanie na plus, brawa dla pani Małgorzaty Kaczarowskiej. :)

Na zakończenie dodam, że wydawnictwo Jaguar naprawdę zrobiło kawał dobrej roboty z okładką powieści. Przyznam, że to właśnie ta magiczna okładka przekonała mnie do zakupu książki (Wiem, nie powinnam tak oceniać książki, ale strasznie mi się spodobała!). I nie zawiodłam się. To magiczna, jedyna w swoim rodzaju opowieść.

Zapraszam także na forum o tej książce: https://straznicyveridianu.fora.pl/

Są takie książki, do których ciężko napisać recenzję. Najczęściej jest tak, bo są one po prostu słabe. Ale czasami jest zupełnie odwrotnie - czyta się je z zapartym tchem, a po skończeniu lektury brakuje słów. Strażnicy Veridianu są własnie taką książką.

Czy zdarzyło wam się kiedyś, że powieść wciągnęła was tak, że nie spaliście, nie jedliście, i tak dalej? Ja przez te...