Nie zawsze podobał mi się ten styl pisarstwa Kinga jaki widać między innymi w „Bezsenności” – a mianowicie stylu spokojnego gawędziarstwa. Przez długi czas szukałem w jego książek historii w której akcja szaleje już od pierwszej strony, ale po lekturze „Bezsenności” zupełnie zmieniłem zdanie.

Książka zaczyna się dość banalnie i przez długi czas jej akcja jest nieśpieszna. Początkowo nie bardzo mi się to podobało, wolałem od razu hitchcockowskie trzęsienie ziemi i pełne napięcia zwroty akcji ze strony na stronę. Z czasem jednak bardzo spodobało mi się to jak King powoli, sennie zaczyna snuć historię, jak leniwie wkracza w życie Ralpha, jak powoli go przedstawia i opisuje żeby nagle z siłą trzęsienia ziemi podbić napięcie. Ze strony na strony misternie tworzy spójną całość, w której wszystko do siebie pasuje.

Po raz kolejny autor stworzył historię, która wciągała mnie co raz bardziej w trakcie czytania. Tradycyjny już u Kinga wyścig z czasem i tym razem pochłonął mnie bez reszty. Jak dla mnie wszystko tu było idealnie na swoim miejscu. Żadnych zbędnych wątków, niepotrzebnych postaci, całość idealnie się uzupełnia i zazębia ze sobą. Bardzo też podobało mi się nawiązanie do uwielbianej przeze mnie greckiej mitologii (porównanie „małych doktorków” do mitycznych Mojr) i zaskoczył mnie wątek z „Mroczną wieżą”. I tu dochodzimy do jedynego zarzutu i minusa w tej historii – ze swojej strony żałuję, że autor nie rozbudował bardziej wątku Patrick’a, dziecka, którego ocalenie przez Ralpha było takie ważne. Ale może po prostu się niepotrzebnie czepiam?

Podsumowując – uważam „Bezsenność” za jedną z lepszych w dorobku Kinga.

PS – w tym miejscu muszę przyznać rację znajomemu z LC. Krzysiek – miałeś rację. King jest naprawdę doskonałym gawędziarzem ;) nie tylko Mistrzem Grozy i twórcą sugestywnego klimatu i napięcia...

Nie zawsze podobał mi się ten styl pisarstwa Kinga jaki widać między innymi w „Bezsenności” – a mianowicie stylu spokojnego gawędziarstwa. Przez długi czas szukałem w jego książek historii w której akcja szaleje już od pierwszej strony, ale po lekturze „Bezsenności” zupełnie zmieniłem zdanie.

Książka zaczyna się dość banalnie i przez długi czas jej akcja jest nieśpieszna....