"Trufle..." są drugą częścią nowych przypadków w kapłańskim życiu Wacława Olbrychta o literackim pseudonimie Groser.
Ksiądz Groser jakiś czas przebywa we Francji, dokad został wysłany przez bpa Zdzisława. To już 8-ma jego wyprawa rowerem do Europy.
Jest w gościnie u o.Michała, trapisty, w XII-wiecznym opactwie romańskim, w Aiguebelle. Obaj znajdują się w położeniu jakby wygnańców. O.Michał jest cząstką swoich 7-miu współbraci zamordowanych na misjach przez terrorystów.
Ks.Wacława i o.Michała łączy przyjażń epistolograficzna, obaj są duchownymi o artystycznej duszy.
To we Francji ks.Wacław podczas pracy na cudzym polu znajduje przedziwny, piękny kamień w kształcie serca, z którym poniekąd identyfikuje się, mówiąc: " Jestem pęknięty jak ten kamień".

Po powrocie do Polski, ks.Groser z polecenia bpa podejmuje się powierzonego mu zadania budowy kościoła parafii przy Osiedlu pn.Lepsze Czasy. Zdanie wydaje się być niewykonalne dla niego, który dotąd nie sklecił nawet klatki do królika.
Sprawie budowy jest oddany, zaangażowany całym sercem. Do dzieła budowy przyłączają się także niektórzy parafianie, ci, co nie mają pracy i tak zwane złote rączki. Nie jest latwo, nie raz idzie jak po grudzie, mają miejsce dramatyczne zdarzenia. Można się załamać, nawet jeśli jest się księdzem.
Trzeba " pokonnać piekło polskiej nienawiści", a "Zło ludzi powala".

Poprzez fabułę pisarz kreśli obrazy środowiska polskiego Kościoła: księży ( celibatariuszy), biskupów, ss.getsemanki, parafian.
Interesujące portrety psychologiczne literackich bohaterów są w wysokim stopniu wiarygodne.
Przypomina mi się wielokrotnie słyszane powiedzenie:
- " Mamy takich księży na jakich zasługujemy".

Autor uświadamia czytelnikowi jak wiele zależy od zdrowej rodziny z jakiej osoby duchowne się wywodzą. Przyklad s.Zuzanny.
Wstąpiła do zakonu z uczuciem głodu milości, którego nie zaznała w domu rodzinnym, a życie klasztorne, to twarde reguły, bez sentymentów.
Podobnie ks.Paweł: " wył jak pies do księżyca za drugim człowiekiem, nie był kontemplatykiem, męczy go uczucie lęku.
Albo ks.wikary, Franek Ognik, żywiołowy i gorący jak młodzież, przesadny, bez dystansu.
Jest jeszcze ks.Krystian Paleczny, proboszcz Braci Męczenników o skomplikowanej historii rodzinnej, zadziwiająca osobowość Kościołą, którego ambicją jest utrzymywanie kontaktów ze wszystkimi "możnymi", choć zwykł był mawiać: " Nie, wladza nigdy mnie nie pociągała".

I tak akcja fabuły powieści toczy się pośród pokerowej zagrywki współczesnych aspektów życia, kiedy:
-" Wszędzie chodzi tylko o kasę, w służbie zdrowia, w Kościele, w mafii". Niestety, gorzka to prawda. Na szczęście, nie pełna to prawda, nie wszystko jest złe! Przykladem, ofiarna postawa siostry Łucji, getsemanki posługującej w hospicjum i przesympatyczny ks.Wacław- Groser, który w jądrze dramatu nie myśli o sobie.

Reasumując, wielkopolski pisarz, Jan Grzegorczyk, cyklem opowieści o ks.Groserze wypełnia w polskiej literaturze XXI wieku lukę na powieść obyczajową z odniesieniem do wiary, Boga i Kościoła ( przejmujący wątek z obrazem Miłosiernego Jezusa).
Książkę czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem, któremu towarzyszy głęboka refleksja nad Losem człowieka, księdza, nad posłannictwem, cierpieniem, kondycją rodziny,zaufaniem do Boga i ludzi, nad uniwersalnymi wartościami.

"Trufle..." są drugą częścią nowych przypadków w kapłańskim życiu Wacława Olbrychta o literackim pseudonimie Groser.
Ksiądz Groser jakiś czas przebywa we Francji, dokad został wysłany przez bpa Zdzisława. To już 8-ma jego wyprawa rowerem do Europy.
Jest w gościnie u o.Michała, trapisty, w XII-wiecznym opactwie romańskim, w Aiguebelle. Obaj znajdują się w położeniu jakby...