Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka ma specyficzną narrację, do tego stopnia, że na początku nie mogłam rozróżnić, która rodzina jest Beaty a która Sygity. Do tego autorka krąży po osi czasu bez uprzedzenia: młode-dorosłe-młode, w głowie się kręci. Ale pomimo to warto ją przeczytać, bo ta słodko-gorzka historia dwóch przyjaciółek bawi, smuci i zmusza do refleksji nad kruchością życia i więzi międzyludzkich. Jedyne co mnie zezłościło, to opisywane kilkakrotnie karmienie psa czekoladą. No nie wolno, dla psów czekolada to trucizna i nawet w książce dla mnie nie do wybaczenia!