Na książkę Kingi Choszcz natknęłam się przez przypadek i nie wiedząc kim jest autorka wzięłam ją ze sobą na wakacje. Jednoznacznie trudno ocenić czy to książka dobra czy słaba. Na pewno dobrze się czyta i jest dość wciągająca. Książka jest pamiętnikiem autorki z jej pierwszej dużej wyprawy, a więc nie została napisana z zamiarem wydania jej drukiem. To po prostu zapiski kolejnych etapów podróży, każdego dnia - krótkie notatki jakie robią podróżujący. Mi ta forma pisania odpowiada - Kinga ma lekki, a jednocześnie dość dobry styl. Pisze szczerze o swoich spostrzeżeniach, o tym co jej się podoba, kogo spotyka na swojej drodze - jest w tym bardzo naturalna. W połowie książki autorka przyznaje ile ma lat - i w tym momencie mój szacunek i zainteresowanie tą postacią wzrasta dwukrotnie. Wybrać się w tym wieku w podróż przez całą niemal Azję, nie mając wielu dokumentów, zupełnie w ciemno, autostopem - trzeba mieć ogromną odwagę, wiarę, że taka wyprawa się uda i wielką potrzebę podróżowania. Kinga Choszcz jest na pewno postacią wartą bliskiego poznania i chętnie sięgnę po pozostałe dwie książki - podobno oceniane wyżej niż ta, którą właśnie przeczytałam.

Na książkę Kingi Choszcz natknęłam się przez przypadek i nie wiedząc kim jest autorka wzięłam ją ze sobą na wakacje. Jednoznacznie trudno ocenić czy to książka dobra czy słaba. Na pewno dobrze się czyta i jest dość wciągająca. Książka jest pamiętnikiem autorki z jej pierwszej dużej wyprawy, a więc nie została napisana z zamiarem wydania jej drukiem. To po prostu zapiski...