W czasach współczesnych autorce opowieść o szkolnych perypetiach Klaudyny miała prawo szokować - tytułowa bohaterka jest nieznośna, buntownicza, pyskata, zadaje niewygodne pytania, zajmują ją problemy miłości, co w przypadku nastoletniej pannicy należało uznać za skandaliczne.
Jakby tego było mało, przywiązanie uczennicy do ulubionej nauczycielki ma podtekst erotyczny, więc nic dziwnego, że autorkę okrzyknięto kontrowersyjną, skandalizującą pisarką.

Dziś przygody Klaudyny nie robią na czytelniku takiego wrażenia. Przeciwnie - wydawać się mogą naiwne, infantylne i bardziej rozbrajają niż oburzają. Może dlatego wydają się też trochę nużące i to nawet wówczas, gdy odczytuje się je w kontekście epoki, w której powstały.
Irytować mogą powtarzające się sceny i rozmowy obracające się wokół tych samych problemów.
Może to wynik presji, jaką na autorkę wywierał jej mąż, który domagał się, by Colette doprawiła treść różnymi "smaczkami". Miało to zapewnić czytelniczy sukces, na którym szczególnie mu zależało, gdyż po pierwsze potrzebował pieniędzy, po drugie wydawał książki żony pod własnym nazwiskiem.

Przyznam, że mimo zabawnych sytuacji i feministycznego wydźwięku książki, trochę się wynudziłam przy jej lekturze, ale może za jakiś czas skuszę się na inną opowieść Colette. Chociażby dlatego, że mam słabość do wszystkiego, co powstało w kraju nad Sekwaną:).

W czasach współczesnych autorce opowieść o szkolnych perypetiach Klaudyny miała prawo szokować - tytułowa bohaterka jest nieznośna, buntownicza, pyskata, zadaje niewygodne pytania, zajmują ją problemy miłości, co w przypadku nastoletniej pannicy należało uznać za skandaliczne.
Jakby tego było mało, przywiązanie uczennicy do ulubionej nauczycielki ma podtekst erotyczny, więc...