Przejechane dziesiątki tysięcy kilometrów, spalone hektolitry ropy i wypite porównywalne ilości wódki podczas bratania się z mieszkańcami tych niegościnnych(tylko pod względem warunków naturalnych) obszarów.
Ostatnia część trylogii syberyjskiej Romualda Koperskiego trzyma wysoki poziom pozostałych dwóch części. Tym razem Autor przemierza syberyjskie bezkresy bardzo mroźną zimą. W wyprawie towarzyszą mu dwaj przyjaciele, bez których cała ekspedycja na pewno nie dojechała by szczęśliwie do celu (jeden z przyjaciół zajmował się naprawą usterek w samochodzie). Książka oprócz opisów krajobrazów, fauny i flory, przedstawia również walkę ludzi z siłami natury, oraz przeciwnościami losu. Aż miałem ciarki na plecach gdy czytałem o noclegu w namiocie w temperaturze -50*C. Dodatkowo w książce zawarte są opisy kontaktu z miejscową ludnością, dzięki którym dowiemy się, że nie liczą się tylko pieniądze, i że zdarza się jeszcze na świecie bezinteresowna pomoc.
Pod względem technicznym, wydaje mi się, że jest to najlepiej napisana książka z całej trylogii. Autor ma już wyrobiony styl który jest miły w odbiorze. Treść uzupełniają wspaniałe fotografie, co jest dodatkowym walorem książki.
Podsumowując - kawał solidnej literackiej roboty. Warto przeczytać i pamiętać, że Rosja to nie tylko Moskwa, ale i rozległe dziewicze tereny, które potrafią zachwycać. Warto przeczytać!

Przejechane dziesiątki tysięcy kilometrów, spalone hektolitry ropy i wypite porównywalne ilości wódki podczas bratania się z mieszkańcami tych niegościnnych(tylko pod względem warunków naturalnych) obszarów.
Ostatnia część trylogii syberyjskiej Romualda Koperskiego trzyma wysoki poziom pozostałych dwóch części. Tym razem Autor przemierza syberyjskie bezkresy bardzo mroźną...