Uwielbiam wyspy, zwłaszcza te zagubione na oceanach. Już jako dziecko brałem atlas i wpatrywałem się w kontury tych tajemniczych dla mnie okruchów. Potem przyszła lektura czasopisma "Poznaj Świat", gdzie te skrawki lądu przestawały być tylko "piegami na mapie" ale zyskiwały krajobrazy, twarze mieszkańców i niesamowicie ciekawe historie. Książka panów Michalskiego i Wasielewskiego przypomina mi te dawne dobre czasy, gdyż jest po prostu świetnie napisana - pan Wasielewski zresztą oczarował mnie i zdegustował jednocześnie (ale to już nie jego wina) rewelacyjnie opisując historię i ponurą współczesność wyspy Pitcairn.

Wyspy Owcze przedstawione w tym reportażu jawią się czytelnikowi zarówno jako wabiące nawiedzeńców romantyzmem odległości i zagubienia na oceanie ale też i odarte z romantyzmu, smagane wichrami i spowite mgłą miejsce, w którym przyszło żyć kilkudziesięciu tysiącom Farerów.

Autorzy w czasie swoich licznych podróży na Wyspy Owcze mieli okazję spotkać i poznać wielu ich mieszkańców. Relacje z tych spotkań dają czytelnikowi barwny korowód (nawiązuję do narodowego farerskiego tańca) postaci, które jawią się często jako dość dziwaczna zbieranina odludków i ekscentryków zyskujących przy bliższym poznaniu.

Liczne wątki reportażu mogą kojarzyć się z szybkim pstrykaniem migawki aparatu, ale wcale tak nie jest, gdyż autorom udało się oddać nieśpiesznego ducha Wysp Owczych i ich mieszkańców. Mamy czas, żeby każdemu z bohaterów książki przyjrzeć się i wysłuchać jego historii.

Lektura tego reportażu daje także czytelnikowi lekcję pokory. Bo przecież niejeden z nas chciałby pojechać na Wyspy Owcze, choćby po to, żeby "zaliczyć" nowy, mało znany kraj - po prostu kupić bilet w biurze podróży i jechać, w końcu to nie tak daleko. Ale nie tędy droga. Uważny czytelnik po przeczytaniu tej książki nabierze do Wysp Owczych większego szacunku i dokładnie przemyśli cel swojej wyprawy, bo na spotkanie z tak ciekawym krajem nie wypada pojechać nieprzygotowanym.

Uwielbiam wyspy, zwłaszcza te zagubione na oceanach. Już jako dziecko brałem atlas i wpatrywałem się w kontury tych tajemniczych dla mnie okruchów. Potem przyszła lektura czasopisma "Poznaj Świat", gdzie te skrawki lądu przestawały być tylko "piegami na mapie" ale zyskiwały krajobrazy, twarze mieszkańców i niesamowicie ciekawe historie. Książka panów Michalskiego i...