Nie sposób odmówić Aileen Orr fascynacji, miłości i szacunku do obiektu badań i wspomnień- polskiego niedźwiedzia Wojtka, który przybył pod Monte Casino z dalekiego Iranu.
To najsłynniejszy symbol, uwieczniony w oznakach całego regimentu.

Historia wzrusza, rozśmiesza, gdyż wiele wyczynów psotnego zwierzęcia urosło do rangi legendy. Liczne anegdoty , które przetrwały, świadczą, jak zapisał się w pamięci „swoich” żołnierzy.
W 1942r. Polacy w dalekim Iranie, gdy formowała się Armia Andersa, wiedzeni współczuciem, odkupili od irańskiego chłopca przestraszonego, zabiedzonego niedźwiadka. Prawdopodobnie kłusownicy zabili mu matkę, a potem go znaleziono. Być może miał zostać poddany okrutnemu treningowi, zostać okaleczony i jako tańczący niedźwiedź na łańcuchu miałby być gwiazdą obwoźnego cyrku, aż padnie ze starości lub depresji. Mimo wszystko, pozornego ucywilizowania, okoliczni mieszkańcy wykorzystywali zwierzęta, a pozbywali się ich wtedy, gdy już nie przedstawiały dla nich żadnej wartości. W sumie żołnierze nabyli Wojtka za czekoladę, nóż myśliwski, puszkę wołowiny.
Przygotowano dla niego specjalny smoczek, a Piotr Prendys dostąpił zaszczytu i został Niedźwiedzią mamą, bo to on był odpowiedzialny za wychowanie misia.
Gdy Wojtek dorastał, uwielbiał psoty i figle, niejeden raz nastraszył polskie łączniczki gdy np. prały czy brały kąpiel. Oczywiście jak każdy miś był tez ciekawskim łakomczuchem. Skory do pozorowanych zapasów z żołnierzami nie zdawał sobie sprawy ze swojej siły. Jak na niedźwiedzia miał wyjątkowo łagodny charakter, Prendys dobrze go wyszkolił. Myślę, że przez wpływ otoczenia niedźwiedź wykazywał zdumiewająco dużo ludzkich cech. Gdy coś przeskrobał, odgrywał komedię zasłaniając łapami oczy, podrygując śmiesznie, a przy okazji rejestrował reakcje ludzi, czy będzie mu wybaczone.
Lubił wojskowy prysznic, a raz nawet nakrył arabskiego szpiega, czym zdobył uznanie swoich przełożonych. Racjonowanie żywności oczywiście stanowiło problem, gdyż zjadał 300 jabłek dziennie. Niestety pobyt w irańskim raju dobiegł końca, więc razem z 22 Kompanią misiek został zaokrętowany na Batorym i dopłynął do Włoch. Właśnie tam wsławił się podczas oblężenia Monte Casino, zaciętych i krwawych bitew, rozstrzygających losy całej wojny. Alianccy żołnierze masowo ginęli w tych morderczych warunkach. Tymczasem Wojtek dorobił się godności amunicyjnego, przenosił dziesiątki 50 kilogramowych pocisków.
Po wojnie w 1945 r. dotarł z żołnierzami na Szkockie Pogranicze, tam Polacy mieli obóz, uczyli się języka, ale mieszkańcy nie odnosili się do nich zbyt przyjaźnie. Trudno było mi czytać o antypolskich wystąpieniach Brytyjczyków, ksenofobicznych i stereotypowych opiniach o dzielnych wojakach, w końcu przecież tyle im Angole zawdzięczali. Niestety także wobec Wojtka zapadł niekorzystny wyrok. Przyzwyczajony do swobodnego wałęsania się, kąpieli w morzu , eksploracji terenu został uwięziony w edynburskim zoo., gdzie spędził kilkanaście lat, aż do śmierci w 1963r.
Lektura poruszająca, zwłaszcza dla miłośników zwierząt, fanów ciekawostek historycznych, osób interesujących się Armią Andersa.

Nie sposób odmówić Aileen Orr fascynacji, miłości i szacunku do obiektu badań i wspomnień- polskiego niedźwiedzia Wojtka, który przybył pod Monte Casino z dalekiego Iranu.
To najsłynniejszy symbol, uwieczniony w oznakach całego regimentu.

Historia wzrusza, rozśmiesza, gdyż wiele wyczynów psotnego zwierzęcia urosło do rangi legendy. Liczne anegdoty , które przetrwały,...