Rozmowy A. Dorotkiewicz są ciekawe, barwne i inspirujące. Najważniejszy dla mnie był rozdział, w którym Pani Kowalczyk opowiadała o zdrowiu. Odniosłam wrażenie, że jest niezwykle ciepłą i otwarta osobą, a jej spostrzeżenia są mi jakże bliskie. Richarson, Sulima, Szwarcman i Masłowska to także bardzo ciekawe wypowiedzi. Capponi i Kozak to w moim mniemaniu najsłabsze wystąpienia, które nic nie wniosły, tylko mnie zirytowały, Włoska koneserka jedzenia to chyba jakaś wyniosła paniusia, dla której liczy się tylko ąę, a jej córki to najwspanialsze istoty wszechświata. Pani Kozak natomiast to jakaś nieokiełznana wyrośnięta nastolatka, która tak zwyczajnie, prosto i bez wahania krytykuje postępowanie inne niż swoje i raz po raz zaprzecza samej sobie. Zresztą Chutnik tutaj też wypowiada swoje słynne "a bo Polacy to tacy, a katolicy śmacy", ale jej styl lubię. Jeśli chodzi o Panią Szwarcman, to jeszcze nigdy nie czytałam z takim zaciekawieniem rozmowy o kulturze żydowskiej. D. Masłowska natomiast to miód na moje serce, szczerość, codzienność, sława i obieranie ziemniaków. To, co lubię.

Rozmowy A. Dorotkiewicz są ciekawe, barwne i inspirujące. Najważniejszy dla mnie był rozdział, w którym Pani Kowalczyk opowiadała o zdrowiu. Odniosłam wrażenie, że jest niezwykle ciepłą i otwarta osobą, a jej spostrzeżenia są mi jakże bliskie. Richarson, Sulima, Szwarcman i Masłowska to także bardzo ciekawe wypowiedzi. Capponi i Kozak to w moim mniemaniu najsłabsze...