Kryminał, w którym inspektor prowadzący sprawę nie przyczynił się w żaden sposób do jej rozwiązania. Morderstwa wyjaśniają się same, niemalże przez przypadek. Inspektor Barbarotti miał być chyba postacią, która powolnie, z uporem rozwiązuje nierozwiązane zagadki, trochę jak telewizyjny Colombo. Nie udało się. Powstała z tego postać bez wyrazu, sympatyczny, leniwy i niemalże niekompetentny policjant, który więcej czasu poświęca rozważaniom na temat istnienia Boga niż podążaniem za tropem. Chyba preferuję niesympatycznych, bystrych detektywów, którzy dzięki swojej przenikliwości są dwa kroki przed czytelnikiem.
Książkę czyta się jednym tchem, co nie dziwi, mroczne rodzinne sekrety to mocny wabik. Autor poświęcił pół książki na budowę naprawdę dobrze zapowiadającej się intrygi, druga połowa to zaś rujnowanie tego, co zbudował. Tak wiele uwagi poświęca ostremu zarysowaniu naprawdę jaskrawych i kanciastych postaci, które w drugiej części powieści tracą kontury i znikają z fabuły. Szkoda.

Kryminał, w którym inspektor prowadzący sprawę nie przyczynił się w żaden sposób do jej rozwiązania. Morderstwa wyjaśniają się same, niemalże przez przypadek. Inspektor Barbarotti miał być chyba postacią, która powolnie, z uporem rozwiązuje nierozwiązane zagadki, trochę jak telewizyjny Colombo. Nie udało się. Powstała z tego postać bez wyrazu, sympatyczny, leniwy i niemalże...