Pisarz o korzeniach chrześcijańskich, pochodzący z Libanu, podejmuje próbę zrozumienia konflikt cywilizacji. Mocną stroną pracy jest przystępne przedstawienie politycznego kontekstu XX-wiecznego świata arabskiego. To w tej części autor wykazuje się najbardziej błyskotliwymi analizami. Pokazuje jak fundamentalistom pomógł politycznie upadek komunizmu, pokazuje, że islam nie cierpi na rozpanoszenie się władzy duchowej nad świecką, lecz wręcz odwrotnie - to z powodu zduszenia władzy duchowej i miażdżącej przewagi władzy świeckiej, religijny wymiar przeniknął do każdego aspektu życia społecznego w świecie islamu. Bez silnej władzy duchowej nie ma już tam nikogo, kto ekstremiście powiedziałby, że błądzi.
Z drugiej strony Maalouf wpada czasem w banały, np. oskarżając o stan napięcia między cywilizacjami wyłącznie Zachód (a mówiąc wprost George'a W. Busha), rzekomo niewierny swym zasadom demokracji i praw człowieka. Te części wywodu, nie poparte żadnymi argumentami (z tezami wielokrotnie obalanymi, choćby przez Ch. Hitchensa) przypominają kawiarniany monolog, który będzie się miło czytało tym, którzy wszędzie widzą winę białego człowieka, zaś z pewnością nie pogłębi rozumienia sytuacji tym, którzy widzą ją jako bardziej złożoną.

Pisarz o korzeniach chrześcijańskich, pochodzący z Libanu, podejmuje próbę zrozumienia konflikt cywilizacji. Mocną stroną pracy jest przystępne przedstawienie politycznego kontekstu XX-wiecznego świata arabskiego. To w tej części autor wykazuje się najbardziej błyskotliwymi analizami. Pokazuje jak fundamentalistom pomógł politycznie upadek komunizmu, pokazuje, że islam nie...