Tak to jest, człowiek obejrzy film, chwyci go za serce i ciekaw sięga po więcej... A przecież pierwsza była książka! Cóż. Tak, tak... żałuję, żałuję, żałuję, że w moim przypadku pierwszy był film!

Zafascynowana genialną ekranizacją, od razu chwyciłam książkę i dziś stwierdzam, że ta też jest niczego sobie.
Przez pierwsze kilka bądź kilkanaście rozdziałów moja wyobraźnia nie miała zbyt dużego pola do popisu. Zamiast mojego "własnego Hobbita" w głowie śledziłam przygody Martina Freemana. Gollum opisany jako czarny brzydal, w głowie i tak był wielkookim, wychudzonym, łysawym stworzonkiem.
Jednak nie płaczmy. W końcu dotarłam do momentu, który nie został jeszcze pokazany w filmie i mogę powiedzieć, że dopiero wtedy zaczęła się moja ciekawa przygoda z Hobbitem.

Czytając całą tą historię, czułam się jakby ktoś opowiadał mi bajkę. Wyobraźcie sobie... zima, herbata i stary wujek opowiadający historie. Czujecie? Jeśli tak, to już nie muszę tego tłumaczyć.
Wciągająca, przemyślana i zaskakująca. Jakie epitety jeszcze przyjdzie mi wymieniać? Jest ich mnóstwo.
Barwne opisy, ciekawe przedstawienie postaci i sposób pisania, o którym już wspomniałam - wszystko dało w efekcie świetną książkę.
Nie mogłabym nie wspomnieć o Bilbie, który dla mnie był po prostu UROCZY. Bardzo polubiłam tą postać, co zapewne przyczyniło się do tego, z jak wielką chęcią śledziłam jego przygody.
Ciąg niezwykłych wydarzeń, a zakończenie... zaskoczenie! Ja się przyznaję, że nie myślałam że to tak będzie. Tym samym Tolkien obalił schemat. Już po zapoznaniu się z opisem książki pierwsze co przychodzi na myśl - bohaterowie po długiej i uciążliwej wędrówce, docierają do celu, pokonują smoka i wszyscy są bardzo szczęśliwi. Otóż nie, moi mili państwo. Jest jednak trochę inaczej... A jak? Albo już wiesz, albo się dowiesz, jeśli przeczytasz.

Autor dał świetny wstęp i tym samym rozpoczął ciąg dalszych historii.
Myślę, że Hobbit to już niemalże klasyk i podstawa dla każdego miłośnika książki fantastycznej.

Tak to jest, człowiek obejrzy film, chwyci go za serce i ciekaw sięga po więcej... A przecież pierwsza była książka! Cóż. Tak, tak... żałuję, żałuję, żałuję, że w moim przypadku pierwszy był film!

Zafascynowana genialną ekranizacją, od razu chwyciłam książkę i dziś stwierdzam, że ta też jest niczego sobie.
Przez pierwsze kilka bądź kilkanaście rozdziałów moja wyobraźnia...