Książeczka, bo nawet nie książka. Taka sobie. Bardzo sentymentalna i powiedziałabym nawet infantylna. Ona młodziutka, on rozwodnik z trojgiem dzieci. I to jakich... Dlatego nie daję najniższej noty. Za te dzieciaki i ich poczucie humoru. Wąż ufarbowany barwnikami spożywczymi. Rewelacja... Pomysł do wykorzystania... Ale sama książka należy do tych z serii przeczytać i zapomnieć. 

Książeczka, bo nawet nie książka. Taka sobie. Bardzo sentymentalna i powiedziałabym nawet infantylna. Ona młodziutka, on rozwodnik z trojgiem dzieci. I to jakich... Dlatego nie daję najniższej noty. Za te dzieciaki i ich poczucie humoru. Wąż ufarbowany barwnikami spożywczymi. Rewelacja... Pomysł do wykorzystania... Ale sama książka należy do tych z serii przeczytać i...

Seria: Long, Tall Texans - cz. 10

Seria: Long, Tall Texans - cz. 10

Szkoda że taka krótka. Bardzo polecam!!!

Szkoda że taka krótka. Bardzo polecam!!!

Typowy 'odmóżdżacz', lekka, niewymagaja lektura. 124 strony to za mało, by zadziało się 'coś' więcej, na rozwinięcie jakiejś interesującej akcji ;-)

Typowy 'odmóżdżacz', lekka, niewymagaja lektura. 124 strony to za mało, by zadziało się 'coś' więcej, na rozwinięcie jakiejś interesującej akcji ;-)

Naprawdę polecam książki tej autorki. Jeśli chcesz sięgnąć po coś lekkiego i przyjemnego po ciężkim dniu w pracy, a potem w domu z dziećmi... To jest coś idealnego

Naprawdę polecam książki tej autorki. Jeśli chcesz sięgnąć po coś lekkiego i przyjemnego po ciężkim dniu w pracy, a potem w domu z dziećmi... To jest coś idealnego

Odmienni,różni jak dwa odległe bieguny...

Emmett Deverll-trzydziestoparoletni ranczer,uczestnik rodeo,ojciec samotnie wychowujący troje dzieci: Guya,Amy,Polka.
Twardy,nieustępliwy,nienawidzi Melody za to,że pomogła bratu uciec z jego żoną.
Możecie sobie wyobrazić,że dużo nad tym myśli,za dużo.

Melody Cartman-pracuje w firmie kuzyna,w swoim dwudziestoletnim życiu nie zaznała jeszcze wiele. Jest w zasadzie samotna,chyba że liczyć towarzystwo kota.
Melody to dobra,słodka dziewczyna,uważa że jest pospolita nawet brzydka,za wysoka,za okrągła,wszystko za...

Ciągłe ataki i paląca nienawiść Emmetta wytrącają ją z równowagi. Współczuje mu ale wie,że jej brat prawdziwie kocha jego była żonę i to z wzajemnością.
Czy to w jakikolwiek sposób usprawiedliwia ją w oczach mężczyzny i jego dzieci?!
Jak to zazwyczaj bywa sprawa nie jest prosta...

Wypadek na rodeo zmusza Emmetta do pozostawienia swojej piekielnej trójki z Melody.
Od tej chwili oboje zaczynają zauważać,że są inni niż im się wcześniej wydawało(jak miło).
Walczą.
Gniotą się na małej przestrzeni.
Patrzą na siebie wilkiem.
Aż w końcu niespodziewanie dla siebie gubią wzajemną niechęć.


Diana Palmer stworzyła krótką historie dwojga normalnych osób,bez sensacji,przerośniętych emocji,tajemnic.
Zwyczajnych ludzi o odmiennych charakterach połączyła fascynacja,która bardzo szybko przeradziła się w coś więcej.
Powiecie nuda!
Może i tak.
Powiecie mało!
Jak najbardziej.
Życie to przecież nie sama akcja,ochy i ach,to też zwykłe historie o zwykłych ludziach,póki autora nie poniesie mania doskonałości postaci.
Nie w tym przypadku!
Wielki plus dla Palmer,że nie ściągnęła z piedestału kolejnej olśniewającej modelki i nie wcisnęła ją w ramy książki.
Miło poczytać,że kobiety są kobietami a nie tylko wytworem i fascynacją większości mężczyzn...

Wzajemna niechęć...pociąg przeradzający się w uczucia...ślub...drobne problemy...żyli długo i szczęśliwie.
Wiem wiem nie brzmi to zachęcająco!
Mogło być więcej,ale czegóż oczekiwać po książce,którą da się wcisnąć do torebki.
Nie wymagajmy cudów,tylko bądźmy realistami.

Nieśmiała dziewczyna w szponach faceta,który nie nadaje się na księcia,otoczona gromadką jego dzieci,rozczula serca!

Odmienni,różni jak dwa odległe bieguny...

Emmett Deverll-trzydziestoparoletni ranczer,uczestnik rodeo,ojciec samotnie wychowujący troje dzieci: Guya,Amy,Polka.
Twardy,nieustępliwy,nienawidzi Melody za to,że pomogła bratu uciec z jego żoną.
Możecie sobie wyobrazić,że dużo nad tym myśli,za dużo.

Melody Cartman-pracuje w firmie kuzyna,w swoim dwudziestoletnim życiu nie...

„- Zostałbym z tobą, ale muszę ruszać do roboty – powiedział całując ją na pożegnanie. – Za pocałunki mi nie płacą.
- Szkoda. Mógłbyś sporo zarobić.”*

Od nienawiści do miłości tak na prawdę jest krótka droga. Wydaje nam się, że skoro kogoś nie lubimy zostanie tak już na zawsze. I nawet wtedy gdy przebywamy z drugą osobą jakiś czas nadal wzbraniamy się przed tą nicią sympatii, która powstaje. No bo jak można polubić, a nawet więcej kogoś kogo się nie cierpi i obwinia za całe zło, które nas spotkało?

Emmet Deverell to trzydziestokilkuletni mężczyzna, który po odejściu żony do innego mężczyzny samotnie wychowuje trójkę dzieci. Bycie samotnym ojcem nie jest proste, zwłaszcza gdy rzadko bywa się w domu, a wychowaniem pociech ma się zająć ktoś obcy. Emmet i starszy syn do tej pory żywią urazę do Melody Cartman, kobiety, która pomogła w ucieczce kochankom. Za to dwójka młodszych pociech bardzo chętnie spędza z kobietą czas. Nieszczęśliwe zdarzenie sprawia, że Cartman przez weekend musi zająć się dziećmi, a potem i ich ojcem. Czy czas spędzony razem zmieni ich nastawienie do siebie? Co takiego wydarzy się w trakcie pobytu urwisów u Melody?

Romanse są po to by Czytelnik mógł się odprężyć po długim i ciężkim dniu. Są też po to aby czasem sięgnąć po coś lekkiego, nie wymagającego intensywnego myślenia. Czasem służą też temu byśmy mogły choć na chwilę pomarzyć o takim uczuciu jak w tych niepozornych książeczkach. Dzieła Diany Palmer z pewnością to wszystko dają potencjalnemu czytelnikowi, ale nie tylko. W historiach stworzonych przez pisarkę możemy prócz romansu napotkać choćby minimalny wątek obyczajowy oraz psychologiczny. W przypadku tego trzeciego elementu możemy zaobserwować tutaj takie rzeczy jak mechanizm obronny po utracie kochanej osoby czy też to jak rozpad małżeństwa wpływa na dzieci. Dzieci z takich rodzin potrzebują dużo uwagi i zapewnienia, że mimo wszystko cały czas są kochane i ważne. Niestety to właśnie milusińscy zawsze płacą za błędy rodziców. Dodatkowo mamy po raz kolejny okazję zauważyć jak błędne myślenie spowodowane urazem może kogoś zranić i zabrać nam szansę na szczęśliwe życie.

„Jak ogień i woda” spodobało mi się od pierwszych stron. Palmer bez zbędnych wstępów wprowadza nas w środek akcji gdzie od razu widać iż nudzić się przy tej powieści to my na pewno nie będziemy. Mimo przewidującej fabuły postacie oraz dialogi między nimi odsuwają ten mały minus na boczny tor. My zaś śmiejemy się, wzruszamy, irytujemy, podziwiamy pomysłowość dzieci. Najbardziej chyba ze wszystkich postaci polubiłam starszego Guy’a i młodszych Amy oraz Polk’a. Dzieci łaknęły ciepła rodzinnego domu, stabilizacji oraz pewności, że są kochane. Za to zawsze do łez bawiły mnie potyczki Melody i Emmeta. Tych dwoje jest jak sam tytuł mówi, a nie od dziś wiadomo, że przeciwieństwa się przyciągają.

Książkę Diany Palmer polecam miłośnikom romansów oraz osobom potrzebującym czegoś lekkiego i na jedno popołudnie czy też wieczór. Szybka akcja, zabawne i przemyślane dialogi z nutką humoru. Zdecydowanie powieść pozwoli oderwać się od rzeczywistości na kilka godzin.

*str. 189

„- Zostałbym z tobą, ale muszę ruszać do roboty – powiedział całując ją na pożegnanie. – Za pocałunki mi nie płacą.
- Szkoda. Mógłbyś sporo zarobić.”*

Od nienawiści do miłości tak na prawdę jest krótka droga. Wydaje nam się, że skoro kogoś nie lubimy zostanie tak już na zawsze. I nawet wtedy gdy przebywamy z drugą osobą jakiś czas nadal wzbraniamy się przed tą nicią...

Typowa historia: on jest samotny i ma trójkę dzieci, a ona chętna do pomocy. Problemem jest to, że ona pomogła uciec jego żonie ze swoim bratem. Czy on będzie w stanie jej wybaczyć? Czy dzieci przyjmą nową mamę? A co na to wszystko kot?

Typowa historia: on jest samotny i ma trójkę dzieci, a ona chętna do pomocy. Problemem jest to, że ona pomogła uciec jego żonie ze swoim bratem. Czy on będzie w stanie jej wybaczyć? Czy dzieci przyjmą nową mamę? A co na to wszystko kot?