No i mam problem... To moja pierwsza PRAWDZIWA książka Murakamiego (bo "O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu" to całkiem inna bajka) i zabrałem się do niej z pozytywnym nastawieniem, pełen ciekawości i w oczekiwaniu na fajną przygodę bo to przecież MURAKAMI. Wyobrażałem sobie, że po paru dniach z uśmiechem na ustach podzielę się swoim zachwytem nad geniuszem autora i dając ze dwanaście, a może i więcej gwiazdek dołączę do chóru większości jego czytelników, rozpływających się nad kolejnymi jego książkami. Wyobraźcie sobie moją minę, kiedy chyba po trzech miesiącach ciężkiej harówki (z szacunku dla autora i, mimo wszystko, ciekawości - bo "coś się musi za tym kryć!") dobrnąłem do ostatniej strony z myślą: "ale o co chodzi?!?!?!". Siedzący gdzieś we mnie konformista był załamany....
Nie jestem pewien czy zabrakło mi wrażliwości, czy intelektu, czy może oczytania, ale nie ogarniam za grosz sensu tej książki. No dobra, w największym skrócie jest o miłości. Ale to wszystko co się dzieje wokół, moim zdaniem, niczemu nie służy.
Pierwsze co mnie uderzyło, to po co jest tam tyle słów?? Wiele wyrazów w poszczególnych zdaniach, ale też wiele zdań, całych akapitów, a może i rozdziałów nic nie wnoszą... Można byłoby chyba zrobić z tego zgrabne opowiadanie na 50 stron.
Druga zapadająca w pamięć rzecz to wytryski. Technicznie rzecz biorąc - fajna sprawa. Spodziewałbym się jednak, że w ambitnej, jak rozumiem, literaturze będzie to miało jakiś przekaz, jakieś "coś". Ja po szczytowaniu naszego bohatera w wyniku lizania po policzku zacząłem się dopatrywać jedynie jakiejś jednostki chorobowej. Niestety nie jestem specjalistą, nie dałem rady jej zdiagnozować...
Muszę przyznać i docenić fakt, że książka nie pozostawiła mnie obojętnym. Wywołała emocje a to, mimo wszystko, ma swoją wartość. Szczególnie pierwsza połowa książki była irytująca. W drugiej połowie już chyba się nieco uodporniłem i dokończyłem ją na "autopilocie".
Za jakiś czas, jak ochłonę, dam pewnie szansę Murakamiemu jeszcze raz mnie "oczarować" jakąś inną książką. Za jakiś czas...

No i mam problem... To moja pierwsza PRAWDZIWA książka Murakamiego (bo "O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu" to całkiem inna bajka) i zabrałem się do niej z pozytywnym nastawieniem, pełen ciekawości i w oczekiwaniu na fajną przygodę bo to przecież MURAKAMI. Wyobrażałem sobie, że po paru dniach z uśmiechem na ustach podzielę się swoim zachwytem nad geniuszem autora i dając...