Książka Jeri Smith-Ready „Odcień fioletu” skłoniła mnie do zakupienia tej pozycji wyłącznie swoim tytułem, bowiem uwielbiam ten kolor. Byłam przygotowana, że wybranie lektury w ten sposób przyniesie mi rozczarowanie. Czy tak się stało? Owszem, ale tylko w pozytywnym znaczeniu. Powieść Smith-Ready należy do popularnego ostatnio wśród nastolatków gatunku romansu paranormalnego, mimo to zakasuje i moim zdaniem wyróżnia się na tle innych. Dlaczego?
Tym razem nie mamy do czynienia z wampirami, wilkołakami czy nawet aniołami – o nie, tutaj pierwszeństwo mają duchy zmarłych, które nękają nastoletnią Aurę, dziewczynę urodzoną jako dziecko New Age. Jej zdolności do rozmawiania ze zmarłymi i widzenia zabłąkanych duchów umarłych stanowią dla niej nie lada problem (w końcu która szanująca się nastolatka przyzna się, że podczas koleżeńskiej wyprawy do Centrum Handlowego z koleżankami zamiast na zakupach skupia się na biednych, zabłąkanych duszyczkach, niewidzialnych dla reszty?). W pewnym momencie ów wątpliwy dar staje się dla niej prawdziwym przekleństwem, a mianowicie wtedy, gdy umiera jej chłopak. Jak to zazwyczaj bywa, nieszczęścia chodzą parami. W tym wypadku para to za mało, na Aurę spadnie prawdziwa lawina problemów: ciągłe dochodzenia policji, odwiedziny jej lubego, którego nie może nawet dotknąć, a na dodatek pojawia się jeszcze ktoś… Ktoś z kim Aurę łączy znacznie więcej niż się wydaje… Ktoś do tego wszystkiego bardzo przystojny i służący wsparciem… Dziewczyna nie ma łatwego życia.
Często kiedy dorosły postanawia prowadzić pierwszoosobową narrację i wczuć się w nastolatka wychodzi mu to, delikatnie mówiąc, drętwo i nieszczerze (przypomnijmy sobie ot choćby sagę „Zmierzch”). W tym momencie proszę o oklaski dla pani Smith-Ready, która wzorowo poradziła sobie z tym zadaniem. Stworzona przez nią bohaterka opowiada o swoich uczuciach przekonywująco, bez skrótów myślowych, oddaje swoje myśli z precyzją i dojrzałością. To sprzyja empatii i zrozumieniu jej motywów Opisanie bólu po stracie bliskiej osoby nie należy do najłatwiejszych zadań, jednak szczerość, z jaką przemawia do nas Aura wzbudza współczucie prawie takie samo jak do realnego rozmówcy. Czytając, sama poczułam się jak szesnastolatka. Prawdziwa bomba emocjonalna spada na nas pod koniec powieści, kluczowym momencie. Nie ukrywam, że wtedy z moich oczu popłynęły łzy wzruszenia. Oczywiście, nie jest to tylko pamiętnik rozgoryczonej nastolatki, jest wiele zabawnych sytuacji, zwłaszcza dzięki zwariowanej przyjaciółce Aury, Megan. Tutaj mały minus dla autorki, ponieważ tylko Aura jest tak autentyczną postacią, reszta jest raczej dość schematyczna – wredna gwiazda szkoły, tajemniczy chłopak, czy też chłopak rockman-dzieciak… Ale w końcu to nie jest książka dla koneserów światowej literatury, a tylko mający zapewnić chwilę przyjemności romans dziewczyny z duchem.
„Odcień fioletu” jest typową powieścią dla nastolatek, ale rodzicom też nie zaszkodzi sięgnąć po tę pozycję. Mam na myśli zwłaszcza tych rodziców, którym wydaje się, że lepiej od swoich pociech wiedzą, co siedzi w ich głowach. Mogą być zaskoczeni. Dla obydwu pokoleń płynie stąd prawda stara jak świat, ale chyba jeszcze nie wszystkim znana – nie wszystko jest takie, jakie może się wydawać. Brak tu szczególnie głębokiego przesłania, ale fabuła wciąga i książkę czyta się jednym tchem. Czy jest to lektura lekka? Tak. Prosta? Tak. Przyjemna? Tak. Trzy razy tak. W popularnych obecnie programach telewizyjnych typu talent show książka przeszłaby do kolejnego etapu, ja ją mogę tylko gorąco polecić.

Książka Jeri Smith-Ready „Odcień fioletu” skłoniła mnie do zakupienia tej pozycji wyłącznie swoim tytułem, bowiem uwielbiam ten kolor. Byłam przygotowana, że wybranie lektury w ten sposób przyniesie mi rozczarowanie. Czy tak się stało? Owszem, ale tylko w pozytywnym znaczeniu. Powieść Smith-Ready należy do popularnego ostatnio wśród nastolatków gatunku romansu...