Kolejną przygodę z panem Holmesem również muszę zaliczyć do udanych. Cóż bardzo przypadł mi do gustu styl pisania pana Doyle'a. Powieść ta zdecydowanie rozbudziła apetyt na więcej. A czym zachwyca ten tom? Znów banalnie proste rozwiązanie, pozornie trudnej sprawy. Ponadto mamy okazję, poznać Holmesa w chwilach słabości, znudzenia brakiem zajęcia. Dochodzi też dość subtelnie rozwijający się wątek miłosny doktora Watsona. "Czarny charakter" znów okazuje się wcale nie taki czarny, jak na pierwszy rzut oka można by się spodziewać. Ma to swój urok, gdy teoretycznie źli bohaterowie, tak na dobrą sprawę działają, próbując nadrobić doznane przez innych krzywdy. Nie znalazłam, tu nic co by mi tak zazgrzytało, jak w tomie poprzednim. Trochę rozczarował mnie szumnie zapowiadany na okładce pościg Tamizą. Ale to kwestia tego, że nie tak dawno czytałam powieść Niuch Terry'ego Pratchetta i tamtejszy pościg po rzece wgniatał w fotel. Ten nie wytrzymał narzucającego się porównania.

Kolejną przygodę z panem Holmesem również muszę zaliczyć do udanych. Cóż bardzo przypadł mi do gustu styl pisania pana Doyle'a. Powieść ta zdecydowanie rozbudziła apetyt na więcej. A czym zachwyca ten tom? Znów banalnie proste rozwiązanie, pozornie trudnej sprawy. Ponadto mamy okazję, poznać Holmesa w chwilach słabości, znudzenia brakiem zajęcia. Dochodzi też dość subtelnie...