Osadzona w siedemnastowiecznej Japonii opowieść o samurajach, a zarazem o poszukiwaniach swojego miejsca w świecie. Dla wzbogacenia treści dodatkowo urozmaicona przygodą, akcją oraz wschodnią filozofią. Na ile dobra okazała się ta mieszanka?

Na początku umówmy się, że seria o Młodym Samuraju adresowana jest do młodszego czytelnika. Jej głównym bohaterem jest dwunastoletni Jack Fletcher. Wraz z ojcem służy na brytyjskim żaglowcu jako majtek. Niestety podczas rejsu do portu w Nagasaki statek wpada w sztorm i zostaje poważnie uszkodzony u samego wybrzeża Japonii. Jakby mało było nieszczęść, wkrótce potem załogę atakują japońscy piraci. Ranią Jacka i zabijają na jego oczach ojca. Bohatera przed niechybną śmiercią ratuje samuraj i mistrz miecza Masamoto Takeshi. Jako, że Jack traci ojca i nie ma większych szans na powrót do domu, Masamoto wspaniałomyślnie decyduje się go adoptować. Można uznać, że jego decyzja otwiera furtkę do dalszych perypetii Jacka, gdyż będąc przybranym synem samuraja jest zobowiązany do nauczenia się walczyć i poznania zasad, jakimi kieruje się każdy wojownik. W tym celu trafia do szkoły prowadzonej przez przyszywanego ojca, w której to opanuje władanie mieczem, łucznictwo i inne umiejętności niezbędne do zostania samurajem. Jack staje przed niełatwym zadaniem. Nie dość, że musi nauczyć się wielu rzeczy i zgłębić odmienne obyczaje to większość rówieśników traktuje go jak kogoś gorszego - odrzuca i nie darzy zaufaniem. Nasz bohater musi więc udowodnić sobie i pozostałym, że pomimo obcego pochodzenia, może stać się prawdziwym samurajem.

Jack nie jest wszechstronnie uzdolnioną osobą, dlatego nie przyswaja sobie wszystkiego w błyskawicznym tempie. Śledząc jego wysiłki w dostosowywaniu się do japońskich zwyczajów oraz opanowywaniu sztuk walki, mimowolnie zaczyna się mu kibicować. Tak jak powiedzieliśmy sobie wcześniej, nie ma on zbyt wielu przyjaciół w tym nieznanym dla siebie kraju. Wzbudza sympatię swoim zagubieniem i chęcią postępowania w słuszny sposób. Po prostu życzy się mu sukcesów. Razem z Jackiem stopniowo poznajemy również tradycję, kulturę, mentalność i filozofię rządzącą siedemnastowiecznym społeczeństwem Japonii. Przekonujemy, jak bardzo różnią się od zachodniego stylu życia.

Nie da się za wiele powiedzieć o pozostałych bohaterach, pewnie dlatego, że to dopiero pierwsza część cyklu. Autor zdołał przedstawić ich na tyle dobrze, że można spodziewać się, że niektórzy rozwiną się w ciekawy sposób w kolejnych częściach z tej serii. Mamy nieco ekscentrycznego Masamoto, znanego z tego, że nigdy nie przegrał pojedynku na miecze, a także z założenia słynnej w Kioto szkoły dla samurajów. Mamy subtelną Akiko, dziewczynę wywodzącą się z samurajskiej rodziny, która w przeciwieństwie do wielu pobratymców, życzliwie traktuje Jacka i szybko się z nim zaprzyjaźnia. Z drugiej strony mamy też rodzonego syna Masamoto, Yamaoto, nieszczególnie zachwyconego swoim nowym braciszkiem czy okrutnego Kazukiego, akurat w jego przypadku nietrudno domyślić się, że w przyszłości zostanie jeśli nie rywalem, to zawziętym wrogiem głównego bohatera. Jak widać przez powieść przewijają się różnorodne postacie. W prawdzie nie są pod względem psychologicznym szalenie głębokie i skomplikowane, ale da się je jako tako polubić.

Fabuła kręci się przede wszystkim wokół poznawania przez Jacka otoczenia, w którym przyszło mu żyć i codziennych treningów w szkole. Wątek intrygi wydaje się dopiero kiełkować w Drodze Wojownika. Okazuje się, że Smocze Oko, ninja, który uczestniczył w ataku na żaglowiec z początków opowieści, za wszelką cenę pragnie zdobyć rutter powierzony Jackowi przez ojca na pokładzie statku. Do czego potrzebny byłby mu ten przedmiot, pozostaje na razie tajemnicą. W fabule znalazło się za to miejsce na parę pojedynków na katany oraz bokkeny. W żadnym wypadku nie są one opisane w przesadnie brutalny sposób. To wciąż literatura dla młodszych. Pojedynki i zwroty akcji sprawiają, że historia nie zmienia się w coś monotonnego, tak jak można byłoby spodziewać po historii bohatera, który dopiero szkoli się i zdobywa bojowe umiejętności.

Młody Samuraj został napisany w prostym i jednocześnie przystępnym stylu. Całość liczącą sobie ponad trzysta stron czyta się szybko a przy tym łatwo przyswaja się serwowaną między wierszami wiedzę o historycznej Japonii. Co prawda pomysł, że w tamtych czasach dziewczęta wspólnie z chłopcami uczyły się szermierki w jakieś szkole wydaje się być przesadą autora, ale przez większość czasu sprawia wrażenie, że wie o czym pisze. Miłym dodatkiem jest zamieszczony na końcu książki słowniczek japońskich słów oraz krótki wywiad z Bradfordem. W całości Młody Samuraj prezentuje się jako zgrabnie napisana, przyjemna w odbiorze powieść. Zdecydowanie do polecenia młodszym czytelnikom, z kolei trochę starsze osoby, chcące bliżej poznać kulturę dawnej Japonii, mogą potraktować ją jako lekki wstęp do bardziej profesjonalnej literatury na ten temat.

Osadzona w siedemnastowiecznej Japonii opowieść o samurajach, a zarazem o poszukiwaniach swojego miejsca w świecie. Dla wzbogacenia treści dodatkowo urozmaicona przygodą, akcją oraz wschodnią filozofią. Na ile dobra okazała się ta mieszanka?

Na początku umówmy się, że seria o Młodym Samuraju adresowana jest do młodszego czytelnika. Jej głównym bohaterem jest dwunastoletni...