Historia z ogromnym potencjałem, która niesamowicie wciąga i sprawia, że człowiek niechętnie opuszcza „Baśniobór”. Żeby jeszcze ci bohaterowie tacy irytujący nie byli…Bo o ile Kendra to po prostu świetna dziewczynka, to z jej braciszkiem chętnie cofnęłabym się do czasów, gdy „trzy szybkie na tyłek” były podstawą formowania zdrowego rozsądku. Ale wpierw taką kurację na dziadku Sorennsonie trzeba by przeprowadzić.

Magiczne istoty i skomplikowane reguły rządzące ich niezwykłym światem przemówiły mi do wyobraźni. Spodobało mi się zwłaszcza to, że autor unika stworzeń absolutnie dobrych. Pisarz doskonale żongluje mniej znanymi elementami różnych mitologii, tworząc ciekawą historię dla młodego (zwłaszcza młodego duchem) czytelnika. Zawartość rzeczy strasznych i okrutnych na właściwym poziomie. Z reguły książki dla młodzieży karmią moje wewnętrzne dziecko. „Baśniobór” jednak bardziej przemówił do tej dorosłej wersji mnie. Nie zmienia to faktu, że świetnie się bawiłam przy tej lekturze i z chęcią jeszcze raz odwiedzę magiczną ostoję.

Historia z ogromnym potencjałem, która niesamowicie wciąga i sprawia, że człowiek niechętnie opuszcza „Baśniobór”. Żeby jeszcze ci bohaterowie tacy irytujący nie byli…Bo o ile Kendra to po prostu świetna dziewczynka, to z jej braciszkiem chętnie cofnęłabym się do czasów, gdy „trzy szybkie na tyłek” były podstawą formowania zdrowego rozsądku. Ale wpierw taką kurację na...