Niemiłosiernie się z tą książką męczyłam. Chyba właśnie to stanowi największy problem, biorąc pod uwagę, że miało być baśniowo, lekko i przyjemnie.
Gdybym przeczytała ją kilka lat temu, może odniosłabym inne wrażenie. Tymczasem nie mogę zgodzić się z opinią, że to książka zarówno dla dzieci, jak i młodzieży czy nawet dorosłych. Na pewno nie tak wyglądają takie powieści.
Nie wywołała u mnie pożądanych emocji. Nie bałam się, nie ekscytowałam, nie przeżywałam kazdego wydarzenia, a zakończenie znałam, ledwo przeczytałam kilka pierwszych stron. Wiadomo, że takie historie kończą się uratowaniem świata i szczęśliwym powrotem do domu, by w kolejnych częściach znów wpadkować bohaterów w kłopoty, z których ponownie wyjdą cało i tak dalej, i tak dalej...
Nie wiem, co było przyczyną nudy, jakiej doświadczałam podczas czytania. Może właśnie mój nieodpowiedni wiek, a może zamiłowanie do innego rodzaju fantastyki.
Co prawda do napisania "Baśnioboru" autor użył wiele wyobraźni, ale na mnie akurat nie zdołał zupełnie jej przełożyć. Niby opisywał miejsca i stworzenia, jednak nie były one do końca autentyczne, czegoś im brakowało.
Poza tym uważam, że w takiej opowieści powinno roić się od uczuć bohaterów, ich myśli, lęków i nadziei. Tego także było za mało, zwłaszcza na początku, który szczególnie mnie zniechęcił.
Seth i Kendra byli kreowani na bohaterskich i inteligentnych, a mnie po prostu momentami irytowali.
Jedyna postać, która naprawdę mnie zaciekawiła, to Muriel. Węzły, które ją więziły i sam jej wygląd robiły wrażenie.
Generalnie całość to taka szczęśliwa, trochę naciągana bajka, w której nie znalazłam zbyt wielu interesujących mnie elementów. Mimo wszystko, Baśniobór został przedstawiony, jak już wspomniałam, z dużo dawką wyobraźni, jako coś niezwykłego, ogromnego i kryjącego w sobie wiele tajemnic. To doceniam. To i niewiele więcej, tak naprawdę.
W końcu coś musiało sprawić, że przez książkę, którą powinnam była czytać z wypiekami na twarzy i skończyć, zanim się obejrzę, zwyczajnie trudno mi było przebrnąć.

Niemiłosiernie się z tą książką męczyłam. Chyba właśnie to stanowi największy problem, biorąc pod uwagę, że miało być baśniowo, lekko i przyjemnie.
Gdybym przeczytała ją kilka lat temu, może odniosłabym inne wrażenie. Tymczasem nie mogę zgodzić się z opinią, że to książka zarówno dla dzieci, jak i młodzieży czy nawet dorosłych. Na pewno nie tak wyglądają takie powieści.
Nie...