Na okładce albumu Muszla Ramora znajduje się informacja, że jest to tom pierwszy cyklu drugiego W poszukiwaniu Ptaka Czasu. W pewnym sensie jest to nieprawdziwa informacja, gdyż komiksy należące do tej serii, którą w naszym kraju zwykło się nazywać „Cyklem Pelissy” – chronologicznie, względem czasu powstania, są wcześniejsze. Omawiany tom ukazał się oryginalnie w 1983 roku, a pierwsze polskie wydanie miało miejsce w 1990 roku. To, które trzymam w rękach, jest już trzecim. Co prawda jeśli chodzi o samą akcję, to faktycznie mamy do czynienia z wydarzeniami, które dzieją się później.

(...) Nastoletnia Pelissa wyrusza na polecenie matki z Marchii Pienistych Zasłon prosto do folwarku, w którym mieszka postarzały, ale nadal sławny, rycerz Bragon. Musi przekonać go, aby wyruszył z nią w misję i pomógł Księżnej-Czarodziejce zdobyć muszlę, w której dawni bogowie uwięzili niebezpiecznego Ramora. Czasu jest niewiele, ponieważ zaklęcie utrzymujące go w muszli musi zostać wypowiedziane przed nocą przesilenia. Czarodziejska inwokacja jest jednak zbyt długa, dlatego konieczne jest także odnalezienie Ptaka Czasu. Nasi bohaterowie muszą się spieszyć. Bragon, pomny na dawne uczucie, które żywił do Mary, wyrusza tej samej nocy, w której została mu przekazana wiadomość.

Sędziwy rycerz chciałby podróżować samodzielnie, jednak Pelissa jest krnąbrnym podlotkiem i umie postawić na swoim. Dlatego ostatecznie ruszają razem. Bragon nie jest z tego zadowolony i co rusz daje upust swojej złości, między rycerzem a córką Mary panuje ciągłe napięcie, które wprowadza do komiksu komiczne elementy. Ich pierwsze zdanie, zgodnie z tytułem albumu, polega na zdobyciu Muszli Ramora, która znajduje się w Marchii Grzmiących Skał. Zadanie jest niebezpieczne i niełatwe do wykonania, gdyż panujący Książe-Czarownik ma ochronę najemników. Akcja, pełna zaskakujących twistów i barwnych a zabawnych postaci, prowadzona jest żywiołowo. Scenarzysta zadbał o to, abyśmy podczas lektury się nie nudzili, niektóre zaproponowane rozwiązania są zadziwiająco zabawne.

Warstwa graficzna przygotowana przez Loisela dobrze odzwierciedla fantastyczny i niebywały świat, w którym żyją bohaterowie. bragonKażda z marchii posiada swoją specyficzną faunę i florę, fizis mieszkańców także jest różnorodna. Z wielką pieczołowitością rysownik starał się oddać różnorodność krain. Ci, którzy mieli okazję czytać wydane uprzednio albumy należące do serii, zauważą pewnie różnicę w rysunku. Kreska Loisela jest grubsza, bardziej wyrazista, wręcz mięsista. Dodatkowo, co jest dla niego charakterystyczne, postacie nie są piękne; proszę zwrócić uwagę, jak przedstawiony jest Bragon: zapadnięte i obwisłe policzki, podkrążone oczy, wielkie uszy starca i kulfon nosa. O przedstawieniu Szarych Świerszczy nie będę nawet wspominał. A Pelissa została obdarzona przez niego nienaturalnie dużymi piersiami, które w pewnym momencie zostają obnażone, co okaże się pomocne – ale to już inna historia…

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2015/06/24/w-poszukiwaniu-ptaka-czasu-1-muszla-ramora/

Na okładce albumu Muszla Ramora znajduje się informacja, że jest to tom pierwszy cyklu drugiego W poszukiwaniu Ptaka Czasu. W pewnym sensie jest to nieprawdziwa informacja, gdyż komiksy należące do tej serii, którą w naszym kraju zwykło się nazywać „Cyklem Pelissy” – chronologicznie, względem czasu powstania, są wcześniejsze. Omawiany tom ukazał się oryginalnie w 1983 roku,...