zaskakujące zakończenie, na raz przeczytane, ale chętnie wrócę do całej serii, bo jest sporo ciekawych smaczków, których przy pierwszym podejściu ciężko zauważyć

zaskakujące zakończenie, na raz przeczytane, ale chętnie wrócę do całej serii, bo jest sporo ciekawych smaczków, których przy pierwszym podejściu ciężko zauważyć

Finał godny serii. Rozplanowana na ostatni guzik. Po zakończeniu muszę docenić przewrotność gatunkową. Posługiwanie się fantastyką na niezbadanym gruncie, gdyż łamiący podstawy magicznych, czarodziejskich światów, gdzie bohaterowie tracą rozum i stają się reinkarnacją antytezy mitycznych herosów. Znakomita znajomość fantasy sprawia, że historia nabiera mrocznych, oleistych kształtów. Nie mniej szkoda, że to ukryty pastisz, który cierpi na skrótowe podejście do magów czy wyplenienia zła. Potrafi rozbawić, potrafi balansować na granicy szkaradnego, wodnistego kiczu. Bywa trywialne i ugodowe, ale ostatecznie polecam, bo łamie złote reguły i nie przejmuje się nawykami czytelnika. Nic - tylko pogratulować.

Finał godny serii. Rozplanowana na ostatni guzik. Po zakończeniu muszę docenić przewrotność gatunkową. Posługiwanie się fantastyką na niezbadanym gruncie, gdyż łamiący podstawy magicznych, czarodziejskich światów, gdzie bohaterowie tracą rozum i stają się reinkarnacją antytezy mitycznych herosów. Znakomita znajomość fantasy sprawia, że historia nabiera mrocznych, oleistych...

Opinia dotyczy pierwszych czterech czesci - calego cyklu II.
Niestety, zawiodlam sie. Historia jest strasznie dziecinna, kazdy zeszyt konczy sie naiwnie i szybko. Niektore sceny sa niezrozumiale. Mozna by pomyslec, ze to komiks dla dzieci, jednak duzo w nim przemocy i seksistowski humor zrozumieja tylko dorosli.
Pomysl nie jest najgorszy, niestety z realizacja scenarzysta sobie nie poradzil.
Jedym wielkim plusem sa ilustracje. Sa bardzo ladne, bardzo ciesza oko.
Polecam ten komis tylko jako sentymentalny powrot do dziecinstwa.

Opinia dotyczy pierwszych czterech czesci - calego cyklu II.
Niestety, zawiodlam sie. Historia jest strasznie dziecinna, kazdy zeszyt konczy sie naiwnie i szybko. Niektore sceny sa niezrozumiale. Mozna by pomyslec, ze to komiks dla dzieci, jednak duzo w nim przemocy i seksistowski humor zrozumieja tylko dorosli.
Pomysl nie jest najgorszy, niestety z realizacja scenarzysta...

To jest dobra seria fantasy.
Gdybym zapoznał się z tą serią kilka lat wcześniej ocena całości byłaby wyższa.

Zakończenie całego cyklu było zaskakujące.

Żegnam się ze światem Akbaru i jest to słodko-gorzkie pożegnanie. Fajnie, że was poznałem i mogłem towarzyszyć wam w waszych przygodach.
Szkoda, że nie będzie następnych...

To jest dobra seria fantasy.
Gdybym zapoznał się z tą serią kilka lat wcześniej ocena całości byłaby wyższa.

Zakończenie całego cyklu było zaskakujące.

Żegnam się ze światem Akbaru i jest to słodko-gorzkie pożegnanie. Fajnie, że was poznałem i mogłem towarzyszyć wam w waszych przygodach.
Szkoda, że nie będzie następnych...

Wychodzi na to, że wszystko dobrze się skończyło, takim wstępem nie powinienem nikomu zepsuć dalszej lektury, gdyż sam komiks podpowiada nam na samym początku optymistyczne zakończenie. Bragon zaawansowany już dziadzio siedzi na czymś w rodzaju bujanego fotela i z wnukami wspomina dawne czasy.

Jednak to tylko pozorny happy end (kwestia interpretacji),bo aby się dowiedzieć, co tak naprawdę siedzi w głowie rycerza trzeba przeczytać Jajo Mroku. Opowieść tym razem bardziej filozoficzna niż pozostałe części, ale to nie oznacza, że jest nudno. Akcja do samego końca trzyma w napięciu, pomimo że czytałem wszystkie komiksy tej serii to fabuła, a przede wszystkim sami bohaterowie nadal potrafią nieźle namieszać, wszystko świetnie prowadzone, no i to kapitalne zakończenie. Majstersztyk!

Wychodzi na to, że wszystko dobrze się skończyło, takim wstępem nie powinienem nikomu zepsuć dalszej lektury, gdyż sam komiks podpowiada nam na samym początku optymistyczne zakończenie. Bragon zaawansowany już dziadzio siedzi na czymś w rodzaju bujanego fotela i z wnukami wspomina dawne czasy.

Jednak to tylko pozorny happy end (kwestia interpretacji),bo aby się...

Uwaga. Opinia dotyczy całego cyklu "II"
czyli przygód Pelissy! Zaczynam: Słabe to i naiwne. Oczywiście mam na myśli scenariusz. Loisela bardzo lubię i cenię i graficznie komiks naprawdę daje radę (chociaz moim zdaniem, rysunki w serii I wyglądają o niebo lepiej). Wracając do scenariusza - naiwne, seksistowskie, teksty wypowiadane przez bohaterów - na poziomie podstawówki. Być może to grupa docelowa komiksu (?). Ja mam prawie 40 na karku i jak dla mnie - słabo niestety.

Uwaga. Opinia dotyczy całego cyklu "II"
czyli przygód Pelissy! Zaczynam: Słabe to i naiwne. Oczywiście mam na myśli scenariusz. Loisela bardzo lubię i cenię i graficznie komiks naprawdę daje radę (chociaz moim zdaniem, rysunki w serii I wyglądają o niebo lepiej). Wracając do scenariusza - naiwne, seksistowskie, teksty wypowiadane przez bohaterów - na poziomie podstawówki....

Ok, seria skończyła. Jest dobrze, ale jednak po czymś co określa się mianem "kultowy", oczekiwałem więcej.

Ok, seria skończyła. Jest dobrze, ale jednak po czymś co określa się mianem "kultowy", oczekiwałem więcej.

Przyszło nam żegnać się z Pelissą, Bragonem, Marą, Bullrogiem, Fiołem i innymi bohaterami serialu „W poszukiwaniu Ptaka Czasu”. Album „Jajo mroku” to ostatnia odsłona kultowego komiksu, za który odpowiadają Serge Le Tendre (scenariusz) i Regis Loisel (rysunki). I od razu napiszę, iż jest to doskonałe zakończenie, a cała seria jest jedną z najciekawszych opowieści fantasy, jakie ostatnimi czasy gościły na polskim rynku. Wydawnictwo Egmont spisało się wyśmienicie – w przeciągu niespełna dwóch lat otrzymaliśmy wszystkie komiksy rozgrywające się w uniwersum.

„W poszukiwaniu Ptaka Czasu” to osiem albumów, zgrupowanych po cztery w dwóch sezonach. „Jajo mroku” należy do tzw. „Cyklu Pelissy”, który chronologicznie, względem czasu powstania, jest wcześniejszy. Natomiast względem czasu akcji mamy do czynienia z wydarzeniami, które dzieją się później. I pewnie dlatego wydawca podaje na okładce informację, że obcujemy z „Cyklem drugim”. W recenzji z pierwszego tomu głośno zastanawiałem się, czy w wypadku tej produkcji „mamy do czynienia z arcydziełem sztuki graficznej”. Dziś chciałbym powrócić do postawionego wówczas pytania: Na czym ta „arcydzielność” polega?

„Łowca”, czyli poprzednia część, okazała się być wybijającą się ponad frankofońskie standardy pozycją. Dlatego spodziewałem się, że będzie dobrze, a nawet bardzo dobrze, jednak konstrukcja opowieści oraz zaskakująca pointa, to prawdziwym mistrzowski majstersztyk. Przyznaję, lektura bieżącej pozycji wgniotła mnie w fotel. Scenarzysta nie poszedł na łatwiznę, a zafundował czytelnikom przygodę nieoczywistą, przewrotną i szokującą.

Bragon wraz z całą ekipą wspinają się na Oś Akbaru. Górę, z której według legendy dawni bogowie ulecieli ku gwiazdom. Górę, która jest ptasim rajem. Na samotnym szczycie na naszych śmiałków ma czekać jajo Ptaka Czasu. Jeśli uda się je zdobyć, to czarodziejka Mara będzie miała szansę ocalić cały Akbar przed straszliwym Ramorem. Dodatkowo na scenę wkraczają dwie nowe postaci: strażnik Gniazda oraz Kiskill - nieśmiertelna dziewica, której przydzielono niezwykle ważną rolę w finale opowieści. Strażnik, to mędrzec uwięziony w dziecięcym ciele, który dzieli się z odwiedzającymi ponadczasowym mitem i przepowiada im przyszłość. Ostatecznie dla każdego ze znaczących bohaterów scenarzysta rozpisał zaskakujące zakończenie. Muszę przyznać, że w żaden sposób nie można się przygotować na to, co czeka czytelnika podczas lektury „Jaja mroku”. Nie chcę zdradzać żadnych szczegółów, aby nie odbierać autentycznej frajdy obcowania z komiksem...

- - -
cały tekst do przeczytania tu:
https://dybuk.wordpress.com/2016/05/03/w-poszukiwaniu-ptaka-czasu-4-jajo-mroku/

Przyszło nam żegnać się z Pelissą, Bragonem, Marą, Bullrogiem, Fiołem i innymi bohaterami serialu „W poszukiwaniu Ptaka Czasu”. Album „Jajo mroku” to ostatnia odsłona kultowego komiksu, za który odpowiadają Serge Le Tendre (scenariusz) i Regis Loisel (rysunki). I od razu napiszę, iż jest to doskonałe zakończenie, a cała seria jest jedną z najciekawszych opowieści fantasy,...

Arcydzieło.
Żaden komiksowy cykl nie ma tak wspaniałego zakończenia. I tak zaskakującego, zwalającego z nóg, tragicznego w swym pięknie.
Dla takich zakończeń warto czytać serie komiksowe, a cykl o Pelissie nie ustępuje niejednej książce.
Nostalgia...

Arcydzieło.
Żaden komiksowy cykl nie ma tak wspaniałego zakończenia. I tak zaskakującego, zwalającego z nóg, tragicznego w swym pięknie.
Dla takich zakończeń warto czytać serie komiksowe, a cykl o Pelissie nie ustępuje niejednej książce.
Nostalgia...