Nie licząc czasów dzieciństwa, z komiksami (w dorosłym życiu) spotkałam się wcześniej tylko raz i nie było to spotkanie udane, kolega naniósł mi zeszytów o superbohaterach i odpuściłam sobie, nudziły mnie. Teraz natomiast sprawa wygląda zupełnie inaczej, zupełnie inny kolega, kolekcjoner, postanowił podzielić się ze mną swoją pasją i bardzo mocno zachęcił mnie do zapoznania się z kilkoma komiksami ze swojej kolekcji. Początkowo pożyczył mi 4 w twardych okładkach, bardzo zadbane, wycackane wręcz, oto pierwszy z nich. Moje nastawienie kiedyś było bardziej negatywne, teraz podeszłam do komiksu inaczej, jak do osobnej kategorii, bo nie jest to malarstwo, nie jest to książka żadnego rodzaju, to komiks, połączenie, które po łebkach zahacza o literaturę, trochę bardziej o malarstwo, ale pozbawione jest pietyzmu, przynajmniej w tym przypadku.
Nie pokocham komiksów, nie będę się nimi zachwycać, jakoś nie mogę się skupić na warstwie obrazkowej, pewnie jest tego za dużo, dużo bardziej zajmuje mnie treść, która jak wiadomo, w komiksach nie ma nadrzędnego znaczenia. Cóż zrobić, jestem bardziej czytelnikiem, niż widzem, ale nic nie wzrusza mnie bardziej niż sztuka. Czy komiks to sztuka? W moim przekonaniu nie do końca, albo jest to taka sztuka, która nie znajduje miejsca w moim prywatnym panteonie.
Obrazki mi wręcz uciekają, jakoś nie czuję tego, że miałabym siedzieć i ileś tam na każdy patrzeć, to nie dla mnie. Skłamałabym jednak twierdząc, że się dobrze nie bawiłam, że nie wyniosłam jakiejś tam rozrywki z czytania komiksu.
Bardzo szybko się go czyta (no, chyba, że robię to nieprawidłowo, bez odpowiedniego namaszczenia, proszę mi wybaczyć),historia pozostawia pewien niedosyt.
Yans nawet wzbudził moją sympatię, to piękny i sprawny chłopiec, a jakże. Mierził mnie tylko wątek miłosny, został rozwinięty tak szybko, że nie mieści mi się to w głowie, z drugiej jednak strony komiks nie jest długi, więc twórca(y?) stanął przed wyborem albo tak, albo wcale. Bardzo lubię motywy miłosne/erotyczne, więc z dwojga złego biorę już to, co jest. W komiksie jedyną kobietą jest Orchidea, która też jest raczej męska niż kobieca, ale w ogóle dobrze, że jest. Tematyka science-fiction. Postaci ładne, kreska przyjemna. Jak ktoś wa wolne pół godziny - warto.

Nie licząc czasów dzieciństwa, z komiksami (w dorosłym życiu) spotkałam się wcześniej tylko raz i nie było to spotkanie udane, kolega naniósł mi zeszytów o superbohaterach i odpuściłam sobie, nudziły mnie. Teraz natomiast sprawa wygląda zupełnie inaczej, zupełnie inny kolega, kolekcjoner, postanowił podzielić się ze mną swoją pasją i bardzo mocno zachęcił mnie do zapoznania...

„Wtajemniczonym”, czyli znającym także inne dzieła Rosińskiego, trudno uniknąć porównań do „Thorgala”. Wg mnie fakt, że Yans wypada gorzej, o niczym nie świadczy. Niewiele historii może bowiem stanąć do równorzędnej rywalizacji z rysunkowymi perypetiami Dziecka Gwiazd. Arcydziełu zapewne więc nie dorównuje, ale fabuła Yansa jest ciekawa, a Rosińskiego w dobrej formie nigdy przecież za wiele.

Nie ukrywam, że w moich oczach największa zaleta tego komiksu to rysunki Rosińskiego. Dla mnie jego twórczość z tamtego okresu, to wręcz idealna poprzeczka, do której zaledwie próbowali przyrównać się inni twórcy. Te kadry mają dokładnie ten sam poziom, co obrazki zawarte w pierwszych tomach „Thorgala”, a o wyższości tego ostatniego w moich przynajmniej oczach świadczy wyłącznie to, iż osadzone są w bardziej lubianej przeze mnie konwencji fantasy. Yans to sf, ale nie tak twarde, żeby mnie zniechęcić, bo nigdy miłośnikiem takiej odmiany tej konwencji nie byłem. Podróże w czasie trawię bowiem, ale już techniczne opisy służących temu urządzeń, niekoniecznie. Tu fantastyczna historia nie jest totalnie odjechana, być może dzięki uczłowieczeniu jej za pomocą tak swojskich trików, jak motywy miłości, lojalności, zwykłych ludzkich przywar.

Dla mnie bardzo istotną kwestią jest też wartość sentymentalna tej historii. Poznawałem ją przecież jako nastolatek, nie mający swobodnego dostępu do dóbr popkultury. Kultowość komiksu w tamtych czasach była więc naprawdę potężna. Fakt, iż dziś także lektura przygód Yansa sprawia mi przyjemność świadczy jednak, że nie było to jedyne kryterium, przez które tak dobrze oceniam tę opowieść.

„Wtajemniczonym”, czyli znającym także inne dzieła Rosińskiego, trudno uniknąć porównań do „Thorgala”. Wg mnie fakt, że Yans wypada gorzej, o niczym nie świadczy. Niewiele historii może bowiem stanąć do równorzędnej rywalizacji z rysunkowymi perypetiami Dziecka Gwiazd. Arcydziełu zapewne więc nie dorównuje, ale fabuła Yansa jest ciekawa, a Rosińskiego w dobrej formie nigdy...

Pierwszy tom wspaniałej serii o Yansie, przepięknie narysowanej przez Grzegorza Rosińskiego. Świetny scenariusz, wciągająca historia, intrygujący główny bohater z grzywą blond, z silną, ale subtelną kobietą u boku... Na dodatek ona ma na imię Orchidea, rewelacja. Należy pamiętać o tym, że oryginalna seria Yansa ma pięć części, ostatnią jest "Prawo Ardelii". Dalsze części to sieczka, nieudolnie rysowana przez "Kasa" Kasprzyckiego, obowiązuje taka sama zasada jak z nowymi częściami Thorgala - omijać szerokim łukiem

Pierwszy tom wspaniałej serii o Yansie, przepięknie narysowanej przez Grzegorza Rosińskiego. Świetny scenariusz, wciągająca historia, intrygujący główny bohater z grzywą blond, z silną, ale subtelną kobietą u boku... Na dodatek ona ma na imię Orchidea, rewelacja. Należy pamiętać o tym, że oryginalna seria Yansa ma pięć części, ostatnią jest "Prawo Ardelii". Dalsze...

To nie ,,Torgal", ale na kreskę Rosińskiego mogę patrzeć ciągle.

To nie ,,Torgal", ale na kreskę Rosińskiego mogę patrzeć ciągle.

Przeczytałem całą serię, ale jako że nie można dać oceny całej serii, więc oceniam I część.
Nie jest to może Thorgal, ale jest równie ciekawy i wciągający ten komiks.
Dla fanów.

Przeczytałem całą serię, ale jako że nie można dać oceny całej serii, więc oceniam I część.
Nie jest to może Thorgal, ale jest równie ciekawy i wciągający ten komiks.
Dla fanów.

Klasyka!!! Super klimat post-apo i bardzo ciekawa fabuła. Jeden z komiksów mojego dzieciństwa!

Klasyka!!! Super klimat post-apo i bardzo ciekawa fabuła. Jeden z komiksów mojego dzieciństwa!

Ta OKŁADKA! Już ona przyciąga wzrok. Po prostu trzeba zajrzeć do środka i dać się porwać przygodzie. A kto jak kto, ale Duchateau i Rosiński wiedzą, jak to robić.

Ta OKŁADKA! Już ona przyciąga wzrok. Po prostu trzeba zajrzeć do środka i dać się porwać przygodzie. A kto jak kto, ale Duchateau i Rosiński wiedzą, jak to robić.