Zastanawiałem się, co zrobić z jej listami, i doszedłem do wniosku, że nie jestem w stanie tego zniszczyć. Myślę, że literatura polska by nam tego nie wybaczyła. Zaopiekuj się tym.** Te słowa usłyszała Magda Umer – przyjaciółka obojga poetów, gdy Jeremi Przybora przekazywał jej kopertę z listami otrzymanych od Agnieszki Osieckiej. Cóż, gdyby „literatura polska” o nich nie wiedziała, to pewnie wybaczyłaby, ale dobrze się stało, że zbiór korespondencji kochanków mógł wpaść w ręce osób, którym sama twórczość poetów już nie wystarcza.

„Listy na wyczerpanym papierze”, czyli prawdziwa historia miłości burzliwej między poetami XX wieku – Agnieszką Osiecką oraz Jeremim Przyborą. Miłości romantycznej, której jednak nie chce się zazdrościć. Temu duetowi cały czas było do siebie nie po drodze – albo dzieliła ich odległość, albo jedno z nich chciało nagle podążać w innym kierunku. Miłości radosnej, ale bardzo tęskniącej.

Co w tej relacji jest niestandardowego? Jestem pewna, że Osiecka i Przybora nie są jedyną parą ludzi, którzy zapałali do siebie uczuciem w niewłaściwym czasie. Zdecydowanie losy innych kochanków także można by było odtworzyć z korespondencji czy relacji ludzi z ich otoczenia. Dla mnie wyjątkowa była możliwość zakradnięcia się w relacje dwojga reprezentantów polskiej poezji, zaangażowanych w tworzenie jednych z najbardziej rozpoznawalnych piosenek w naszym kraju. Ludzi „z elity”, w dużej mierze odpowiedzialnych za ówczesną kulturę. Poza tym ciekawiło mnie, w jaki sposób Osiecka posługuje się słowem, że skradła serce niejednemu mężczyźnie.

Wydanie wzbogacone jest o fotografie Agnieszki Osieckiej oraz Jeremiego Przybory, a także o skany niektórych z wymienianych wiadomości. Mnie te dodatki uprzyjemniły lekturę „Listów na wyczerpanym papierze”, ponieważ uświadomiły mi, iż rzeczywiście jest to historia, która spotkała te dwie konkretne osoby. Poza tym zarówno w korespondencji jak i na końcu książki możemy przeczytać ich teksty, niektóre popularne do dziś.

Po „Listy na wyczerpanym papierze” zdecydowanie zachęcam wielbicieli poetów, ale zaznaczam, że nie jest to pozycja wyłącznie dla zwolenników ich twórczości. Uważam, że warto jest poznać Osiecką i Przyborę właśnie od tego zbioru, aby najpierw „zobaczyć ich” od strony prywatnej, mieć większą świadomość, o czym traktują napisane przez nich utwory.

Katarzyna Muszyńska

* Tytuł piosenki autorstwa Agnieszki Osieckiej

**Tamże, s. 9