Jako że szwedzka pisarka lubi doprawiać kryminalne intrygi obyczajowymi akcentami, Anders Knutas interesuje ją nie tylko od czysto zawodowej strony, lecz także od prywatnej. (…) O ile jednak pan Knutas utrwala wraz z następnymi tomami swój wizerunek poczciwego everymana – przeciętnego i zarazem miłego człowieka, tak wciąż nie potrafię przekonać się do perypetii dziennikarza Johana Berga oraz nauczycielki Emmy Winarve. (…)

Najbardziej spodobało mi się natomiast wtrącenie subtelnego, staroskandynawskiego pierwiastka, jakie niesie tu obecność środowiska archeologicznego, wespół z wątkiem dawnych wierzeń. I choć nie zaszkodziłby silniejszy nacisk na tego typu rzeczy, to, co podrzuca autorka, w zupełności wystarcza. Wszak mamy do czynienia ze współczesnym kryminałem. Wprawdzie ciut słabszym od drugiej części, ale i równocześnie nieco lepszym od pierwszej, której też przecież daleko było do porażki.

Opinia jest fragmentem recenzji, dostępnej w całości na moim blogu:
https://crouschynca.blogspot.com/2018/10/we-wlasnym-gronie-mari-jungstedt-recenzja.html

Jako że szwedzka pisarka lubi doprawiać kryminalne intrygi obyczajowymi akcentami, Anders Knutas interesuje ją nie tylko od czysto zawodowej strony, lecz także od prywatnej. (…) O ile jednak pan Knutas utrwala wraz z następnymi tomami swój wizerunek poczciwego everymana – przeciętnego i zarazem miłego człowieka, tak wciąż nie potrafię przekonać się do perypetii dziennikarza...