Bezkresne łąki, spowite mgłą wzgórza i młyn – słusznie postrzegany jako synonim wszelkiego zła. Jest w tym coś. Książka utrzymana w mrocznym, posępnym klimacie tylko utwierdza czytelnika w przekonaniu o zbliżającej się katastrofie. Znajdziemy tu jednak nie tylko barwne opisy przyrody, ale także ciekawie wykreowanych bohaterów. Autor w bardzo sugestywny i obrazowy sposób oddaje intensywność przeżyć młynarza – w jego przypadku rozwój i zmiany są nieuniknione. Co do Lizy – o współczucie ciężko, mimo że w pewnym stopniu rozumiałam jej motywacje, czy też mówiąc wprost – tę nieprzepartą chęć wybicia się ponad stan. Niewątpliwie wnosi ona pewną dynamikę, wokół niej koncentrują się najważniejsze wydarzenia.
Autor sprawnie buduje napięcie. Są jednak momenty, kiedy niweczy wszystko zbytecznymi obserwacjami na temat zwierząt. Wygląda to mniej więcej tak: kulminacja zdarzeń, napięcie sięga zenitu, a tu – jednostronicowy opis kociej utarczki. Orientacja na detal jak najbardziej, ale w tym przypadku zakrawa to o przesadę. Tak czy owak, pozycja warta odnotowania.

Bezkresne łąki, spowite mgłą wzgórza i młyn – słusznie postrzegany jako synonim wszelkiego zła. Jest w tym coś. Książka utrzymana w mrocznym, posępnym klimacie tylko utwierdza czytelnika w przekonaniu o zbliżającej się katastrofie. Znajdziemy tu jednak nie tylko barwne opisy przyrody, ale także ciekawie wykreowanych bohaterów. Autor w bardzo sugestywny i obrazowy sposób...