O kurczę, Papcio Chmiel przekroczył tutaj wszelkie granice sucharskości, zbyt abstrakcyjne, całość wygląda jakby Papcio Chmiel eksperymentował podczas kreślenia z jakąś swoją odmianą metaamfetaminy, o czym mogą świadczyć m.in. naćpane oczy mrówek.
Początek jest jeszcze niezły, kiedy Tytus próbuje się zahibernować, ale oparcie całego dalszego komiksu na śnie Tytusa świadczy na braku dobrych pomysłów niestety, cały wątek wojenny ssie. Na szczęście jest sporo niezłych tekstów, ale koniecznie trzeba czytać po kilku głębszych, dla odpowiedniego nastrojenia. Plus jest jeszcze taki, że w tym sucharze po raz pierwszy chłopakom w wyprawie towarzyszy prof. T.Alent oraz Tytus ma swoją maskotkę.

Lepsze suchary - "Zobacz co nasza przyszłość narodu wyczynia", "dobra wojna ale w telewizji", "zjadłem miliony rozumów mrówczych ale nic do mnie nie dociera", "w głowie coś się jej roi", "harcerze? nie słyszałam o takich insektach", "po weselu mąż zostaje pożarty - co? zrywam zaręczyny", "co? ja nie potrafię?"

O kurczę, Papcio Chmiel przekroczył tutaj wszelkie granice sucharskości, zbyt abstrakcyjne, całość wygląda jakby Papcio Chmiel eksperymentował podczas kreślenia z jakąś swoją odmianą metaamfetaminy, o czym mogą świadczyć m.in. naćpane oczy mrówek.
Początek jest jeszcze niezły, kiedy Tytus próbuje się zahibernować, ale oparcie całego dalszego komiksu na śnie Tytusa świadczy...