W początkowej fazie czytanie książki pojawia się szok i niedowierzanie. My, ludzie, twórcy cywilizacji i kultury, mamy być opisani, jak jakieś zwierzęta? Tak, tak ewolucja, Darwin i tak dalej, ale jednak jesteśmy wyjątkowi i niepowtarzalni. Dzisiaj ludzie interesujący się biologią takich słów nie powiedzą, bo nasiąkli psychologią ewolucyjną i teorią ewolucji, która unifikuje wszystkie nauki biologiczne. Ale spojrzenie Morrisa jest tak rewolucyjne i nietuzinkowe, a zarazem przekonujące, że po przeczytaniu tej książki nie można myśląc o ludziach, ich zachowaniach i osiągnięciach cywilizacyjnych bez uwzględnienia naszej ewolucyjnej przeszłości. Niby oczywistością jest, że jesteśmy zwierzętami, ssakami blisko spokrewnionymi z szympansami, z którymi dzielimy wspólnych przodków, ale Naga Małpa dobitnie podkreśla ten fak i ukazuje nam, w których naszych zachowaniach, minach, gestach, rytuałach przeszłość daje o sobie znać. Stawia to też proces socjalizacji w nowym świetle. Na ile jesteśmy w stanie zmienić nasze dzieci, a na ile są one zdeterminowane w swoich działaniach. Na ile kultura jest swobodnym wytworem naszej nieograniczonej wyobraźni, a na ile jest limitowana naszą biologią. Na te pytania odpowiedzi nie znajdziemy w książce, ale przeczytawszy ją głęboko się nad nimi zastanowimy i to jest największy walor tej książki. Biologiczne spojrzenie na człowieka i rodzące się z tego spojrzenia pytania. Mimo, że Morris mylił się w wielu szczegółach, to jednak myśl przewodnia - fakt, że biologia i ewolucyjna spuścizna kształtują nas w znacznej mierze, nie traci na aktualności.

W początkowej fazie czytanie książki pojawia się szok i niedowierzanie. My, ludzie, twórcy cywilizacji i kultury, mamy być opisani, jak jakieś zwierzęta? Tak, tak ewolucja, Darwin i tak dalej, ale jednak jesteśmy wyjątkowi i niepowtarzalni. Dzisiaj ludzie interesujący się biologią takich słów nie powiedzą, bo nasiąkli psychologią ewolucyjną i teorią ewolucji, która...