“Płonący dom” czytałem już Bardzo dawno temu, wtedy, gdy została wydana w 96-stym roku. Byłem pod ogromnym wrażeniem jak temat został przedstawiony na poszczególnych przypadkach z życia wziętych. Do dziś, po blisko 30 latach, pamiętam dość żywo przebieg eksperymentów, czy różne zjawiska związane z uszkodzeniami naszego mózgu (afazje). To było znacznie bardziej obrazowe przedstawienie tematu niż artykuły w tym zakresie w „Świecie Nauki”.
Polecam, to jest lekka i wiele wnosząca lektura dla wszystkich niespecjalistów, którzy jednak chcieliby co nie nieco więcej wiedzieć. To jest wiedza, która nie znajdziemy w podręcznikach w szkole, a jednak jest całkiem podstawowa by lepiej zrozumieć świat.

“Płonący dom” czytałem już Bardzo dawno temu, wtedy, gdy została wydana w 96-stym roku. Byłem pod ogromnym wrażeniem jak temat został przedstawiony na poszczególnych przypadkach z życia wziętych. Do dziś, po blisko 30 latach, pamiętam dość żywo przebieg eksperymentów, czy różne zjawiska związane z uszkodzeniami naszego mózgu (afazje). To było znacznie bardziej obrazowe...

Dość solidnie napisana książka, która przedstawia kilka ciekawych przypadków ludzi, którzy funkcjonowali z, niejako, uszkodzonym mózgiem. Konsekwencje zmian i możliwe przyczyny ich zachowań dają mocno do myślenia. Mimo wszystko, bardzo ciężko było mi przebrnąć przez narracje i ogrom domniemywania rzeczonych powodów.

Dość solidnie napisana książka, która przedstawia kilka ciekawych przypadków ludzi, którzy funkcjonowali z, niejako, uszkodzonym mózgiem. Konsekwencje zmian i możliwe przyczyny ich zachowań dają mocno do myślenia. Mimo wszystko, bardzo ciężko było mi przebrnąć przez narracje i ogrom domniemywania rzeczonych powodów.

Zdaje się, że przeciętny człowiek niewiele wie o swoim mózgu. Troszczymy się o różne inne części naszego ciała – o serce, nerki, wątrobę itd., ale bardzo rzadko można usłyszeć, że ktoś troszczy się o swój mózg. Tymczasem jest to chyba jedyny narząd, którego funkcjonowania na chwilę obecną nie jesteśmy w stanie tak do końca wytłumaczyć, a, co za tym idzie, także zastąpić. Aby w przyjemny sposób poszerzyć naszą wiedzę o tym narządzie, Jay Ingram napisał książkę „Płonący dom. Odkrywając tajemnice mózgu”, w której przedstawia szerokie spektrum zagadnień związanych z ludzkim mózgiem.

Książkę wydano w 1994 roku (wydanie polskie 1996),a czym jest bez mała 25 lat dla rozwoju medycyny, chyba nie trzeba tłumaczyć. Zatem pewne treści z książki z pewnością mogły się już zdezaktualizować lub na ich temat można by obecnie powiedzieć o wiele więcej. Ocenienie tej kwestii leży jednak w gestii fachowców. Nie zmienia to jednak faktu, że dla przeciętnego czytelnika jest to nadal naprawdę świetna pozycja, dobitnie uświadamiająca, jak bardzo skomplikowanym narządem jest nasz mózg. Autor odkrywa przed nami zasadę jego działania, przedstawia także najważniejsze fakty związane z jego budową. Warto podkreślić, że język, którym się posługuje, nie jest przesycony terminologią medyczną, a podczas lektury książki czytelnik nie ma wrażenia, jakby nie wiedział, co właśnie przeczytał. To wielka zasługa autora, który poprzez odpowiednie podejście i wybór ciekawych zagadnień, potrafił napisać książkę przystępną nawet dla niezbyt zorientowanego w temacie odbiorcy.

W książce Ingrama można znaleźć zagadnienia związane z pamięcią, koordynacją ruchową, postrzeganiem rzeczywistości, zjawiskiem kończyn fantomowych czy snów. Mamy zatem szeroki przekrój tematów dotyczących codziennego funkcjonowania mózgu. Po przeczytaniu książki „Płonący dom...”, możemy odkryć niejako na nowo, jak w niezwykły mechanizm wyposażony jest każdy z nas. Jest to klucz do całego znanego nam świata, a nawet drobna „awaria” tej skomplikowanej maszynerii może całkowicie odmienić nasze życie. Nie wchodząc za bardzo w treść książki, myślę, że warto przytoczyć jeden przykład, a mianowicie niewyobrażalny wręcz przypadek człowieka kryjącego się pod inicjałami H.M. Człowiek ten, po operacji wycięcia hipokampa, stracił możliwość korzystania z pamięci długotrwałej. Oznaczało to, że nie mógł on na przykład zapamiętywać ludzi, których spotkał dzień wcześniej. I żył z takim defektem przez kilkadziesiąt lat! Warto przynajmniej spróbować sobie wyobrazić, jak wyglądałby jeden tydzień naszego życia w taki właśnie sposób. Utarty slogan „żyj dniem dzisiejszym” nabiera tutaj zupełnie nowego znaczenia.

Tytułowy płonący dom to rysunek zastosowany podczas jednego z eksperymentów dotyczących zjawiska jednostronnej nieuwagi (dotknięci tą przypadłością pacjenci twierdzą np. że ich własna ręka nie jest w rzeczywistości ich ręką, lecz należy do kogoś innego),ale jest to też piękne określenie tego, czym tak naprawdę jest nasz mózg - to „dom” naszej osobowości, który nieustannie „płonie”, odbierając i zarządzając tysiącami napływających do niego sygnałów i wrażeń, nie ustając w tej pracy nawet na sekundę. Rzeczywiście, czasami mam wrażenie, że moja głowa to prawdziwy „płonący dom”, w którym tabuny myśli kreują świat takim, jakim go w danej chwili postrzegam.

Mimo ćwierćwiecza od wydania książki Jaya Ingrama, warto ją polecić każdemu, kto chce poszerzyć swoją wiedzę w zakresie ludzkiego mózgu. To bardzo dobrze napisana pozycja popularnonaukowa, po której przeczytaniu Wasze spojrzenie na to zagadnienie już nigdy nie będzie takie samo.

Zdaje się, że przeciętny człowiek niewiele wie o swoim mózgu. Troszczymy się o różne inne części naszego ciała – o serce, nerki, wątrobę itd., ale bardzo rzadko można usłyszeć, że ktoś troszczy się o swój mózg. Tymczasem jest to chyba jedyny narząd, którego funkcjonowania na chwilę obecną nie jesteśmy w stanie tak do końca wytłumaczyć, a, co za tym idzie, także zastąpić....

"Gdyby ludzki mózg był tak prosty, że moglibyśmy go zrozumieć, bylibyśmy wtedy tak głupi, że nie zrozumielibyśmy go i tak." - Jostein Gaarder

Nie miałam pojęcia, że neurologia może być tak ciekawa.

Fenomenalna książka napisana całkiem przystępnym językiem, choć na pewno nieco trudniejszym niż te Olivera Sacksa. Nie brakuje tu i dywagacji autora, i "suchych" opisów przypadków ludzi dotkniętych nietypowymi przypadłościami poddanymi ocenie czytelnika.

Polecam. Wymaga skupienia podczas czytania, ale warto.
Chyba zabiorę się także za inne tytuły z tej serii.

"Gdyby ludzki mózg był tak prosty, że moglibyśmy go zrozumieć, bylibyśmy wtedy tak głupi, że nie zrozumielibyśmy go i tak." - Jostein Gaarder

Nie miałam pojęcia, że neurologia może być tak ciekawa.

Fenomenalna książka napisana całkiem przystępnym językiem, choć na pewno nieco trudniejszym niż te Olivera Sacksa. Nie brakuje tu i dywagacji autora, i "suchych" opisów...

Mam do niej wielki sentyment - pomogła mi wybrać zawodową drogę w kierunku neurologii :) Szczególnie polecam wszystkim chcącym zgłębić nieco tajniki pracy mózgu. Jako książka popularnonaukowa jest jednak zbyt mało odkrywcza dla osób, które w tym temacie już od pewnego czasu siedzą (opisane zjawisko jednostronnej nieuwagi itp.)

Mam do niej wielki sentyment - pomogła mi wybrać zawodową drogę w kierunku neurologii :) Szczególnie polecam wszystkim chcącym zgłębić nieco tajniki pracy mózgu. Jako książka popularnonaukowa jest jednak zbyt mało odkrywcza dla osób, które w tym temacie już od pewnego czasu siedzą (opisane zjawisko jednostronnej nieuwagi itp.)

Po przeczytaniu tej książki zapragniesz zostać neuronaukowcem.
Zapiera dech w piersiach!

Po przeczytaniu tej książki zapragniesz zostać neuronaukowcem.
Zapiera dech w piersiach!

Świętna książka - jeśli interesuje Cię jak działa mózg, jakie ciekawe rzeczy potrafi robić, koniecznie przeczytaj tą pozycje.

Świętna książka - jeśli interesuje Cię jak działa mózg, jakie ciekawe rzeczy potrafi robić, koniecznie przeczytaj tą pozycje.

Jedną z cech książki wartościowej jest to, że będziesz do niej powracać. Ja do Płonącego domu wrócę na pewno i to niejednokrotnie. Książka fascynująca zabierająca czytelnika w przysłowiową przejażdżkę po ludzkim mózgu. Czytając zadajesz pytanie a odpowiedź znajdujesz w kolejnych zdaniach. Naprawdę ciekawie się czyta, jest przepełniona faktami tłumaczącymi wiele zagadek nurtujących większość z nas. Jedyny aczkolwiek spory mankament wynika - w moim mniemaniu - z niedokładnego a może raczej z niedbałego tłumaczenia, które potrafi wprawić niekiedy w zakłopotanie albo nauczyć i utrwalić u czytelnika błędną nomenklaturę. Usprawiedliwiając tłumacza można jedynie zrzucić winę na autora, jako że ma do czynienia w większości z laikami używa niepoprawnych sformułowań(1 rozdział). Lektura absolutnie godna polecenia:)

Jedną z cech książki wartościowej jest to, że będziesz do niej powracać. Ja do Płonącego domu wrócę na pewno i to niejednokrotnie. Książka fascynująca zabierająca czytelnika w przysłowiową przejażdżkę po ludzkim mózgu. Czytając zadajesz pytanie a odpowiedź znajdujesz w kolejnych zdaniach. Naprawdę ciekawie się czyta, jest przepełniona faktami tłumaczącymi wiele zagadek...

Jednym słowem: zadziwiająca.
Pozycja, która mimo upływu lat (mój egzemplarz już żółknie),nadal zabiera Czytelnika we wspaniałą podróż po ludzkim mózgu - jego niedoskonałościach ale i fascynujących możliwościach. Autor odkrywa sposoby działania mózgu i świadomości człowieka za pomocą badań jego stanów anormalnych. Odkrywamy jak mózg pracuje na co dzień, dzięki temu jak zachowuje się w czasie "awarii". Przykłady pacjentów po wylewie usilnie twierdzących, że lekarz ma trzy ręce, albo postrzegających ciała ludzi jako zbiory walców i graniastosłupów, brutalnie udowadniają, że mózg to skomplikowany i delikatny instrument wytwarzający to, co my odbieramy jako własne jestestwo, rzecz wręcz skrajnie subiektywną.

Jednym słowem: zadziwiająca.
Pozycja, która mimo upływu lat (mój egzemplarz już żółknie),nadal zabiera Czytelnika we wspaniałą podróż po ludzkim mózgu - jego niedoskonałościach ale i fascynujących możliwościach. Autor odkrywa sposoby działania mózgu i świadomości człowieka za pomocą badań jego stanów anormalnych. Odkrywamy jak mózg pracuje na co dzień, dzięki temu jak...