Mogłoby się wydawać, że wszystko zaczęło się układać z życiu Katarzyny, Stanisławy i Moniki. Księżniczka zaczęła już się przyzwyczajać do nowej sytuacji, nawet nawiązała kontakt z koleżankami z klasy, a tymczasem największym zmartwieniem kuzynek i Michała Sędziwoja wydają się być… urzędnicy. Odkąd udało im się odnaleźć alchemika, i on zagrzał sobie miejsce w krakowskiej szkole prywatnej jako nauczyciel biologii. Mogłoby się wydawać, że wszystko nie się ułoży, ale dwójka nieśmiertelnych, wampirzyca i była agentka CBŚ w jednym miejscu są jak magnes na kłopoty.

Już od pierwszego rozdziału czytelnik zostaje wciągnięty w dużą ilość wątków, prowadzonych, podobnie jak w pierwszej części, naprzemiennie przez całą historię. Tym razem akcja skupia się głównie na postaci Księżniczki Moniki, która jako długowieczna wampirzyca, przyciąga do Krakowa dwójkę łowców wampirów. Nowe postacie, jak zwykle bardzo dobrze wykreowane, intrygują, ale sam wątek nie powalił mnie na kolana – w większości przegadany, nieco poważniejszej akcji otrzymujemy dopiero pod koniec, ale za to z rozbrajającym finałem ;) Największą jego zaletą była, oczywiście, postać Moniki – mieliśmy okazję poznać ją nieco lepiej niż w pierwszym tomie, jej przeszłość, istotę natury. Chociaż i tak mam mały niedosyt, bardzo lubię tę postać i chciałabym wiedzieć o niej jeszcze więcej ;)

Michał Sędziwój, przyjmując posadę nauczyciela biologii, na dobre wpisał się w grono głównych postaci tej historii i również skupia na sobie znaczącą część tej historii. Jak dotąd, alchemik zaprezentował nam wytwarzanie kamienia filozoficznego, dzięki czemu można otrzymać złoto, a dodatkowo przedłużyć własne życie. Ale to tylko jeden sposób. Jak się okazuje, chociaż nie zdobywa się nieśmiertelności, złoto można wytworzyć w inny, bardziej kosztowny sposób – a tajemnicę tą zna Bractwo Drugiej Drogi i… właśnie Michał Sędziwój. Czy za tą wiedzę przyjdzie przypłacić mu życiem? Bo Bractwo już wysłało jego śladem swoich ludzi. Przyznam, że był to ciekawy wątek, chociaż obfitował w obszerne naukowe opisy i sporą dozę teorii, a wszelkie niebezpieczeństwo zagrażające alchemikowi wydawało mi się zbyt odległe, by się o niego niepokoić – miałam wrażenie po prostu, że nie ma sytuacji, w której Michał Sędziwój by sobie nie poradził ;P

Zdążyłam już bardzo przywiązać się do bohaterów i naprawdę wciągnąć w ich przygody w tajemniczym, pełnym magii Krakowie. I w tym tomie nie brakuje obszernych opisów, dużej dawki informacji z zakresu różnych nauk, broni, sztuki przetrwania – tak charakterystycznych dla tego autora. Chociaż pod pod kilkoma względami ta część podobała mi się nieco mniej niż „Kuzynki”, to jestem bardzo ciekawa co jeszcze nas czeka w ostatnim tomie trylogii, po który na pewno sięgnę.

Mogłoby się wydawać, że wszystko zaczęło się układać z życiu Katarzyny, Stanisławy i Moniki. Księżniczka zaczęła już się przyzwyczajać do nowej sytuacji, nawet nawiązała kontakt z koleżankami z klasy, a tymczasem największym zmartwieniem kuzynek i Michała Sędziwoja wydają się być… urzędnicy. Odkąd udało im się odnaleźć alchemika, i on zagrzał sobie miejsce w krakowskiej...