W magicznej krainie, gdzie wciąż panuje zima – Narnii, zakochałam się już jako dziecko. Nawet teraz chętnie wracam do przygód Łucji, Edwarda, Zuzanny i Piotra. Clive Staples Lewis należy do czołówki najlepszych pisarzy, lecz tak naprawdę wiemy o nim niewiele. Warto więc zagadnąć do jego biografii, aby przekonać się, że to niezwykle interesujący i ciekawy człowiek.

Clive już jako dziecko miał głowę w chmurach. Razem z bratem wymyślił Krainę Zwierząt, nazwaną potem królestwem Boxen. Kolejne szkoły i nauczyciele kreowali jego poglądy na świat. Opisuje swoją niezwykłą miłość do książek, zwłaszcza do poezji dramatu i literatury pięknej. Istotną rolę w książce ma wiara pisarza – jak to się stało, że stracił wiarę w Boga, a następnie jak w niezwykły sposób został potem człowiekiem wierzącym. Czym różni się Radość od radości i jaki wpływ na jego zachowanie mieli kolejny pedagogowie, rodzina oraz znajomi.

Z książki niewiele dowiadujemy się o rodzinie pisarza, ponieważ jego matka zmarła na raka, kiedy był zaledwie kilkuletnim chłopcem, a ojciec wiecznie był zajęty lub zamyślony. Szczególną więź autor miał ze swoim bratem, ale również o nim się nie rozpisuje – nie znamy nawet jego imienia. Poznajemy za to środowisko angielskie w jakim się wychowywał a również realia i zasady tamtejszych angielskich szkół. Mamy okazję ‘wsiąknąć’ w tamtejszy klimat i urok sprzed stu lat.

Jak sam Lewis podkreśla, tę autobiografię napisał po części jako odpowiedź na prośby, bym opowiedział, jak z ateisty stałem się chrześcijaninem, a częściowo po to, by skorygować fałszywe pogłoski, które rozeszły się tu i ówdzie. Książka porusza temat wiary, a właściwie jej utratę, może zapomnienie i ponowne nawrócenie. Jest to temat bardzo delikatny i subtelny i nie każdy potrafi podejść do tego właściwie, ale Lewis jako mistrz słowa, wywiązuje się znakomicie.

Autor ma bardzo lekki styl pisania, więc czyta się świetnie. Jest bardzo bezpośredni i otwarty, akcja jest żywa, a język plastyczny i zrozumiały. Podejmuje temat, który większości z nas jest całkowicie obcy, a ma się wrażenie, jakbyśmy znali Lewisa jak dobrego przyjaciela. Znajdzie się tu wiele dobrych rad i mądrych myśli i mnóstwo szczerości. Nie wywyższa się, a raczej jest bardzo skromny, tłumaczy wszelkie paradoksy i dziwne zdarzenia w jego życiu najlepiej jak potrafi i świetnie mu to wychodzi.

Jedynym minusem tej powieści są pojawiające się co jakiś czas opisy przyrody, otoczenia. Strasznie się dłużą i są najzwyczajniej w świecie nudne, i jak w niektóre fragmenty tej powieści się wręcz połyka te w których autor się tak rozpisuje nie są ciekawe, chyba że ktoś bardzo to lubi.

„Zaskoczony radością” to książka, która zebrała same wysokie oceny. Ja również jestem zdania, że to historia niezwykła, nietuzinkowa i warto się z nią zapoznać. Mimo tego małego minusa, czyta się świetnie, bo styl autora jest płynny i lekki. Polecam ją wszystkim, którzy zakochali się w Narnii jak i tym, którzy jeszcze nie mieli przyjemności przeczytania żadnego dzieła C.S.Lewisa. Jego autobiografia przybliży wam jego dzieciństwo, młodość, a przede wszystkim pokaże trudną drogę wiary jaką przeszedł Clive w swoim życiu.

W magicznej krainie, gdzie wciąż panuje zima – Narnii, zakochałam się już jako dziecko. Nawet teraz chętnie wracam do przygód Łucji, Edwarda, Zuzanny i Piotra. Clive Staples Lewis należy do czołówki najlepszych pisarzy, lecz tak naprawdę wiemy o nim niewiele. Warto więc zagadnąć do jego biografii, aby przekonać się, że to niezwykle interesujący i ciekawy człowiek.

Clive...