Lauren Oliver kojarzy mi się przede wszystkim z serią Delirium, o której słyszę wszędzie i od wszystkich, dlatego pomyślałam, iż warto byłoby dać szansę najpierw tej powieści, która jest jej pierwszą w karierze.

Jako stara kwoka ( przynajmniej tak o sobie myślę) trochę przeraziłam się, gdy po pierwszych stronach zdałam sobie sprawę, iż mam przed sobą historię rodem z liceum. Liceum mam już za sobą ( i dzięki Bogu), a przy tym wolałabym do niego nie wracać, ale przygryzłam wargę i wrzuciłam na luz.

Bardzo spodobała mi się idea, w której główna bohaterka jest zamknięta w jednym dniu i każdego poranka ( a dokładnie w ciągu siedmiu poranków)znajduje się na początku 12 lutego. Każdy dzień przeżyty ponownie stanowi dla niej katharsis i z popularnej dziewczyny, która jest skupiona tylko na sobie i swoich znajomych, przeobraża się w osobę wrażliwą i czułą na krzywdy innych.

Muszę przyznać, że decyzję, jaką podjęła podczas ostatniej próby naprawienia rzeczywistości (czyli siódmego razu, gdy budzi się 12 lutego) przejęła mnie grozą i odrobinę zaskoczyła. Wolałabym nie wnikać w szczegóły, mając na uwadze dobro przyszłych czytelników, ale Sam okazała się naprawdę dramatyczna...

Bardzo spodobał mi się język autorki, gdyż nie szczędziła ostrych słów, gdy było trzeba podkreślić patos sytuacji, ale potrafiła również zamknąć w szklanej kuli ważniejsze momenty, które przyprószyła delikatny śniegiem czułych zwrotów. Momentami nie czułam się oszczędzona i brutalność sytuacji przemawiała do mnie ostro i wyraźnie, ale były chwile, że czule uśmiechałam się sama do siebie.

Książka stawia pytania, na które każdy młody człowiek powinien sobie odpowiedzieć: Co zrobię, aby być lubianym? Jak daleko się posunę? Czy zawsze jestem sobą? Co dla mnie jest ważne, a co udaje, iż takie jest? Czy to, iż jestem kimś lubianym sprawia, iż sam siebie lubię?

Gorąco polecam.

Lauren Oliver kojarzy mi się przede wszystkim z serią Delirium, o której słyszę wszędzie i od wszystkich, dlatego pomyślałam, iż warto byłoby dać szansę najpierw tej powieści, która jest jej pierwszą w karierze.

Jako stara kwoka ( przynajmniej tak o sobie myślę) trochę przeraziłam się, gdy po pierwszych stronach zdałam sobie sprawę, iż mam przed sobą historię rodem z...