Dosyć schematyczna, a przez to bardzo przewidywalna fabuła, pełna uproszczeń i źle wkomponowanych zbiegów okoliczności, ocierająca się momentami o sztampową literaturę dla nastolatek. Jednak sam koncept jest całkiem interesujący, choć główna bohaterka jest nakreślona pobieżnie, a przez to ciekawszą postacią wydaje się jej przyjaciel z dzieciństwa, Noe (który koniec końców także jest uproszczoną wersją maniaka komputerowego, przypadkowo zamieniającego się w hakera). Denerwujące było także uznawanie kodu kreskowego (naprzemiennie z "metkami") za klipsy antykradzieżowe, które jakby w tej powieści nie istniały, co wywoływało u mnie uśmiech politowania. Nie zabrakło tu jednak kilku bardzo soczystych oraz całkiem mądrych fragmentów, które z pewnością przyciągną oko podczas lektury.

"Miałam dopiero dziewięć lat, ale jednak wiedziałam już, że nie wolno kraść. Nie mogłam wykluczyć, że za karę padnę rażona gromem z nieba. Dreszczyk emocji był przez to jeszcze silniejszy."
"Nie ma takich zmartwień, które nie rozpuszczają się w czekoladzie."
"Lubił wiedzieć, kim są jego przyjaciele, lubił wiedzieć, przez kogo jest mile widziany i lubił wiedzieć, czym się będzie zajmował. Czasami – pomyślał – czuję się tak, jakbym siedział samotnie na księżycu, patrząc z góry na świat i na wszystkich ludzi."
"Skończysz w piekle – Bógjestwielki"

Dosyć schematyczna, a przez to bardzo przewidywalna fabuła, pełna uproszczeń i źle wkomponowanych zbiegów okoliczności, ocierająca się momentami o sztampową literaturę dla nastolatek. Jednak sam koncept jest całkiem interesujący, choć główna bohaterka jest nakreślona pobieżnie, a przez to ciekawszą postacią wydaje się jej przyjaciel z dzieciństwa, Noe (który koniec końców...