Marek J. Chodakiewicz w kolejnej publikacji omawia trudne relacje polsko -żydowskie. W przeciwieństwie do przewidywalnych i tendencyjnych publikacji ze stajni Michnika (akurat to środowisko rości sobie prawo do wypowiadania się w tej kwestii) autor stara się podejść do tematu z możliwie jak największej liczby źródeł . Analizuje wydarzenia z każdej perspektywy, nie zawężając zagadnienia do "polskiego antysemityzmu" co jest domeną różnych Michników i Grossów. Wyników swoich badań nie nagina do z góry przyjętych tez, dzięki czemu nie są one obciążone wąską perspektywą, wybiórczym doborem źródeł i tanim, pretensjonalnym moralizowaniem.

Marek J. Chodakiewicz w kolejnej publikacji omawia trudne relacje polsko -żydowskie. W przeciwieństwie do przewidywalnych i tendencyjnych publikacji ze stajni Michnika (akurat to środowisko rości sobie prawo do wypowiadania się w tej kwestii) autor stara się podejść do tematu z możliwie jak największej liczby źródeł . Analizuje wydarzenia z każdej perspektywy, nie zawężając...

Jest to moja któraś już styczność z pracą poruszającą tematykę stosunków polsko-żydowskich. Profesor Chodakiewicz poszedł na przekór powszechnie obowiązującemu stwierdzeniu, jakoby stosunki pomiędzy Żydami a Polakami przesiąknięte były „zajadłym antysemityzmem”, natomiast sami Żydzi w tym starciu okazali się moralnie krystaliczni. Taki obraz prezentują żydowscy lub filosemiccy naukowcy, zaś w Polsce Gazeta Wyborcza. Jaki mają w tym cel? To akurat temat na inną wypowiedź.

Amerykański naukowiec polskiego pochodzenia postawił w tej pracy na bogatą warstwę udokumentowanych relacji, co z jednej strony stanowi przecież o wartości rozprawy naukowej, z drugiej jednak strony oczekiwałbym większej ilości przemyśleń samego autora. Co do samej merytoryczności, prof. Chodakiewicz absolutnie odrzuca tezę, jakoby Polacy dopuszczając się morderstw, kierowali się w pierwszej kolejności antysemityzmem. W głównej mierze postanowienia o likwidacji pewnych osób pochodzenia żydowskiego opierały się na ich zaangażowaniu w utrwalaniu systemu komunistycznego poprzez piastowanie stanowisk w resortach siłowych lub denuncjowanie NKWD. Morderstwa z motywacją czysto narodowościową stanowiły doprawdy znikomy procent, a często, nawet jeśli do nich dochodziło, dokonywały tego bandyckie grupy niezwiązane z podziemiem niepodległościowym. Aspektu współpracy części Żydów w utrwalaniu systemu nie poruszają często żydowscy profesorowie, celowo lub nie, przemilczając tak istotną przecież perspektywę.

Jest to moja któraś już styczność z pracą poruszającą tematykę stosunków polsko-żydowskich. Profesor Chodakiewicz poszedł na przekór powszechnie obowiązującemu stwierdzeniu, jakoby stosunki pomiędzy Żydami a Polakami przesiąknięte były „zajadłym antysemityzmem”, natomiast sami Żydzi w tym starciu okazali się moralnie krystaliczni. Taki obraz prezentują żydowscy lub...

Bardzo rzetelne opracowanie problemu, który jest pełen stereotypów i krzywdzących uproszczeń. Stosunki polsko-żydowskie po przejęciu władzy przez Sowietów na terenie Polski co jakiś czas wracają w debacie publicznej i rozgrzewają środowiska zaangażowane w spór. Chodakiewicz skorzystał z wielu źródeł (także obcojęzycznych),wykonał tytaniczną pracę i postarał się pokazać, jak było naprawdę.

Wydarzenia w latach 1944-1947 trzeba oceniać w sposób uczciwy i jak zawsze, z uwzględnieniem kontekstu historycznego. Ten okres jawi się jako czas totalnego bezprawia i wojny niepodległościowców (jak nazywa grupowo wszystkie polskie organizacje podziemne Chodakiewicz) ze zwolennikami stalinowskiego komunizmu, a może bardziej jego wykonawcami. Na tym tle przedstawia mnóstwo przykładów samosądów, problematycznych konfliktów itp. Być może niestosownie to pisać, ale po kilkudziesięciu stronach wymieniania przykładów różnych konkretnych wydarzeń, czytelnik może być znużony i oczekiwać podsumowań, tak łatwych w odbiorze w publicystyce. Książka Chodakiewicza to jednak praca naukowa i może dlatego właśnie ma taką wartość poznawczą. Wiele z wydarzeń, które opisuje jedno po drugim nie zostanie w pamięci czytelnika, ale przebrnięcie przez książkę pozwala lepiej zrozumieć tamte czasy i uczula czytelnika na większe niuansowanie swoich ocen tego okresu, bez ślepego wpisywania wszystkich aktów przemocy pod "polski antysemityzm", albo "żydokomunę". Oczywiście, te zjawiska także miały miejsce, ale rzeczywistość jest bardziej złożona, choć oczywiście prawda nigdy nie leży po środku, a tam gdzie leży.

Bardzo rzetelne opracowanie problemu, który jest pełen stereotypów i krzywdzących uproszczeń. Stosunki polsko-żydowskie po przejęciu władzy przez Sowietów na terenie Polski co jakiś czas wracają w debacie publicznej i rozgrzewają środowiska zaangażowane w spór. Chodakiewicz skorzystał z wielu źródeł (także obcojęzycznych),wykonał tytaniczną pracę i postarał się pokazać,...