Dobre chęci to interesująca pozycja. Nie wybitna, zapewne nawet nie pretendowała do tego miana, bo i rola jaką pełni jest nieco inna, niż filmy Ingmara Bergmana. Choć wszystkie jego dzieła są bardzo osobiste, w tym wypadku mamy do czynienia z czymś - zdawałoby się - jeszcze mocniej intymnym, ale mimo wszystko napisanym z pewnym dystansem. Oczywiście, Bergman zdaje sobie sprawę, że wszystkie opisywane wydarzenia w jakiś sposób wpływały na ukształtowanie się jego własnej osobowości, ale nadal pozostają wydarzeniami jego najbliższej rodziny, nie zaś jego samego. Pozostaje też wrażenie, jakby powieść ta była napisana bardziej "do szuflady", dla swojej własnej satysfakcji, że była bardziej próbą zmierzenia się z własną przeszłością. Książka Bergmana jak najbardziej warta jest polecenia, i to nie tylko fanom twórczości reżysera. W oderwaniu bowiem od całego kontekstu, możemy tu znaleźć zwyczajnie dobrą historię o życiu, dojrzewaniu do pewnych decyzji oraz - oczywiście - o miłości dwojga ludzi, takiej pozbawionej patetycznego zadęcia, pełnej błędów, upadków oraz nieporozumień.

http://ksiazkapodreka.blogspot.com/2013/04/dobre-checi-den-goda-viljan-ingmar.html

Dobre chęci to interesująca pozycja. Nie wybitna, zapewne nawet nie pretendowała do tego miana, bo i rola jaką pełni jest nieco inna, niż filmy Ingmara Bergmana. Choć wszystkie jego dzieła są bardzo osobiste, w tym wypadku mamy do czynienia z czymś - zdawałoby się - jeszcze mocniej intymnym, ale mimo wszystko napisanym z pewnym dystansem. Oczywiście, Bergman zdaje sobie...